ظاهراً قرار نيست چيزي درست شود. در بر همان پاشنه ميچرخد و همه چيز تكراري است. به دايي در ورزشگاه توهين ميكنند و اين ملاحظه حتي براي دايي نميشود كه از اسطورههاي واقعي ورزش كشور است.

افسوسها بر جا ميماند وقتي ميبينيم به هر دري ميزنيم نميتوانيم محيط ورزشگاهها را درست كنيم. هر كاري ميكنيم به جايي نميرسيم.

علي دايي مردي فراموشنشدني در فوتبال ماست. زحمات او در زلزله كرمانشاه بر كسي پوشيده نيست. اصلاً چرا بايد تكتك صفات اخلاقي دايي را بشماريم؟ نه او به اين كار نياز دارد نه ما لزومي ميبينيم دم به ساعت اين خلق و خو را به رخ ديگران بكشيم.

فقط كمي خجالت خوب است بر همه آنهايي كه فوتبال را با مسائل سياسي اشتباه ميگيرند. سياست كه چه عرض كنيم گاهي حتي گاهي اوقات با تماميت ارضي هم شوخيهاي مضحك ميكنند و باعث خوشحالي دشمنان ميشوند.

جمع كنيد اين بساط را، چه كسي به شما اجازه داده فوتبال به محل تسويهحسابهاي شخصي و مملكتي تبديل شود؟

به هر چهرهاي كه از اسطورههاي فوتبال است اهانت ميكنند. بس نيست اين رفتارهاي قبيح؟ علي دايي چند بار گفته همه جاي ايران سراي من است؟

ياد بگيريم براي متمدن بودن فقط شعار تمدن 2500 ساله ندهيم. ما اگر 2500 سال تمدن داشتيم چرا به اين روز افتادهايم؟ آيا درك حرفهاي همدیگر و احترام گذاشتن به يك هموطن در ورزشگاه اينقدر كار سختي است كه از آن اجتناب ميكنيم؟ درك و شعور هم چيزهاي خوبي هستند...