فارغ از اينكه چه بازيكني با چه كيفيتي از تيم جدا ميشود، مهم اين است که باشگاه باقي مانده و اگر بخواهد يك فوتباليست بدتر و يا بهتر از آن بازيكن جدا شده را جذب كند بايد مبلغي را بابت انتقالش بپردازد. به ويژه در ارتباط با بازيكنان خارجي! در اين مدت شاهد بوديم تعدادي از بازيكنان در فصل نقل و انتقالات زمستاني بين باشگاهها جابهجا شدند بدون اينكه پولي بين تيمها رد و بدل شود. بيتسعيد از استقلال به فولاد رفت بدون پرداخت مبلغي به تيم تهراني! شهباززاده راهي قطر شد بدون پرداخت ريالي به باشگاه ايراني! چرا؟ مگر همين تيمها براي به خدمتگيري يكي مانند داريوش شجاعيان يك و نيم ميليارد تومان هزينه نكردند تا فقط رضايتنامه باشگاه مبدأ را دريافت كرده باشند؟ پس چرا براي جدايي بازيكن با آنها فسخ ميكنند؟ اگر طارمي هم با پرسپوليس فسخ ميكرد و راهي قطر ميشد قطعاً بخشي از قراردادش تا پايان فصل را ميبخشيد ولي آيا 5/2 ميليارد تومان ميشد؟ چرا بازيكنان خارجي را ديپورت ميكنيد؟ مدير باشگاهي كه متوجه ميشود مربياش از بازيكن خارجي تيمش ناراضي است چرا براي انتقال او به يك تيم ديگر در ليگ خودمان يا بيرون از ايران تلاش نميكند تا به جاي ضرر و زيان بابت جريمه فيفا در نهايت همه پول بازيكن را به او بپردازد؟ قطعاً غيرفعال بودن اتحاديه باشگاهها در اين مهم دخيل است و اگر مديران عامل از اين بابت دقت نظر بيشتري داشته باشند حتي بابت انتقال يك فوتباليست معمولي هم ميتوانند براي باشگاه خود درآمدزايي كنند. چه در تابستان و نقل و انتقالاتش و چه در زمستان!