اكبر ميثاقيان كه متخصص نگه داشتن تيمهاي در حال سقوط و يا صعود با تيمهاي دسته يك به ليگ برتر است را كنار ميگذارند و فردي را بعد از يك دوره كوتاه كه مرزبان سرپرست فني تيم بود، رأس كادر فني ميگذارند كه فراي آن كه از تخصص لازم براي اين كار بهرهمند نيست، تجربه هم ندارد و ميخواهد اولين مشق مربيگرياش را براي تيمي بحرانزده بنويسد. بدتر از اين انتخاب دستياري است كه او هم نميتواند هيچ كمكي به وضعيت اورژانسي تيم فانوس به دست مشهدي بكند. از جرياناتي كه بين آنها و مرزبان هم به وجود آمد اگر چيزي نگوييم، بهتر است. اكنون تيم ته جدولي مشهد چنان سردرگم و بحرانزده به انتهاي جدول چسبيده است كه تنها يك معجزه ميتواند آنها را از اين معركه نجات دهد. هرچند تاريخ نشان داده عباسي و تيمش براي ماندگاري هفتۀ آخري در ليگ برتر بسيار خوششانس هستند ولي قطعاً اين شانس هميشه همراه آنها نخواهد بود. نميدانم اين آقايان چرا توقع داشتند با اين سطح امكانات و بازيكناني كه در اختيار داشتند، تيمشان با ميثاقيان در ردههاي بالاي جدول قرار گيرد؟ آنچه مسلم است، اينگونه بيپرواييهاي مديريتي در عزل و نصبها هيچ سودي جز هرز منابع، امكانات و زمان ندارد. چه بسا حالا اگر راه واقعي نجاتشان را بخواهند، بايد به عقب برگردند. خيلي بعيد ميدانم مسئولان سیاهجامگان اين كار را بكنند ولي حتماً ته دلشان ميگويند كاش ميشد به گونهاي آبرومندانه در هفتههاي رو به آخر ليگ جاري دوباره ميتوانستند به اكبر ميثاقيان كمك كنند. كاش آن روزهايي كه با هيجانات كاذب اينگونه عزلهاي نابجا و نصبهاي نابجاتر صورت ميگيرد، كمي صبوري به خرج دهيم تا اينگونه كاسۀ چه كنم به دست نگيريم.
