به گزارش خبر ورزشی، در خصوص دومی بارها نوشتهام و دیگران هم گفتهاند و من دیده، شنیده یا خواندهام اما در مورد اولی... امروز میخواهم یک داستان واقعی از مدیریت صفاییفراهانی رئیس اسبق فدراسیون فوتبال را برای شما تعریف کنم تا جواب پرسش مطلع مطلب داده شود. ماجرا چه بود؟
زندهیاد بهمن بهلولی چهره شناختهشدهای در فوتبال کشورمان بود. داور باسابقه و پیشکسوت که اهالی فوتبال خاطراتی شنیدنی از قضاوت، شوخیها و لهجه شیرین او در ذهن دارند. مردی که هم داور بود و هم دبیر ورزش و کلی هم شاگرد سرشناس همچون حمید درخشان تحویل جامعه فوتبال داد. اما آن روز بهمن بهلولی به عنوان مشاور امور داوری رئیس فدراسیون فوتبال راهی دفتر محسن صفاییفراهانی شد. صفاییفراهانی مشاوران مختلفی در فدراسیون داشت که هر از گاهی با آنان نشست برگزار میکرد و در این میان چند ماه یک بار هم میزبان بهمن بهلولی بود. صفاییفراهانی به رئیس دفتر خود سپرد هیچ تلفنی را وصل نکند! بهمنخان با چند یادداشت در خصوص مشکلات و نقاط ضعف و قوت داوری به اتاق صفاییفراهانی رفت و با آب و تاب خاصی مشغول توضیح شد: «آقا، داوری این مسائل را دارد. باید نسل جوان داوری حمایت شود. اجازه ندهید مربیان سرشناس این همه علیه داوری مصاحبه کنند و قس علیهذا!»
در همین حین ناگهان تلفن اتاق رئیس فدراسیون زنگ خورد. صفاییفراهانی گوشی را برداشت و با صدای بلند گفت: «مگر به شما نگفتم هیچ تلفنی را وصل نکن، جلسه دارم؟!»
آن سوی خط اما رئیس دفتر صفاییفراهانی با اضطراب و شرمندگی فراوان گفت: «آقای مهندس! ببخشید مزاحم شدم، چارهای ندارم. این طرف خط آقای ابطحی رئیس دفتر رئیسجمهور است و کار واجبی دارد...»
صفاییفراهانی هم با همان لحن قبلی جواب داد: «بگویید جلسه دارم. خودم بعد از اتمام جلسه با دفتر آقای رئیسجمهور تماس میگیرم!»
از اینجا به بعد را از زبان بهمن بهلولی بخوانید: «هول شدم. یکه خوردم! تمام آن چیزی که میخواستم بگویم یادم رفت. نزدیک یک دقیقه ساکت شدم و نمیدانستم چه بگویم. فقط به زحمت فراوان توانستم با زبان الکن اشاره کنم که آقا جواب دفتر رئیسجمهور را بدهید لطفاً! من مزاحم نمیشوم و... آنجا فهمیدم رئیس فدراسیون فوتبال چه مرد بزرگی است و هولهولکی ظرف ۵ دقیقه حرفهایم را خلاصه زدم و رفع زحمت کردم!»
پرسش اینجاست؛ به راستی اگر به جای محسن صفاییفراهانی هر شخص دیگری رئیس فدراسیون فوتبال ما بود و از دفتر رئیسجمهور با او تماس میگرفتند چه میکرد؟ آیا به خاطر یک داور بازنشسته که چند ماه یک بار مشاورههایی در خصوص داوری میدهد تلفن رئیس دفتر رئیسجمهور را قطع میکرد؟
جواب روشن است! رؤسای فدراسیونی را سراغ داریم که با تماس تلفنی فلان نماینده مجلس، شورای شهر یا یکی از مدیران رده میانی وزارت ورزش دست و پای خود را گم میکنند و سراپا گوش میشوند. به همین دلیل ساده است که باید امثال صفاییفراهانی و همینطور محمد دادکان را یاد کرد و به یاد برخیها آورد.
یا حق
