وقتي خبرنگاران به او گفتند عمر عبدالرحمن، ستاره العين، مصدوم شده است (او قبلاً بازيكن شفر در همين تيم بود) سرمربي آلماني به جاي اينكه خوشحال باشد خيلي ناراحت شد.
شفر گفت: «حيف است چنين استعدادي مدتها دور از فوتبال باشد.» او رفتاري برخلاف ما ايرانيها داشت كه هميشه جنبه منفي داستانها را ميبينيم و با انرژي غيرمثبت به مصاف هر اتفاقي ميرويم.
اروپاييها مثل ما نيستند و سعي ميكنند از زندگي لذت ببرند. مثلاً پس از هر بردي شفر ميكوشد به جاي اينكه مثل ما به بازي بعدي فكر كند از همان لحظهاي كه در آن سير ميكند لذت ببرد.
خب ما ايرانيها چنين هنري نداريم و اصولاً سعي ميكنيم بهانهاي براي ناراحتي خود پيدا كنيم. زندگي هم طبق يك اصل نانوشته، روي بدش را در يك اتمسفر منفي به ما نشان ميدهد، چون مثبتانديش نيستيم.
شفر حتي بابت مصدوميت ستاره العين كه بايد با اين تيم بازي كند خوشحال نميشود، بلكه با تعجب به خوشحالي عجيب ما مينگرد و ميگويد يك ستاره فوتبال مصدوم شده، چرا شما خوشحال شدهايد!
