در فوتبال هم همین سرطان را داریم. در جایگاه ویژه یا در جایگاه خبرنگاران مردم عادی مینشینند که قاعدتاً نباید بنشینند اما به جای آنکه یقه مسئولان را بگیریم یقه همان مردم عادی را میگیریم که جرمشان (اگر بگوییم جرم) خیلی کمتر از مسئولانی است که باعث هرج و مرج شدهاند. فوتبالیست نیمکتنشین 4/1 میلیارد تومان میگیرد و همه میگویند «پول مفت» میگیرد اما هیچکس نمیگوید این پول مفت را چه کسی به او داده و چرا داده و از کجا آورده که داده؟!

مادامی که ما یقه تصمیمگیرندگان را ول کنیم و یقه مردم عادی را بگیریم وضع همین است که هست. ۱۰۰ سال دیگر هم به جای یکسری منتقد و خبرنگار حوزه سینما، مردم عادی به مراسم افتتاحیه جشنواره میروند، در تلویزیون به جای کارشناسها، دلالها جلوی دوربین میروند و در فوتبال دوباره پولهای بیحساب و کتاب به جیب یکسری نامدیر رانتی میرود و آنها هم آن پولها را به جیب فوتبالیستهایی میریزند که بعضاً از استپ کردن ساده یک توپ عاجزند. ایراد البته از «یقه» نیست از «یقهگیران» است. ایراد از ما خبرنگارانی است که به جای استیضاح نامدیران و رانتبگیران و پارتیدارها یقه فوتبالیستها را میگیریم و فکر هم میکنیم چه یقهگیران خوبی هستیم!