امیر و شفر میتوانستند بازی را خراب کنند. آنها میتوانستند با تفکرات محافظهکارانه وقت بازی را تلف کنند و به کسب حداقل نتیجه راضی باشند اما هر دو مربی دنبال برد بودند و دست در دست هم شرایطی را به وجود آوردند که تماشاگران حاضر در ورزشگاه و بینندگان تلویزیونی از بازی ذوبآهن و استقلال لذت بردند.
بازی فولادشهر بازی قشنگی بود، صرفنظر از نتیجه که میتوانست مساوی تمام شود تا عادلانهتر باشد، هر دو تیم بازی خوبی را به نمایش گذاشتند. هم استقلال با تکیه بر فرارهای قطری و عمقی وریا غفوری و میلاد زکیپور و میدانداری امید ابراهیمی و روزبه چشمی که داریوش شجاعیان را در موقعیت تغذیه مهاجمان قرار میدادند و مثلاً قرار بود با خسرو هم به جای جپاروف همین کار را انجام بدهند، جذاب و تماشایی بود و هم ذوبآهن که بعد از ناکامی در رسیدن به گل از طریق ایجاد کانال در حفرههای دفاعی استقلال، به ارسال توپهای بلند و بازی مستقیم روی آورد و جذاب و پرتحرک نشان داد.
بازی به خصوص در نیمه اول، بینندگان را نیمخیز نگه داشته بود... در نهایت ذوبآهن با استفاده بهتر از فرصتهایش هر ۳ امتیاز را گرفت اما استقلال هم میتوانست برنده باشد. جدا از آن توپی که رشید مظاهری در دقایق ابتدایی از دهانه دروازه برگرداند و تصاویر تلویزیونی نشان نداد توپ از خط عبور کرده بود یا نه، استقلال فرصتهای دیگری هم داشت که از آن بهره نبرد. ذوبآهن هم با تغییراتی که قلعهنویی بین دو نیمه به وجود آورد، دست روی نقطه ضعفهای استقلال گذاشت و از یک بازی سخت به سلامت گذشت.
حالا امیر قلعهنویی استقلال را برده است. او هر قدر هم بگوید این ۳ امتیاز برایش فرقی با ۳ امتیازهای دیگر ندارد، ما و شما خوب میدانیم چقدر این پیروزی به او کمک میکند. حالا از نگاه هواداران استقلال، اگر قرار به رفتن شفر باشد، چه گزینهای بهتر از قلعهنویی؟!
