«آناس زنیطی» درون دروازه مراکش یک ستاره و یک دروازهبان مطمئن بود که طی سالهای اخیر کمتر دروازهبانی در قاره آفریقا چنین با اقتدار یک تیم را حمایت و پشتیبانی کرده است. جواد الدیمیق در قلب دفاع مراکش بدون اشتباه و مسلط در اداره خط دفاع و ضربه زدن روی هوا و زمین بود. ذکریا حدراف نیز در خط میانی و در سمت راست و رو به جلو بینظیر بود و دو گل نیز برای مراکش زد. ولید اکراتی نیز یک مهاجم تمامعیار است با ضربههای سهمگین و قدرت مانور بدون توپ. او بارها با سرعت زیاد خود پشت درهای دفاعی نیجریه ظاهر شد. دیگر مهاجم این تیم ایوب الکعبی نیز اعجوبهای است با حرکتهای فریبنده و گلزنی خوب. او نیز یکی از گلهای مراکش را زد. بدون اینکه قصد تعریف از مراکش باشد، باید اذعان کرد که مراکش تیمی آماده، یکدست با تیمورک عالی و بازیهای خلاق تکنفره است. سرعت بازی مراکش نیز مثالزدنی بود.
هروه رنارد از مراکش تیمی ساخته که شاید یکی از حادثهسازان جام جهانی روسیه شود. مراکشیها یک رهبر نیز داخل زمین دارند، یک مدافع استوار، بازیساز و قلدر به نام مهدی عطیه. مدافعان کناری مراکش نیز چون هافبکهای کناری اجازه دارند تا پشت جریمه حریف پیش بروند. مراکش یک بار در سال 1961 عربستان را ۱۳ بر یک شکست داده و حالا یک آسیایی دیگر به نام ایران را در گروه، مقابل خود دارد. بازی مراکش مقابل نیجریه یکی از بهترین بازیهای این تیم در سالهای اخیر بود و به نوعی هروه رنارد، مربی مراکش قصد داشت قدرت مراکش را به رخ اسپانیا، پرتغال و ایران بکشد. یک بار دیگر باید بازی مراکش در دیدارهای دوستانه را دید و به تحلیل قدرت آن نشست.