به گزارش خبرورزشی،قلعهنويي دوست ندارد تمام شود و اين را با تمام وجود فرياد ميزند. شايد به جز خودش كه در ذوبآهن- در نيمفصل اول- نتيجه نميگرفت، هيچكس به اين تيم اميدوار نبود و كسي تصور اين فصل توفاني و رؤيايي را از اين تيم نداشت.
هرگز فراموش نكنيد ذوبآهن در نيمفصل نخست آنقدر بد نتيجه گرفته بود كه قلعهنويي تا پاي اخراج از تيم پيش رفت. او واقعاً شانسي براي ادامه اين بازي نداشت اما ترجيح داد حرفي از استعفا نزند. مديران ذوبآهن هم رأي به بركناري او ندادند تا اينكه در نيمفصل دوم بازي عوض شد.
نميدانيم آيا دوباره لازم است تأكيد كنيم تيمهاي قلعهنويي اصولاً براي نيمفصل دوم ساخته شدهاند؟ چون اين اصل بديهي در روش تيمداري اوست...
قلعهنويي در استقلال هم كه بود يك نيمفصل براي درست كردن تيمش زمان ميخواست. حالا در ذوبآهن همين اتفاق رخ داد و اين تيم اصفهاني پس از پرسپوليس در رده دوم قرار گرفته است.
ذوبآهن فراتر از حد انتظار در اين نيمفصل نتيجه گرفت و برد مقابل استقلال هم از آن نتايجي بود كه براي بعدهاي قلعهنويي قطعاً به درد بخور است. كاري با اين مسئله نداريم اما هر قدر زمان ميگذرد بيشتر به اين نتيجه ميرسيم كه تيمهايي مانند ذوبآهن وقتي شرايط را در نيمفصل دوم بهتر ميكنند، اجر كار خود را هم ميبينند. البته ذوبآهن از نظر بازيكن و نيروي انساني هيچ چيز كم ندارد. اين تيم آنقدر خوب بسته شده كه مملو از بازيكن است. از بحث كيروش استنلي هم كه بگذريم (قلعهنويي گويا فارغ از اسم اين بازيكن به او و سبك فوتبالش علاقه زيادي دارد و اين بازيكن هم خيلي به موقع به دردش ميخورد) ذوبآهن به تيمي يكدست تبديل شده كه مانند استقلال زمان قلعهنويي تا آخرين دقيقه براي بردن ميجنگد.
بازي باخته را مساوي كردن و سپس ضربه آخر را به استقلال زدن كار آساني نيست. آن هم اين استقلال كه با شفر دومين باختش را تجربه كرد!
