۰
شنبه ۲۱ بهمن ۱۳۹۶ - ۱۱:۲۶
۰ |
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه

جام جهانی رفتن همیشه مهم است. وقتی امثال هلند و ایتالیا با آن همه افتخار به جام جهانی نمی‌رسند، طبیعتاً ما می‌توانیم به خودمان ببالیم که برای دومین دوره پیاپی در جام جهانی حاضر هستیم. شاید براساس همین تفکر هم هست که کفاشیان می‌گوید کی‌روش صدتا فحش بدهد ولی ما را ببرد جام جهانی!

بله، با این همه مشکلی که ما در فوتبالمان داریم و با این همه امکاناتی که نداریم، حضور در جام جهانی آن هم با آن اقتدار،  خبر فرخندهای است اما همه باید بپذیریم که با رفتن به جام جهانی سطح فنی فوتبالمان و لیگ برتر بالا نمیرود، فساد فوتبال ناگهان نابود نمیشود، سیستم باشگاهداری درست نمیشود، مشکل حق پخش حل نشده و چمنهای نامرغوب درست نمیشود.

ما شاید ۴ سال بعد هم به جام جهانی برویم ولی تفکر فوتبالمان بیمار است. متأسفانه سیاسیون هنوز نمیدانند با فوتبال چطور باید برخورد کرد. نماینده مجلس و شورای شهر معمولاً ۴ سال یک بار به فوتبال علاقهمند میشوند و فلان چهره سیاسی به هیئت مدیره پرسپولیس یا استقلال میرود که دم انتخابات... خب شما بفرمایید؛ کدامیک از این مشکلات با جام جهانی رفتن حل میشود؟ دست کیروش البته درد نکند. شاید اگر او نبود امروز نام ایران در فوتبال آسیا نمیدرخشید و حتی شاید در جام جهانی هم نبودیم اما کیروش نمیتواند فیلمبرداری مسابقات لیگ و چمن ورزشگاهها را درست کند. کیروش نمیتواند برای استقلال و پرسپولیس زمین اختصاصی بخرد و جلوی فساد در لیگ یک و فوتبال پایه را بگیرد. آن زمان که کیروش در کار نبود ما صدها و بلکه هزاران زمین خاکی داشتیم اما امروز فقط شلوار پارهها و «باباپولدارها» به سمت فوتبال میروند و بقیه چون پول و پارتی ندارند، سرشان به گوشی موبایلشان گرم است!

وب‌گردی و دیدنی‌های ورزش

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

پربازدید امروز

آخرین خبرها

منهای ورزش

بازرگانی