1- چرا علی قربانی در قالب یک سرزن و یک «بلندزن» ظاهر نمیشود و در زدن ضربههای تمامکننده با سر توفیقی ندارد؟ جواب همه این سؤالها را در بازی برابر الریان به خوبی گرفتیم! هم به خوبی و هم به وضوح و هم در دفعات متعدد!
قربانی سر نمیزند چون ارسالها ناقصند و ابترند! استقلال در دالان پنالتی حریفان خوب پرواز نمیکند چون «سانترها» پرند از اشتباه، پرند از مشکل و غیرقابل دستیابی!
به همین سادگی! به همین سرراستی! آقای شفر باید برنامه مفصلی داشته باشد برای رفع این غلط مهارتی و برای رفع این کمبود تکنیکی! مردان آبی باید مرور کنند تمرین ارسالگری را و مرور کنند تمرین «سانتر کردن» را تا ممکن شود رفع نواقص در تایمینگ پاس و تایمینگ حمله به توپ و زمان پریدن برای زدن توپ!
استقلال که برای جبران مافات دو مهاجم سرزن را در زمین داشت، گل نزد و گل نزد مگر وقتی که امید ابراهیمی با جاگیری خوب، فرصتی مناسب به دست آورد و برخلاف دفعات پیشین (حداقل ۱۰ دفعه) توپ را درست سانتر کرد! نه کوتاه که زدنش برای حریف آسان باشد! نه بلند که رسیدن به آن غیرممکن بنماید!
گل قربانی ساخته امید ابراهیمی بود! تساوی جانانه استقلال پرداخته هوشیاری تکنیک و موقعشناسی شماره ۶ بود! شماره ششی که قادر است در قالب یک شماره ۸ هم ظاهر شود! شماره ششی که هم مکمل حرکات شماره هفت استقلال است و هم تکمیلکننده شماره ۴ و به حرکت درآورنده شماره ۱۱.
استقلال مزد بازی پرفشارش را گرفت! استقلال پاداش باختناپذیریاش را گرفت و یک بار در ۹۰ دقیقه صحیح سانتر کردن را به نمایش گذارد!
2- استقلال در کنارههای زمین خود مردان رونده تیزپا و صاحب تکنیکی دارد! یکی مثل وریا غفوری که همه چیز دارد! و یکی مانند امید نورافکن که باید از هیجان خود بکاهد!
استقلال با این دو که قادرند در هر نیمه ۱۰ بار پا به توپ و بدون توپ نفوذ کنند، میتواند- باید بتواند- فاتح تمام نبردهای هوایی داخل ۱۸ قدم حریفان شود!
مثل دقیقه ۸۸ بازی با الریان!
استقلال باید قدر «گوش- بک»های خستگیناپذیرش را بداند! غفوری باید ارسالگری با سانترهای هدفمند باشد! نورافکن هم به شرح ایضاً. توپها نباید از دست بروند! ارسالها نباید قضاقورتکی فرستاده شوند! با حضور شجاعیان و اسماعیلی و روزبه و ابراهیمی موج دوم حمله در تیم استقلال پا به راه است! شوت از راه دور ممکن و پاسهای نفوذی هر لحظه در اختیار!
به قول تبریزیها و تراکتوریها «هر نه وار، ارسال دن وار»!
استقلال هم سرزنی دارد به نام قربانی! هم گلزنی دارد به نام قربانی! استقلال ارسالگری لازم دارد در حد ابراهیمی که از کناره زمین توپهای ارسالی را روی سر قربانی و «مامه» تازهواردش بنشاند!
مروت و مدارا از سوی پرسپولیس
3- پرسپولیس در حد و اندازه پرسپولیس بازی کرد! نه کمتر و نه بیشتر!
پرسپولیس نشان داد برای آسیا هم برنامههای مفصلی دارد! برانکو نشان داد دستش در «لیگ آسیا» هم خالی نیست!
پرسپولیس هم منشا را دارد که تکمضراب میزند در هر بازی و گل میزند تا از قافله عقب نماند!
پرسپولیس، علیپورنامی را هم دارد که در هر بازی گل میزند و بیش از یک گل میزند و خود را و ارزشهای فنیاش را به همه دیکته و به همه تحمیل میکند!
برانکو در قامت یک مربی و برانکو در قالب یک بازیکنساز بازی به بازی پرهنرتر ظاهر میشود!
برد سهگله پرسپولیس محصول خویشتنداری یاران برانکو بود که نخواستند با گلهای بیشتر دمار از روزگار «نسفقرشی» درآورند!
پرسپولیس مروت ورزید و مدارا کرد!
بیداری خونهبهخونه، تکان خوردن ملوان
4- درباره «لیگ یک» یک حرف بیشتر نداریم؛ بیداری خونهبهخونه!
تیم شهر بابل در حالی بیدار شده که تیم شهر قائمشهر به خواب رفته گویا!
تیم شهر بابل در حالی میبرد که هم نساجی میبازد و هم نفت مسجدسلیمان در حال حراج کردن امتیازهای خویش است!
لیگ یک آبستن حوادثی پرشمار است! تا چه زاید سحر! باید حسابی از نو باز کرد بدون تیمهای بادران و فجرسپاسی و خانهبهخانه و گوشه چشمی داشت به ملوان.
