1- ذوبآهن عادت جدید دیگری هم دارد یا عادتهای جدید دیگری! اول اینکه محمدرضا حسینی میسازد تا تبریزی بنوازد! حسینی مقدمات لازم را فراهم میآورد و تبریزی با پرش بلندتر از هر پرشی کوشش او را به نتیجه میرساند!
دومین عادت خوب ذوبآهن به تیزهوشی و فرصتطلبی و سرعت عمل حسینی برمیگردد که هیچ اشتباهی را عفو نمیکند و نمیبخشد! هر اشتباه یک گل! قاعده بازی کردن حسینی هم این است!
ذوبآهن حالا که فارغ شده است از زحمت لوکوموتیو تاشکند باید به لیگ برتر فکر کند و باید به پدیده بیندیشد! شنبه ۵ اسفند، ذوبآهن یک بار دیگر در بهترین زمین ایران- زمین فولادشهر- با پدیده توفانزده رخ به رخ میشود! مرتضی تبریزی و یارانش علیه تیم متلاطم پدیده! برای بالانشینی، امیر این مناسبتها را از دست نمیدهد!
«امیر»ی که حالا دور و بر تیمش را خلوت کرده و نتیجهاش را هم لمس میکند! بردنهای متوالی و سریالی هم در لیگ برتر و هم اگر چشم نخورند در لیگ آسیا که این دومی بهتر است چراکه علیه حیلهگری و بامبولآفرینی AFC نیز هست!
ذوبآهن به یک تیر دو نشان میزند! هم در لیگ برتر، بلند- بلند پرواز نمیکند! هم در لیگ آسیا میخ خود را میکوبد و محکم هم میکوبد! ذوبآهن و قلعهنویی راه خود را پیدا کردهاند! کمهزینهتر از همیشه! پربارتر از هر وقت دیگر!
طارمی و باز هم طارمی
2- درباره تراکتورسازی و گرفتاریاش در دام پرمکر کنفدراسیون حرفی نداریم که این نوع از بازیها مردانه نیست! تراکتور را جناب AFC پیشباخته خواسته و از پیشبازندهاش ساخته است!
... اما از تیم قطری الغرافه باید حرف زد و از بازی خوب مهدی طارمی که انگار در دوحه رقابتی دارد با علیپور! هر بار که پرسپولیس با گلهای علیپور برنده میشود الغرافه هم توسط طارمی درازه حریفی را باز میکند! طارمی در راه وظیفه سازمانیاش- که روزی لقب فرشاد پیوس بود- این مرتبه دو گل به تراکتور زد!
حواستان هست؟ دو گل خوردن از تیم قطری؟! حواستان هست؟ طارمی دو گل زد تا قطریها برنده شوند!
به کجا چنین شتابان؟ در چه مسیری با این سرعت به پیش- در اصل به پس- میرویم؟
بهترین بچههای ما در قطر و دوحه چهکار میکنند؟ چرا وارونهکاری؟ چرا وارونه کیمیاگری؟ سیب سرخ خوب است برای دست چلاق؟ چرا و چرا؟ بگذاریم و بگذریم تا بعد!
شنبه ۵ اسفند تراکتورسازی مغموم، میزبان پارس جنوبی است! فرصتی برای درآوردن پیراهن باخت از تن!
ملوان و ساعت میکرومتریک
3- نرود میخ آهنین در سنگ... نرود میخ آهنین در سنگ... نرود میخ آهنین در سنگ!
... سنگ داوریهای مبتنی بر پیشداوری! ... سنگ داوریهای خواستاندیشانه! ... سنگ داوریهای زورگویانه! ... سنگ داوریهای مخالف با روح قانون!
دهها سال بعد از بازی تاج- ملوان در جام تخت جمشید که داور مسابقه در امجدیه جوری سوت زد تا غفور جهانی در دهانه دروازه خالی تاج، پاس علی نیاکانی را بدل به گل نکند- به بهانه تمام شدن وقت بازی- حادثه تکرار شد! این بار در رفسنجان، بازی به دقیقه ۹۳ رسید و روی پاس بلند برهان نوری، شهریار مغانلو توپ را به گل تبدیل کرد اما داور مسابقه سوت پایان وقت را کشید. گل ملوان روی ضربه آزاد و ضربه سر پس از چسبیدن به توپ به تور، رد شد و مردود شد و به حساب نیامد!
ملوان یک بار در دقیقه آخر گل زد ولی مزه برد را نچشید! داور با احتساب صدم ثانیه و با دقت هزارم ثانیه سوت کشید! داوری سلیقه شده است! کافی بود یک داور دیگر برای ملوان- مس رفسنجان قضاوت میکرد تا تیم قایقرانهای انزلی برنده باشد! ولی نشد. داور ساعتش فوق ساعت بود! فوق دقیق!
