1- باید امیدوار بود که این گردهمایی، انگشت خود را روی نقطههای درد- به شکل واقعی و به صورت عینی- قرار دهد!
باید امیدوار بود که سخنان دکتر الباجی، نماینده مردم اهواز در مجلس شورای اسلامی، درست به هدف نشسته باشد و این اجلاس پرزرق و برق، تکراری از حکایت کوه و موش نباشد!
ورزش خوزستان باید به مقام و جایگاه دیرینه خود بازگردد! فوتبال خوزستان، نباید با مشکلات بازدارنده سالهای اخیر دست به گریبان باشد! مهدی تاج که از پاسخ دادن به پرسشهای بسیار خوزستان طفره رفت، از امروز، زیر ذرهبین عیبیاب بزرگتری قرار دارد! جناب تاج نباید اوضاع فوتبال خوزستان را عادی بداند! فوتبال آبادان و خرمشهر و اهواز جایگاهشان نه این است! سرمایه انسانی خوزستان نباید منزوی و خانهنشین باشد!
مردم بهتر میدانند
۲- مردم کوچه و بازار، در اهواز و آبادان و خرمشهر و دزفول و همه جای سرزمین طلای سیاه درباره فوتبال، شهر و دیارشان چه میگویند؟
مردم خوزستان، نگاهی دارند درستتر و متری دارند دقیقتر! کاش میشد که دکتر سلطانیفر، در نشست اهواز، با تنی چند از ورزشدوستان «خوزی» هم به تبادل نظر میپرداخت و از عقاید اینان هم باخبر میشد! که این نه «پوپولیزم» بلکه عین مردمگرایی و توجه به نظر و عقاید مردمی است!
وزیر ورزش باید میدانست و باید بداند که روزی - روزگاری نه چندان دور، خوزستان پایتخت ورزش ایران بود! مدعی درجه اول در شنا، کشتی فرنگی، دوهای سرعت، وزنهبرداری، بوکس، دوچرخهسواری، بسکتبال و صدالبته که در فوتبال!
خوزستان در فوتبال صاحب سبک ویژه بود! سبک اهوازی جدا و سبک آبادانی هم سوا و هر یک دارای خودویژگیهای منحصر به خویش!
خوزستان آن روزها حتی یک بازیکن غیرخوزستانی نداشت ولی در تیم ملی دهها بازیکن داشت!
درست برخلاف امروز که در تیمهای خوزستانی، تعداد بازیکنان مازنی، از بچههای خوزستان بیشتر است! در تیم ملی هم خبری از مردان جنوب نیست!
نوزایی ورزش
۳- دکتر سلطانیفر که نوزایی ورزش را به عنوان اصلیترین و مرکزیترین خواسته راهبردی در دستور کارهای درجه اول خود قرار داده، با انتخاب خوزستان برای شروع حرکتی که باید به رنسانس ورزش ما منجر شود، کمال خوشسلیقگی و عملگرایی خود را به نمایش میگذارد! والا چرا اهواز؟ چرا خوزستان؟
وزیر ورزش میداند که چرا گفتهاند به کارهای بزرگ، مرد کاردیده فرست!
ورزش خوزستان، آن روزها که ناخدای کشتی ورزش ایران بود، مردانی چون هوشنگ گنجی، منوچهر مردان، امیر نعمتپور، عبدالجلیل خزاییپور، پرویز دهداری، فاروق فتاحی، منوچهر سالیا، حسین کمایی، شاهمراد، شاهغلام، پرویز منیعی، لفته سهبرادران، حسن اهوازی و هویتدوست و دانایانی عاشق از این قبیل را در خدمت خود داشت!
امروز هم حکم همان است! باید که ورزش خوزستان را، از شر مردان کمدان و پرادعا، از شر مردمان هیچندان وراج و زیادهخواه خلاص کرد! هم کوسه و هم ریش پهن نمیشود! هم پیشرفت و هم آدمهای ضدپیشرفت و مزاحم پیشرفت نمیشود!
***
آقای سلطانیفر! یک بار و برای همیشه ریشه کمسوادی را بسوزان! یکبار برای همیشه ریشه بیسوادی را بسوزان! ورزش خوزستان به هجوم دریادلانه مدیرانش نیاز دارد! مماشات بس است!
مراقبت و نظارت دائمی
۴- آقای سلطانیفر! کار شما در خوزستان، تازه در حال آغاز شدن است، این مهم را پایان یافته تلقی نکنید!
به کارهای بزرگ، مردان کاردیده بفرستید و بعد هر حرکت را زیر نظر بگیرید! مردان کاردیده و مدیران آبدیده هم، اگر به حال خود رها شوند، همین میشود که در فوتبال - و بقیه ورزش خوزستان- شده است! سال به سال دریغ از پارسال!
