اول- با احترام به قهرمانی پرسپولیس و با تبریک به هواداران این تیم که برای دومین سال پیاپی قهرمانی تیم محبوبشان را جشن میگیرند، توقع ما از همان ابتدای فصل، لیگ جذابتری بود که سرنوشتش در خانههای بالای جدول به روز آخر کشیده شود. قهرمانی زودهنگام پرسپولیس این توقع را بههم زد و قطعاً روی هیجان هفتههای پایانی لیگ برتر تأثیر منفی میگذارد اما در عوض یک مزیت برای فصل بعد دارد؛ از همین حالا تمام رقیبان پرسپولیس میدانند اگر از این تیم غافل شوند، باید باز هم قید قهرمانی را بزنند. لیگ فصل بعد از همان روزهای اول داغ است.
دوم- بهرام زند هم رفت. این رسم طبیعت است، هر آمدنی، رفتنی دارد اما آنکه دیروز از دیار فانی رفت، بخشی از خاطرات خوش دوران جوانی ما را با خود برد. بهرام زند با آن صدای ماندگارش حافظه ما را پر کرده بود. درگذشت این صداپیشه محبوب که یکی از صداهای ماندگار کشور بود را به دوستداران هنر و دوستان و آشنایان زند تسلیت میگوییم. بهرام زند رفت اما هم صدایش تا ابد به یادگار میماند و هم تا همیشه به یاد منش و معرفت این استاد قدیمی هستیم که تمام همنسلان او و شاگردانش از مردانگی و افتادگیاش میگویند. باور کنید رمز ماندگاری همین است. ساده باشیم، به قول شاعر چه در باجه یک بانک، چه در زیر درخت.
سوم- نشست کیروش و شفر به توافق و تفاهم منجر نشد اما همین که دو سرمربی خارجی شاغل در فوتبال ایران روبهروی هم نشستند، حرفهایشان را زدند و برنامهها و دغدغههایشان را گفتند، اتفاق امیدوارکنندهای است. تردید نداشته باشید در نشستهای بعدی میتوان این دو مربی و سایر مربیان خارجی شاغل در فوتبالمان را به یک زبان مشترک رساند. با یک نشست بینتیجه، دروازههای گفتوگو و تعامل را نبندیم. عصر، عصر گفتمان است. در همین عصر زندگی کنیم.
