به گزارش خبر ورزشی، مثلاً میگوید کدام بازیکن ما میتواند مثل رونالدو بپرد و کریس ناگهان در ارتفاع 2 متر و 38 سانتیمتری قیچی میزند و خورد و خوراک را از فوتبالدوستان ایرانی میگیرد و کارلوس را بیشتر نگران میکند. زمان زیادی تا شروع جام جهانی نمانده؛ نزدیک به دو ماه. ایران در این دو ماه باید هرچه توان دارد، بگذارد تا تیم ملی را آماده حضور در روسیه کند. اگر این حمیت دیده میشد، کیروش جنس حرفهایش را عوض میکرد ولی او همچنان همان حرفهایی را میزند که چند ماه قبل به زبان میآورد. این روزها که کلاً تیم ملی فراموش شده و فعلاً سوژه «دلار» است و همه با آن سرگرمند. کیروش اما در گفتوگوی اختصاصی با خبرورزشی توضیحات تازهای درباره آخرین وضعیت تیم ملی میدهد که نگرانی در آن مشهود است.

مراکش قویترین تیم آفریقاست

گروه ما در جام جهانی سختترین گروه ممکن در میان تمام گروهها و همچنین دشوارترین گروه ممکن برای تیمهای آسیایی حاضر در جام جهانی است. یکی از حریفان ما مراکش است که در حال حاضر به عنوان قدرتمندترین تیم آفریقایی خودش را معرفی کرده است. نتایج و دستاوردهای این تیم در دو سال اخیر خودش این را میگوید. آنها گلی دریافت نکردهاند، در دیدارهایشان پیروز بودهاند و به قهرمانی در جام ملتهای آفریقا رسیدهاند.

بزرگترین چالش تاریخ فوتبال ایران

فقط با مراکش همگروه نیستیم. دو تیم دیگر گروه یعنی اسپانیا و پرتغال نامزد قهرمانی در جام جهانی هستند؛ یکی قهرمان اروپاست و دیگری قهرمان جهان و اروپا. حضور در این گروه دشوار، بزرگترین چالش تاریخ فوتبال ایران است. یک چیز من را در این موضوع ناراحت و ناامید میکند؛ وقتی میبینم ما با مهمترین و بزرگترین چالش تاریخ فوتبال ایران روبهرو هستیم اما داریم آن را آسان میگیریم. شما با بعضی نظرها و افرادی که مسئولیت دارند، روبهرو هستید که فکر میکنند حضور در جام جهانی مثل قدم زدن در پارک یا رفتن به سینماست اما اینطور نیست. این بزرگترین قلهای است که در تاریخ پیش روی فوتبال ایران قرار گرفته و من نمیبینم که برخی افراد نسبت به مسئولیتشان به این موضوع واکنش نشان دهند.

به فوتبال ایران احترام نمیگذارند

من درباره تعدادی از مربیان صحبت نمیکنم. این مسئولیت رسانهها، مقامات و مسئولان است که متوجه باشند این تاریخیترین و بلندترین قله پیش روی فوتبال ایران است؛ قله اورستی که تیم ملی هرگز وظیفه نداشته آن را فتح کند. میخواهید این مسئولیت را آسان بگیرید؟ واقعاً ناراحتکننده است. این موضوع به خاطر خود من ناراحتکننده نیست. من را ناراحت میکند به خاطر اینکه بازیکنان ما این حق را دارند که به بهترین شکل آماده شوند تا بتوانند به این چالش جواب بدهند. آنها این حق را دارند. وقتی من میگویم آنها باید بیشتر کار کنند، من عصبانی یا مخالف نیستم. من به بازیکنان احترام میگذارم. من با این حرفم به تاریخ فوتبال ایران احترام میگذارم. این وظیفه من است که از پرستیژ و شهرت فوتبال ایران دفاع کنم. کسانی که از این ایده حمایت نمیکنند، آنها افرادی هستند که به فوتبال ایران احترام نمیگذارند و به پرستیژ و شهرت فوتبال ایران ضربه میزنند.

بعضیها دروغ میگویند

وقتی میگویم بازیکنان ما نیاز به آمادهسازی بهتر دارند و حرف غلطی هم نمیزنم، این بیاحترامی نیست. اینکه ما میخواهیم سرباز را آماده به جنگ بفرستیم، بیاحترامی است؟! اتفاقاً این مسئولیتپذیری است. این دقیقاً احترام بزرگی است که هرکس بخواهد به فوتبال ایران نشان میدهد، آن را میگوید و به جدال با کسانی میپردازد که درباره این موضوع دروغ میگویند یا درباره آن غفلت نشان میدهند. من واقعاً ناراحت هستم از بعضی افراد که مسئولیت دارند، از جمله بعضی از افراد در رسانهها که به خاطر برخی منافع شخصی و خصوصی این موضوع را آسان میگیرند و این درست نیست.

بیتفاوتی به تیم ملی ضربه میزند

تکرار میکنم انجام دادن هر کاری برای بازیکنان که آنها را در بالاترین شرایط مسابقات قرار دهد و آنها را آماده کند، نشانه احترام است و خلاف این، لطمهزننده به فوتبال ایران. وقتی شما سربازتان را بهتر آماده میکنید که راهی جنگ شود، این احترام گذاشتن است یا بیاحترامی؟ زمانی که شما خلبانتان را آماده میکنید که بهتر پرواز کند، این احترام است یا بیاحترامی؟ وقتی مهندستان را بهتر و بهتر میکنید، شما با این کار به او احترام میگذارید یا به او بیاحترامی میکنید؟ این دلیلی است که باعث ناامیدی من از بعضی افراد شده است. کسانی که نسبت به منافع تیم ملی بیتفاوت هستند، این بیتفاوتی به تیم ملی ضربه میزند.