گر چه در مورد تيم دومي در نهايت تصميم بحثبرانگيز داور در وقتهاي تلفشده حكم به صعود رئالمادريد به نيمهنهايي ليگ قهرمانان اروپا داد اما نمايش سهشنبه و چهارشنبه شب گذشته آاس رم و يوونتوس در مصاف با دو قدرت فوتبال اروپا نشان داد كه فوتبال ورزشي غير قابل پيشبيني است و هيچ تيمی از پيش بازنده يا صعود كرده نيست. براي آنهايي كه اين روزها عملكرد موفق تيم ملي در جام جهاني را در گروه دشواري كه قرار گرفتيم غير ممكن ميدانند تماشاي آنچه در دو بازي اخير ليگ قهرمانان اروپا رخ داد ميتواند تا حدودي در انديشههاي آنها ترديد ايجاد كند. قبول داريم كه در مقام مقايسه آاس رم و يووه با تيم ملي ايران قياس درستي نيست و بارسا و رئال هم حريفاني قابل مقايسه با پرتغال و اسپانيا نيستند اما در بعد فلسفه فوتبال ميتوان اينگونه دست به قياس زد كه تصور پيروزي 3 بر صفر رم مقابل بارسلونا نزديك به صفر بود و حتي خود رميها هم مطمئن به وقوع اين شگفتي نبودند. درست مثل اتفاقي كه در سانتياگو برنابئو افتاد و يووه داشت تمام معادلات را بر هم ميزد كه آن پنالتي كار را خراب كرد اما هيچ كس تصور نميكرد ياران بوفون در خانه حريف پرقدرت خود تا ثانيههاي پايانی سه گل زده و در آستانه خلق دومين شگفتي تيمهاي ايتاليایي در ليگ قهرمانان اروپا باشند. در هر صورت در روزهايي كه فوتبال ما خود را براي حضور در جام جهاني آماده ميكند و ايتالياييها با حسرت اين مسابقات را نگاه خواهند كرد آنچه تيمهاي بزرگ ليگ اين كشور رقم زدند ميتواند درسي براي ما و همه كساني باشد كه تصور ميكنند غير ممكن در فوتبال وجود دارد حال آنكه با برنامهريزي درست، شناخت مناسب از حريف و استفاده بهينه از نيروهاي موجود ميتوان آنچه دو تيم ايتاليايي رقم زدند را در زمين پياده كرد. فراموش نكنيم به رغم عدم صعود يووه به مرحله بعد، صرف زدن سه گل در خانه رئالمادريد به اين تيم هم كار بزرگي است كه كمتر تيمي قدرت رقم زدن آن را دارد. پس ما هم ميتوانيم به نتيجه گرفتن در ديدارهایي كه شانس ما در آن كم است اميدوار باشيم و براي لحظهاي ياد بازي جام جهانی قبل مقابل آرژانتين بيفتيم كه اگر شوت دقايق پاياني مسي نبود چه بسا ما هم يكي از روزهاي عجيب فوتبال را رقم زده بوديم؛ پس از الان آيه يأس نخوانيم و منتظر باشيم تا شايد روي عجيب فوتبال اين بار به ما چهره خوبش را نشان دهد.