١- در شب خوبى كه بر فوتبال ما گذشت، اثر انگشت همه بچههاى ايران و آثار انديشگى دو مرد را به نحوى بارز و به طرزى شاخص ديديم كه بايد براى هر دو ايشان، يك كف مرتب زد!
براى برانكو ايوانكوويچ كه ميلياردرهاى قطرى را به زانو درآورد و ژاوى را وادار كرد به ميدان بياورد هنرش را و هر آنچه كه دارد رو كند!
***
پرسپوليس، يك تيم واقعى را برد! پرسپوليس يك تيم مصمم را برد! پرسپوليس با همه تغييرات، مثل يك قهرمان بازى كرد و برنده شد!
اسلوب دفاعى شفر
٢- از برانكو گفتن، يك حق واجب را كمى ادا كردن است! حقى به همين بزرگى و به همين وضوح، وينفرد شفر هم بر عهده ما قرار داده است! به آقاى شفر هم كه ناديده گرفتههاى ما را، درست ديد و دقيق ديد، يك خداقوت، يك خستهنباشى و يك «ايوالله» بدهكاريم!
شفر هم در ادب كردن فوتبال «خر پول» عربستان سعودى، سنگ تمام گذاشت.
شفر هم در غياب 5، 6 مرد ثابتش، باكى به خود و غمى به دل تيمش راه نداد!
شفر، نبودن مجيد حسينى، روزبه چشمى، اميد ابراهيمى، فرشید باقرى، محسن كريمى و... را عمده نكرد! در اصل او حواسش پى داشتههاى پنهان جپاروف، شجاعيان، زكىپور، نورافكن، خسرو، سهرابيان و البته باز كردن حساب ويژه روى توان تمامنشدنى وريا غفورى بود كه بايد با «مامه تيام» هم جور ديگرى بازى مىكردند! و بازى هم كردند! هم خودشان، هم تيمشان و هم همگىشان!
***
شفر توپ را انتخاب كرد و بازى با توپ را به اسلحه پنهان خود بدل كرد! استقلال زير توپ نزد تا بهترين دفاعش را با چاشنى شانس، عرضه بدارد! ترجيح و انتخاب شفر، حفظ توپ براى كنترل بازى بود!
زيادهطلبى كىروش
٣- شب خوبى شد! شب قشنگى را ساختيم! فوتبال ايران، اول به خودش و بعد به بقيه نشان داد كه دنبال چيست و از خودش چه مى خواهد.
تكرار هميشگى بازى با خرپولهاى سعودى و قطرى، استمرار پيروزىهاى اين چنانى! به جوانها- و نيز به مردان انتهاى خط- اعتماد كردن! نترسيدن! شجاع بودن! دل دريايى داشتن! پرسپوليس را پرسپوليس خواستن! و استقلال را هم استقلال خواستن!
در اين رهگذر، با كىروش بحث كردن اما جانمايه سخنان و توقعاتش را فهميدن! به احترام فوتبال ايران، در تكريم و تعظيم فوتبال ايران، از عادات حركتى غلط دست كشيدن!
با كىروش جنگيدن اما خواستههاى اصيلاش را اصل قرار دادن! شمشير به روى خود نكشيدن!
***
پرسپوليس و استقلال شب خوبى را براى ما ساختند اما شما را شاهد مىگيرم و مىپرسم:... بينى و بينالله با اين دفاع، در جام جهانى، تا كجا خواهيم رفت؟
و سؤال ديگرى هم دارم:... ما حق نداريم از اينكه بازى كرديم، بهتر باشيم؟ ما حق نداريم از اينكه هستيم، بهتر و قوىتر باشيم؟
كىروش مگر چه مىخواهد؟
