به گزارش خبر ورزشی، تراکتورسازی هیچ وقت یک تیم نظامی نبوده و نمی دانیم چرا به یکباره و بدون هیچ پیشینه ای نظامی شد؟ با این حال، حال بد دیگر تیم های نظامی – سقوط پاس به دسته دوم و بعد دسته سوم، انحلال تیم ابومسلم مشهد، سقوط نیروی زمینی به لیگ 2، سقوط تیم ملوان به دسته اول و...- موجب شد تا همه بازیکنان سرباز راهی تیم تراکتورسازی شوند و این بزرگ ترین ضربه را به این تیم زد.
صرف حضور بازیکنان اسمی در تیمی آن تیم را قوی نخواهد کرد! کما اینکه نمونه های زیادی در گذشته داشتیم. مثل استیل آذین که همه بازیکنان اسمی را جمع کرد اما قهرمان نشد که هیچ بلکه به هیچ جایی نرسید!
در آتی هم این طور خواهد بود. هر بازیکن اسمی سرباز شود به تراکتورسازی می رود و اگر کمتر اسمی باشد سر از ملوان در می آورد! این اتفاق خوبی نیست. بازیکن سرباز در حالی راهی تراکتورسازی می شود که شاید مربی او را نخواهد و از همه مهمتر به حضورش در تیم نیازی نباشد.
در تیم زوج سازی یا مکمل سازی خیلی مهم است. شاید سربازی که به تیم می آید به درد زوجش نخورد و نتواند با او در تیم مکمل خوبی باشد. اما گویی همه بازیکنان سرباز محکوم به حضور در تیم هستند و تیم هم باید آنها را جذب کند.
مهم ترین زمان تیم فصل نقل و انتقالات است و مهم ترین بخش مربیگری تیم سازی است. در تراکتورسازی این فرصت هیچ گاه برای سرمربی مهیا نبوده چرا که سرازیر شدن بازیکنان سرباز به این تیم اجازه فکر کردن به بازیکنان جدید را از مربی می گیرد.
این فصل که گذشت. اجازه بدهید هر که مربی تیم می شود با تفکرات خودش بازیکن بگیرد و هر بازیکنی که سرباز می شود را به او راهنمایی نکنید.