به گزارش خبرورزشی ، این مدال از سوی پرتوآذر از این نظر كه ایران برای اولین بار در كراس كانتری انفرادی قاره كهن مدال میگیرد دارای ارزش ویژهای بود. او سال گذشته در همین مسابقات به عنوان یكی از اعضای تیم ملی ایران موفق به كسب مدال تیمی شده بود و اكنون یك مدال انفرادی را از آن خود میكند. فراز شكری، كاپیتان تیم هم با چند ثانیه كمتر از ركابزن ژاپنی صاحب مدال نقره شد تا سه ماه مانده به بازیهای آسیایی جاكارتا مسئولان ورزش كشور را امیدوارتر از گذشته به مدالآوری این رشته در اندونزی كنند. مدالی كه به قول این دو بستگی به نوع حمایت مسئولان دارد. این دو ورزشكار ساعتی با گروه خبری روزنامه همكلام شدند و از روزهای خوب و فرزندخوانده بودن رشته كوهستان سخن گفتند.

* مدال انفرادی كوهستان را هم گرفتید از آن صحبت كنید.

هیچ وقت پروسه مدالآوری برای تمرینات دو، سه ماهه و حتی 6 ماهه نیست بلكه برای آن یك برنامهریزی طولانیمدت لازم است تا اتفاق بیفتد. از 2014 تمرینات را با هدف مسابقات قهرمانی آسیا و بازیهای جاكارتا شروع كردم. پارسال برای اولین بار در تیمی صاحب مدال شدیم كه یكجورایی انگیزه داد تا این شرایط را ارتقا داده و بتوانم در ماده كراس كانتری كه یك رشته المپیكی است با كمك مربیانم صاحب مدال شوم.

* فكر میكنید امكانات كافی در اختیارتان بود؟

متأسفانه حمایت آنچنانی نشد. در كل ساپورت مالی نشدم و تمامی هزینهها را در اغلب مسابقات خودم دادم.

* رقابت سختی با چینیها برای سكو داشتید؟

در بخش تیمی تایم خوبی را زدم و انتظار داشتم بتوانم نتیجه مناسبی در كراس كانتری بگیرم. با وجود اینكه خارجیها از نظر پوششی مشكلات ما را نداشتند اما به نظر خودم در كل خوب كار كردم. در این سطح رقابتها چینیها اذیتمان میكنند. در این دوره نیز سه نفر حضور داشتند كه دو مدال طلا و نقره را از آن خود كردند. برنز هم سهم من شد.

* آنها سه نفر بودند و دو مدال، ایران یك نفر و یك مدال!

چینیها همیشه سه مدال را نشانه میگیرند اما بالاخره یك كشور توانست بین آنها نتیجه بگیرد. البته تایم من با نفر دوم هم زیاد تفاوت نداشت. در شرایط مساوی حتی میتوانستم تایم او را بگیرم.

* فاصلهات با رقبای ایرانی چقدر است؟

در ایران این فاصله بسیار زیاد است و كلاً برنامهریزیام روی مسابقات ایران نیست.

* برای بازیهای آسیایی با این شرایط فكر میكنید چه عنوانی كسب كنید؟

یكی از اهداف بلندمدت و اول سال من بازیهای آسیایی بود. برای آن برنامه دارم كه با آمادگی كامل بروم. من هر روز بین دو تا پنج ساعت روی چرخ هستم. كلاً شب و روز من را میگیرد. سوار چرخ هم كه نباشم ریكاوری میكنم برای فردا. من میخواهم در آنجا نیز مدالآور باشم.

* شرایط دوپینگ در دوچرخهسواری جالب نیست؟!

علتش عدم آگاهی است و اینكه اطلاعرسانی كاملی نمیشود كه چه موادی دوپینگ محسوب میشود. در هر حال همیشه مراجعی وجود دارد كه میشود اطلاع پیدا كرد. من خودم همیشه دقت زیادی میكنم. به نظر من اگر دید مردم نسبت به دوپینگ منفیتر باشد ورزشكار هم كمتر به سمتش میرود.

 

در بین مصاحبه با فرانك پرتوآذر وقتی بحث دوپینگ پیش آمد، فراز شكری، كاپیتان تیم ملی كوهستان هم لب به سخن گشور و از درد ورزشكاران صحبت كرد.

فراز شكری: به نظر من در وثیقه بحث ترس است و علم به دوپینگ هم نیاز به اطلاعرسانی دقیق دارد. وقتی برای ورزشكار اطلاعرسانی نمیشود آن اتفاقات ناگوار به وجود میآید. ضمن اینكه خیلی از مسائلی كه در طول سال ورزشكار با آن درگیر است، ممكن است ربطی به دوپینگ پیدا كند. ورزشكار برای موفقیتش امكانات و برنامهریزی خوب نیاز دارد اما نه بودجهای برای آنها صرف میشود و نه برنامهریزی مناسب. ایران كشوری پولدار است. ما بهترین خاویار جهان را داریم ولی فراز شكری و خیلی از ورزشكاران بزرگ ایران هنوز مزه خاویار را نچشیدهاند. در صورتی كه ما مكملهای درجه دوم و سوم را از امارات گدایی میكنیم و قوطیهایی در كرج پر میشود كه نمیدانم محتوی آن چیست، آن وقت ورزشكار ناب كشور از آن میخورد. آیا تستش مثبت شود یا خیر؟ اما همین ورزشكار به اروپا میرود كه خاویار برایش صادر میشود و در برنامه صبحگاهیشان خاویار هست و با آنها رقابت میكند. این دردآور است. ما داریم تلاش میكنیم. ما میدانیم بودجه هست ولی برنامه نیست. ما حاضر به دوری هستیم ولی برنامه نداریم.

* از پریموث، سرمربی تیم ملی بگویید.

پرتوآذر: پریموث قطعاً بهترین مربی نیست اما شخصی است كه بدن ما را میشناسد، با شرایط پوشش ما آشناست و مهمتر از آن اینكه با فرهنگ ایران آشناست. برای من این موارد مهمتر است تا اینكه برویم نزدیك مسابقه بهترین مربی دنیا را بیاوریم.

شكری: قرارداد او اردیبهشت پارسال تمام شد و یك سالی نبود. امسال آمد و من مدت كوتاهی با او كار كردم اما هنوز صحبتی درباره ادامه همكاری نكردم.

* شرایط تیم ملی كوهستان برای بازیهای آسیایی چگونه است؟

شكری: حتماً باید مدال بیاوریم ولی رنگ مدال آن را باید امكانات و بودجهای كه فدراسیون در این مدت هزینه میكند مشخص كند. ما الان در شرایط بدنی خوبی هستیم كه مدال آسیا را آوردیم اما برای لاستیك هم مسئله داشتیم.

پرتوآذر: من خودم از مسابقات لیگ قهرمانی كشور و اردوی دو هفتهای با حداقل امكانات به فیلیپین رفتم. بدون هیچ مسابقه قبلی و تداركاتی.

* یعنی به پیست و جاده اهمیت بیشتری داده میشود؟

شكری: ما فرزندخوانده فدراسیون هستیم. هر چند نباید یكطرفه به قضاوت نشست. جناب قمری نسبت به رؤسای قبلی لطفهایی داشته و با جذب دو مربی در این سالها علم دوچرخهسواری كوهستان را در ایران افزایش داد اما رؤسای قبلی به كوهستان به شكل بازی نگاه میكردند چراكه اغلب كسانی كه در فدراسیون سمت دارند پیشكسوتان جاده و پیست هستند و باتعصب به مادههای خود. برای آنها سخت است برای كوهستان وقت بگذارند.

* الان كجا تمرین میكنید؟

شكری: من در پیست سرخهحصار و چیتگر. در كنار آن شهران. خانم پرتوآذر در شیراز.

* به نظر شما بهتر نیست زودتر به اندونزی بروید و در آنجا تمرین اختصاصی انجام بدهید؟

شكری: این صحبتی است كه با پریموث داشتم چون ما یك تست Right داریم كه گویا تا الان نمیتوانیم در اندونزی داشته باشیم. باید 20 روز قبل یا یك ماه قبل برویم و تستی در آنجا بزنیم. در المپیكها ركابزنان 6 ماه قبل میروند و در محل برگزاری تمرین میكنند.

پرتوآذر: من فكر میكنم این مشكل میزبان است كه این امكان را فراهم نكرده است چون در المپیك و بازیهای آسیایی باید مسابقهای غیررسمی برگزار كنند اما گویا در جاكارتا خبری نیست.

* چند نفر اعزام میشوید؟

4 نفر. بستگی به اردوی اروپایی دارد كه وقتهایمان به چه صورت باشد.

* در قهرمانی آسیا شركت كردید با حریفان آشنایید. چقدر شانس مدال دارید؟

شكری: 100 درصد. تا این لحظه راه را خودمان جلو بردیم و مقتدرانه مدال گرفتیم. من 14 سال است فعالیت میكنم و این بار میخواهم سه قدم عقب بروم و ببینم دیگران چه میكنند. البته هدف اول من جاكارتاست. هدف دوم من قهرمانی آسیا كه تیك خورد. نه اینكه شل كنم ولی منتظرم ببینم مسئولان چه میكنند. ما دو چیز میخواهیم که امكانات و بحث مالی است. یك بحث اسپانسر داشتن و یك بحث ارز دولتی. الان برای من كه در پیك خوب هستم و مدالآورم نباید در بازگشت به فكر مسئله مالیام باشم. ورزشكار 80 درصد جلو میآید و 20 درصد بقیه دست مسئولان است كه چقدر امكانات میدهند. هر چند من با برنامه خودم پیش میروم و عاقلانه نیست در این فرصت سه ماهه فرمانم را عوض كنم.

پرتوآذر: امسال من اسپانسر ندارم. من برای چند رویداد بزرگ ویزا گرفتم ولی نتوانستم سایر هزینهها را پرداخت كنم و كنسل شد. من نفر 10 ایران نیستم كه كسی من را نشناسد. نمیدانم باید در این باره چه كرد.

* صحبتهایی داشتید كه در آسیا سختی كشیدید.

شكری:40 تا سفر داشتم ولی این بدترین كشور میزبان بود. سطح بهداشت کم و آلودگی هوا خیلی زیاد بود. ترانسفر خیلی بد بود و تنها فیلیپینیها راضی بودند. دو ساعت برای رسیدن به محل برگزاری طول میكشید. روز رقابت 33 درجه بود و این برای ما سخت بود چه برسد به بانوان كه اذیت شدند.

پرتوآذر: بیشتر مسابقات دوچرخهسواری در پایتخت انجام نمیشود و در شهرهای كوچك و بومی برگزار میشود و در واقع باید بگویم با سازمان ملل همكاری میكردم.

* به دنبال تغییر پوشش نیستید؟

تنها جنس لباس نیست. ما نیاز داریم در بعضی از مناطق لباس منافذی وجود داشته باشد كه گرما از بدن خارج شود ولی برعكس لباسهای ما در همان نقاط كاملاً پوشیده است. همچنین لباسهای ما دامن دارد و در مسیر مسابقات به رینگ چرخگیر میكند و زمین میخوریم. حتی با مربی صحبت كردیم تا پیشنهاد تغییرات بدهد. كاش لباس ما بلوز و شلوار بود. واقعاً خطرناك است و سلامت ما را به خطر میاندازد. امیدوارم بتوانیم با خانم محمدیان رودررو راجع به این مسئله صحبت كنیم.

* برنامه شما برای جاكارتا چیست؟

شكری: ژاپنیها الان سه برنامه مهم دارند. میزبانی كلاس یك، حضور در تورنمنت آلمان و ورلدكاپ چك ولی ما چه میكنیم نشستهایم و گپ میزنیم. تیم ملی بعد از بازگشت از فیلیپین دیگر برنامهای ندارد. بازیهای آسیایی جای این نیست كه از آسمان برایت موفقیت بریزد. فدراسیون میگوید شما مدالآور نیستید. پس الان كه به فاصله سه ماه تا بازیها مدال گرفتیم برای ما چه میكنند. من برای خودم برنامه دارم كه از صدقهسری اسپانسر است. رنگ مدال را سیستم مشخص میكند. دیگر دست ورزشكار نیست.

* توصیه میكنید كسی دوچرخهسوار كوهستان شود؟

پرتوآذر: من به همه توصیه میكنم دوچرخهسواری كوهستان را امتحان كنند. خیلی هیجان دارد و اگر كسی حرفهای انجام دهد اعتیاد میآورد.

شكری: من هم توصیه میكنم. كوهستان رشتهای كاملاً لذتبخش است و به زودی جای همه رشتهها را میگیرد. الان از 10 دوچرخهای كه در جهان گرفته میشود 7 تای آن دوچرخه كوهستان است.

* هر ورزشكاری برای خودش اسطورهای دارد و اسطوره شما؟

پرتوآذر: برای من ورزشكار بودن ملاك اسطوره است. اینكه چه راهی را انتخاب كرد تا یك كار غیرممكن را انجام بدهد. یك ركابزن كانادایی كه مدالآور المپیكی است شخصیتش برایم جالب است. او در بحث دوپینگ هم سفیر است.

شكری: به نفر اول كوهستان جهان اعتقاد خاصی دارم. از استایلش و از اینكه به عنوان اولین كسی كه تمرینات تخصصیاش را شیر كرد. كاری كه هیچكس نكرد. من از او خیلی چیزها یاد گرفتم.

* بانوان و مردان در بخش تیمی چقدر به هم انگیزه میدهید؟

پرتوآذر: در بخش تیمی به رقابت با هم فكر نمیكنیم بلكه به فكر بالا بردن پرچم ایران هستیم چراكه برای ایران ركاب میزنیم. پس در همه لحظات به تشویق هم میپردازیم.

* در هنگام شكست با موضوع چطور برخورد میكنید؟

پرتوآذر: شكست نیست بلكه یك لحظه است كه میخواهم برای فردا یاد بگیرم. از آنجا كه درونگرا هم هستم سعی میكنم بعد از حل شدن مسئله با خانوادهام صحبت كنم.

شكری: من باید در خودم خلوت كنم.

* مصدومیت خیلی جدی داشتید؟

پرتوآذر: یك بار دو دستم شكست. البته زیاد توجه نكرده و ورزشم را ادامه دادم. بیشتر پنهان میكنم.

شكری: بدترین زمینی كه خوردم در جمهوری چك بود و خیلی اذیت شدم.

* زمانی كه ركاب میزنید و به نقطه پایانی نگاه میكنید چه فكری میكنید؟

پرتوآذر: به نفر جلویی فكر میكنم و اگر نباشد فاصلهام را با نفر عقبتر حفظ میكنم.

شكری: من به تایم فكر میكنم و به تمیز بودن كار چون ضربان هنگام تمرین و مسابقه فرق میكند و اینكه بتوانی درست تصمیم بگیری.

* صحبت پایانی...

پرتوآذر: مسئولان این فرصتها را از دست ندهید. بازیهای آسیایی تا 4 سال دیگر تكرار نمیشود.

شكری: روزها را از دست ندهیم. سه ماه طلایی داریم. حیف است چون در بهترین زمان كوهستان هستیم و از همه هیئتها، اداره تربیتبدنی و سپس فدراسیون، كمیته و وزارت كمك میخواهیم چراكه وقتی پشت تلویزیون مینشینیم كیف كنیم كه نماینده ایران توانست پرچم ایران را بالا ببرد.