به گزارش خبرورزشی ، انگار این سرنوشت ژنرالهای آبی است که در بزنگاههای تاریخی، پای تلویزیون باشند. 28 سال پیش وقتی تیم ملی ایران میخواست به بازیهای آسیایی پکن برود، امیر قلعهنویی گرفتار آسیبدیدگی شد و علی پروین او را از فهرست نهایی تیم ملی خط زد تا به جراحیاش برسد. امیر دو سال بعد جام ملتهای هیروشیما 92 را هم به دلیل مصدومیت از دست داد. مشابه این بلا قبل از جام جهانی 2006 آلمان سر مجتبی جباری آمد. ژنرال آن روزهای استقلال که برانکو وعده داده بود یک زیدان آسیایی در ویترین بزرگ جهانی باشد، در آخرین اردوی آمادهسازی تیم ملی مصدوم شد و رؤیایش برای حضور در جام جهانی بر باد رفت.

حالا هم انگار نوبت رؤیاهای بر باد رفته داریوش شجاعیان و امید ابراهیمی است. امید که 4 سال قبل جام جهانی 2014 برزیل را هم به واسطه اختلاف کرانچار و کیروش از دست داد و به عنوان ستاره وقت سپاهان قربانی کشمکش سرمربی این تیم و سرمربی تیم ملی شد، این بار در آستانه از دست دادن جام جهانی دیگری است. واقعاً حیف است امید در جام جهانی غایب باشد. او در شرایط آرمانی بود و میتوانست به تیم ملی کمک کند. البته هنوز هم غیبت امید قطعی نیست. هنوز روزنههای امیدواری در وضعیت امید ابراهیمی دیده میشود.