تجربه نشان داده وقتی مربی با بازیكن خاطی و سركش خصوصاً ستارههایی كه مورد حمایت جدی هواداران هستند، مماشات كرده است، شاید در كوتاهمدت به منافعی دست یافته ولی قطعاً در بلندمدت برای خودش و تیمش چالشهایی ایجاد شده كه اصلاً به منافع آن نمیارزد اما در این میان نحوه و چگونگی برخورد و حد و مرز آن اگر لحاظ نشود، بدون شك اثر منفی در پی خواهد داشت. اینها را گفتم كه بگویم كاملاً سیستم مربیانی همچون كیروش و برانكو را كه نسبت به بازیكنسالاری واكنش جدی نشان میدهند، قبول دارم و معتقدم یكی از رازهای موفقیت آنها هم ارجح دانستن تیم و شاكله گروهی بر امتیازات فردی است اما نباید از نكتهای غافل شد و اینكه به هر حال یكی از نقشهای مربی هدایتگری و اصلاح رفتار بازیكنان است. همیشه سختترین تنبیه نباید مورد استفاده قرار گیرد و یا اینكه به هر حال روزی باید برای بازیكنی كه در خدمت تیم است، این تنبیه به پایان برسد. در سطح ملی چون دست مربی برای انتخاب جانشین در بین باشگاههای مختلف باز است، شاید این امر كمتر به چشم بیاید ولی قطعاً مربی باشگاهی كه زمان و قواعد نقل و انتقالات او را محدود میكند، حتماً باید این مسئله را بیشتر مورد توجه قرار دهد. رفتار برانكو در سالهای اخیر با بازیكنانی همچون صادقیان، رضاییان، عباسزاده، طارمی و الان مسلمان حاكی از آن است كه بعضاً وی در تداوم برخورد با بازیكن خاطی زیادهروی میكند. به هر حال از او توقع میرود بازیكنان خاطی را ضمن جریمه و تأدیب برای باشگاه به عنوان یك سرمایه نگه دارد.
در پرسپولیس این روزها نبود مسلمان به چشم میآید. نمیخواهم از او دفاع كنم، فقط به نظر من اگر مسلمان خطایی كرده، خیلی صریح توسط باشگاه و مربی و كمیته انضباطی تفهیم اتهام شده، جرم و مجازاتش اعلام شود و بعد از آن این چالش كلاً رفع گردد. در غیر این صورت مجازات نامعلوم وی جز چنددستگی بین هواداران، زیان باشگاه و یا اتفاقاتی از جنس جریان مترجم برانكو برای سرخپوشان رهاوردی نخواهد داشت. نمیدانم این روزها چرا دیگر بازی پرسپولیس دلچسب نیست!
