تیم ملی با این مرد پرتغالی دو بار راهی جام جهانی شده و یک دوجین ستاره جوان پیدا کرده است. استفاده درست و بهینه از نیروهای جوان کاری بود که کیروش انجام داد. او بدون تعارف، پیرمردها را کنار گذاشت و جای آنها را به بازیکنان زیر 23 سال داد مثل آندو تیموریان که با وجود در دست داشتن بازوبند کاپیتانی کنار گذاشته شد و امثال عزتاللهیها آمدند و جای امثال او را گرفتند. ما قصد نداریم از محاسن این مربی خوب که در بالاترین سطح فوتبال جهان کار کرده، حرف بزنیم اما قطعاً در مواجهه با چنین مرد بزرگی باید بزرگ هم رفتار کرد. چندی پیش صحبت از این شد که قرارداد کیروش را 6 ماهه تمدید کنند و او را برای جام ملتهای آسیا نگه دارند. اینکه ما بخواهیم با کیروش در جام ملتها حضور داشته باشیم، کار بسیار خوب و حرفهای خواهد بود ولی دادن پیشنهاد 6 ماهه به مربیای که منشأ این همه خدمات ارزنده در فوتبال کشورمان بود، قطعاً یک نوع بیاحترامی به اوست. شما دیدید کیروش چطور از این موضوع ناراحت شد و مسئولان فدراسیون را به باد انتقاد گرفت و گفت هرگز قرارداد 6 ماهه منعقد نمیکند. حرفهای کیروش یک معنی دیگر هم داشت؛ اینکه او حاضر است قرارداد ۴ ساله ببندد و برای جام جهانی بعدی هم هدایت تیم ملی را بر عهده داشته باشد. یعنی کیروش هم دوست دارد در فوتبال ایران بماند و حسننیت خود را هم بارها ثابت کرده و نشان داده اهل سوءاستفاده از موقعیت خودش نیست و هرگز مشکلات مالی برای فدراسیون به وجود نیاورده است. کیروش بارها نشان داده به تیم ملی ایران بیشتر از خود ایرانیها اهمیت میدهد و رگ گردنش باد میکند. وقتی فوتبال ما با کیروش موفق بوده و مردم هم او را دوست دارند، چرا قراردادش را ۴ ساله تمدید نکنیم و خیالمان را بابت حضور دوباره در جام جهانی با کیروش راحت نکنیم؟ کیروش تمامی اهداف ما را از آوردن مربی خوب خارجی برآورده کرده پس چقدر خوب میشود که فوتبالمان را دوباره وارد چالش جدید نکنیم و بیدلیل این ناخدای باتجربه را از دست ندهیم.