بوفون دوستداشتنی و تسخیرناپذیر نه در میان افسوس هواداران یوونتوس و تیم ملی ایتالیا بلكه با بدرقه نگاه غمگین میلیونها طرفداراش در سراسر دنیا به پایان محتوم دوره قهرمانی خود رسیده و اكنون دنیای فوتبال شاهد وداع یكی از خاطرهانگیزترین ستارههای خود با مستطیل سبز است. اگر نخواهیم بگوییم بوفون بهترین دروازهبان تاریخ فوتبال است كه قهرمانی جام جهانی، جام ملتهای اروپا، لیگ قهرمانان اروپا، كالچو و افتخارات بسیار زیاد دیگری را برای خود و تیمش به ارمغان آورده، باید او را لااقل جزو چند چهره اول در این امر بدانیم. مردی كه دوست و دشمن او را تحسین میكنند و به احترامش كلاه از سر برمیدارند. بیشك آنچه كاپیتان سابق تیم ملی ایتالیا را به این همه افتخار رسانده علاوه بر شایستگیهای غیر قابل انكار فنی، مداومت در تمرین و استمرار در شایستگی است. بوفون هیچگاه فراز و فرود نداشت، مغرور نشد، خودش را بیرقیب ندانست و مانند برخی فوتبالیستهای تازه به دوران رسیده یا نان به نرخ روز خور با هر پیشنهادی وسوسه نشد تا نامش به عنوان یكی از وفادارترین فوتبالیستهای تاریخ ثبت و درج گردد. حتی آن روزی كه یوونتوس به حكم انضباطی مجبور شد با چندین امتیاز كمتر در لیگ پایینتر فعالیت خود را ادامه دهد فیلش یاد هندوستان نكرد تا رفیق روزهای سخت برای تیمش و هوادارانی كه در آن زمان حسابی حالشان گرفته شده بود، باقی بماند. این رفت و آمدها و این اشكها و لبخندهای دنیای فوتبال با خود پیام دارد. پیامهایی كه باید از آنها پند گرفت تا بتوان با پیمودن راه صحیح به قله افتخارات دست یافت. بوفون نمونه خوبی برای نقض سخنان تمامی كسانی است كه سعی میكنند فوتبال حرفهای را به دور از هرگونه احساسات و اخلاق نشان دهند. او نشان داد میشود در بالاترین سطح حرفهای باشی و در عین حال به مقولاتی همچون اخلاق، وفاداری و... نیز پایبند بمانی.