به گزارش خبرورزشی ، این روزها سرعت در آن محدودیتی ندارد و بازیكنها مثل ماشینها به طور منظم در جای خودشان قرار گرفتهاند، سریعتر، شادابتر و قویتر از همیشه. حركت منظم است و این نظم است كه همیشه باقی مانده. نیروهایی هستند كه از هرج و مرج جلوگیری میكنند.

سالها تمرین برای سبك جدید

هیچ بازیكنی این خصوصیات فوتبال آلمان و شباهتش به رانندگی در اتوبان را بهتر از مانوئل نویر به نمایش نمیگذارد، بهترین دروازهبان جهان كه پست خودش را از نو تعریف كرده است. «من كمی ریسك كردم اما برای امنیت و حفاظت از دروازه ایستادم. شما باید احساس خوبی به همتیمیهایتان بدهید.» مانوئل نویر در مصاحبه با نشریه «گاردین» با این جمله شروع میكند و ادامه میدهد: «در زندگی من یك فرد عادی هستم كه دوست دارد با سرعت رانندگی كند اما در همان زمان باید كمربند ایمنی را هم ببندم.» در كنار جامهای قهرمانی لیگ قهرمانانِ بایرنمونیخ با نویر صحبت میكنیم. نویر این فصل مصدومیتی داشته كه باعث كم شدن قدرت فیزیكیاش شده. با این حال او هنوز هم تركیبی از فیزیك مناسب، قدرت و توانایی بازگشت با سرعت مناسب را دارد. نویر از مصاحبه قبلی كه با هم داشتیم بهتر انگلیسی صحبت میكند و به این معنی است كه در باشگاه هم بهتر با همتیمیهای خارجیاش ارتباط برقرار خواهد كرد. او ادامه میدهد: «باید به مدافعانم كمك كنم و بهتر است بهتر از مهاجم حریف به توپ برسم تا در موقعیت تكبهتك در محوطه جریمه برابر من قرار نگیرند. موقعیت تكبهتك از بیرون رفتن خطرناكتر است چراكه مهاجم نمیتواند توپ را بگیرد و هیچ فرصتی نخواهد داشت.» رویكرد نویر میتواند یك بُعد دیگر هم داشته باشد. اگر او سرعت لازم برای بیرون آمدن از دروازه را نداشته باشد و مسیرش را اشتباهی انتخاب كند یا به مهاجم حریف نرسد ممكن است یك گل به تیم مقابل تقدیم كند كه به نظر احمقانه میآید. نویر درباره چگونگی خروج از دروازه بیان میكند. «من در این لحظه هیچ ترسی احساس نمیكنم. همیشه مثبت نگاه میكنم و همه چیز به اولین گام بستگی دارد. اگر فكر كنم میتوانم توپ را بگیرم، بیرون میروم. نمیتوانم در بین راه تصمیم خودم را عوض كنم چراكه دروازه خالی میماند و بازیكن فرصت ضربه زدن به دروازه بدون دروازهبان را پیدا میكند. این كار به سالها تمرین نیاز دارد، شما نمیتوانید به خودتان بگویید: «خب، از فردا این كار را انجام میدهم.» میدانید، شما باید آن را احساس كنید.»

الگوهای من

هنگامی كه از نویر درباره تأثیر یك دروازهبان روی او سؤال میكنیم، او دروازهبانهای آلمانی و غیرآلمانی را تفكیك میكند و سنگربانهای مورد علاقهاش را با كلمه «مدرن» توصیف میكند. نویر كه یك دهه در باشگاه شالكه رشد كرد، در اینباره میگوید: «در آلمان، ینس لمان یك دروازهبان مدرن بود. در سطح بینالمللی الگوی من ادوین فاندرسار بود. او خیلی مدرن بود، خیلی مدرنتر از لمان. او سطح متفاوتی داشت و میتوانست هم با پای راست و هم با پای چپ خوب بازی كند و از محوطه جریمه بیرون برود. او یك شخصیت متفاوت درون دروازه بود. بعد از آنها اولیور كان بود با عكسالعملها و جاهطلبیهایش. او سخت تمرین میكرد و از این جهت او الگوی من است. بنابراین من سبكهای مختلفی را با هم تركیب كردم. مثل این است كه چند مربی داشته باشید و از هركدام نكتهای كه برایتان خوب است را یاد بگیرید.»

همبازی و مربی

نویر با مربیهای دروازهبانی متعددی كار كرده اما او سالهاست با تونی تاپالوویچ در بایرنمونیخ كار میكند، كسی كه سال 2011 همزمان با حضور او در مونیخ به باشگاه آمد و مثل مانو متولد گلزنكرشن است. كسی كه در شالكه هم بازی كرده و مدتی هم روی نیمكت مینشست تا نویر بازی كند. او تنها 5 سال از نویر بزرگتر است. نویر درباره او هم میگوید: «وقتی در شالكه دروازهبان دوم بود، من خیلی جوان بودم. تونی میدانست من فقط كمی بهتر از او هستم اما همیشه به من میگفت میتوانم كارهای زیادی انجام دهم. او در تمرین میماند تا با هم كار كنیم و با من هم به رختكن برمیگشت. او همكار من بود، بنابراین هم دوستی و هم همكاری خوبی در زمین داشتیم. بعد از آن مصدومیتهای زیادی نصیبش شد كه او را مجبور كرد از فوتبال خداحافظی كند. او به مربی شالكه در تمرین دادن دروازهبانان كمك میكرد و من او را به باشگاه بایرنمونیخ پیشنهاد دادم. فكر میكنیم او من را به بهترین سطح خودم رسانده.»

قدرت پاسكاری

بهترین دروازهبان قرن بیستویكم نیاز به سازماندهی تیمش هم دارد. او باید روی هوا و زمین مسلط باشد و با توجه به نوع بازی تیمش پاسهای كوتاه و بلند هم ارسال كند. نویر باید هر لحظه آماده باشد كه مدافع برای خارج كردن خودش از زیر فشار به او پاس بدهد. نویر در اینباره هم توضیح میدهد: «برای اینكه یك دروازهبان مدرن باشم باید رویكرد تهاجمی داشته باشم. هر 2 تیم من بایرنمونیخ و تیم ملی آلمان معمولاً بیش از 60 درصد مالكیت توپ دارند و من باید خارج از محوطه جریمه باشم تا در پاسكاری به تیم كمك كنم.» نویر درباره فلسفه بازی كنترل شده پپ گواردیولا هم حرفهای جالبی میزند: «بازی مبتنی بر پاس خیلی مهمتر بود. ما به ندرت توپ بلند ارسال میكردیم. من معمولاً بیشتر از 2 مرتبه توپ را لمس نمیكردم، كاری كه در شالكه بیشتر انجام میدادم.» با این حال یكی از سختترین كارها در تیمی مثل بایرنمونیخ این است كه در تمام مدت زمان بازی دروازهبان آماده بماند چراكه توپ در بیشتر اوقات در زمین حریف قرار دارد. شاید در برخی اوقات حتی 45 دقیقه هیچ ضربهای به سمت دروازه نویر زده نشود. نویر این نكته را هم اینگونه توضیح میدهد: «گاهی اوقات در زمستان كه بسیار سرد است این اتفاق كار را بسیار سخت میكند.» او با گفتن این جمله لبخند میزند اما كاملاً جدی است و در پایان میگوید: «این لحظه واقعاً آسان نیست چراكه باید از صفر به 100 برسید.»