اگر سالها در دنیای فوتبال ژوزه مورینیو را آقای خاص مینامند به جرأت میتوان گفت كارلوس كیروش هموطن وی كه از قضا او هم قبلاً سرمربی رئالمادرید بوده است به همان اندازه و شاید كمی بیشتر خاص است. آنقدر پیچیده و متناقض رفتار میكند كه انسان درمیماند با چه شخصیتی مواجه است. یك روز همانند یك جنتلمن حرفهای رفتار میكند و روزی دیگر در حد كودكان لجبازی. روزی با بازیكنان میگوید و میخندد، فردای همان روز به بهانه كلكلهای مربی باشگاهیشان آنها را از اردوی تیم ملی دیپورت میكند، امروز با دستیاران ایرانی دور یك میز مینشینند، فردا به یكباره همه آنها را اخراج میكند. علاوه بر اینها نشست و برخاستهایش طی این چند سال با برخی دلالها، استعفاهای مكرر و غیرواقعی، دخالت در امور مدیریتی فدراسیون، حضورش در برنامههای تبلیغاتی، عكسالعملش در برابر مربی كرهجنوبی، نحوه پاسخگوییاش به رسانهها، متلكاندازیهایش از صدر تا ذیل فدراسیون در سالهای مختلف همه و همه نشان از رفتارهای خاص و غیرمتعارف در اوست. حالا در آستانه اعزام تیم ملی فوتبال به جام جهانی در حالی كه شاید به جرأت بتوان گفت احدی منتظر حذف نام سیدجلال حسینی و وریا غفوری نبود به یكباره چشمانش را بست و با دلایلی عجیب و متناقض با سخنان خودش آنها را در لیست مندرآوردی انتظار قرار داد. در اینكه حق سرمربی است كه با كدام بازیكنان به جام جهانی برود شكی نیست. به هر حال فوتبال است و سرمربی باید در امور فنی اختیار تام داشته باشد اما به هر حال دادن پاسخی روشن به افكار عمومی بدون كنایه و متلك هم حق مردم و رسانههاست كه قطعاً با توجه به روحیات وی این امر هیچگاه محقق نخواهد شد. به نظرم كسی نمیتواند مانع لجبازیها و خودكامگیهای كیروش شود پس بهتر است فعلاً كسی چیزی نگوید تا باز به تریج قبای ایشان برنخورد تا حركت عجیب دیگری از خود نشان دهد و انرژی خودش و تیم ملی را خرج حاشیهها كند. فقط دعا كنیم تیم ملی آبرومندانه از روسیه برگردد.
