مدارسی که اغلب آنها همچون قارچ در اواسط بهار سر از خاک درمیآورند و اواخر تابستان مانند برگهای پاییزی زیر خاک مدفون میشوند، بدون کمترین بازدهی و کارایی. در واقع اغلب این مدارس حکم قارچهای سمی را دارند که فقط برای سرکیسه کردن خانوادهها رشد میکنند و متأسفانه به دلیل ناآگاهی بعضی از آنها پول خوبی هم به جیب میزنند.
تکلیف یکسری از مدارس فوتبال کاملاً جداست. آنها به معنای واقعی کلمه مرکز آموزشی محسوب شده و اغلب آنها زیر نظر باشگاهها فعالیت میکنند. مسائل مالی و اخلاقی در این اماکن کاملاً شفاف و زیر نظر ارگانهای قانونی است. با این مدارس کوچکترین مشکلی نداشته و اتفاقاً گسترش آنها در هر رشتهای و هر استانی را تشویق میکنیم اما دغدغه اصلی ما همان قارچهای سمی است که به اسم مدارس فوتبال بچهها و خانوادهها را به کام خود میکشانند. همه ساله چندی پس از آغاز به کار این به اصطلاح مدارس فصلی، خبرهای ناگواری در رابطه با کلاهبرداری و متأسفانه حتی مشکلات اخلاقی در چنین اماکنی میشنویم؛ اتفاقاتی که قطعاً فقط بخش کوچکی از آن رسانهای شده یا به گوش ما میرسد. متأسفانه نظارتها هم از سوی ارگانهای ورزشی کافی نیست چون بارها در همین تهران بیلبوردها و آگهیهای تبلیغاتی مدارس فوتبال مربیان و پیشکسوتانی را دیدهایم که اصلاً ساکن پایتخت نیستند! حتی گاهی اوقات خبر میرسد بعضی از این کلاسها اساساً مجوزهای لازم را هم نداشتهاند و در شهرهای کوچک به رغم نقص پرونده بساطشان را راه انداختهاند. جالب اینجاست که اگر از ملیپوشان تیمهای نوجوانان و جوانان آمار بگیریم، بدون هیچ شک و تردیدی حتی ۵ درصد از آنها (تأکید میکنیم حتی ۵ درصد از آنها) نیز توسط این مدارس فوتبال فصلی که فقط در تابستان فعال میشوند، کشف و معرفی نشدهاند، بنابراین امیدواریم فدراسیون فوتبال، وزارت ورزش و عوامل قضایی در اقدامی هماهنگ و ضربتی از امسال جلوی این مراکز کاسبی را بگیرند و اجازه بدهند بحث آموزش فقط در حیطه وظایف افرادی باشد که واقعاً وقت، شایستگی، لیاقت و تواناییاش را دارند.
