این روزها سایت‌های خبری درباره جزئیات قرارداد امیر قلعه‌نویی با فدراسیون فوتبال، مطالب متنوعی را منتشر می‌کنند. امروز هم منابع خبری نوشته اند در صورت صعود نکردن تیم ملی به جمع چهار تیم برتر جام ملتها، فدراسیون اختیار فسخ قرارداد را خواهد داشت و می‌تواند به راحتی آن را فسخ کند. در غیر این صورت و با راهیابی به نیمه نهایی، قرارداد خودکار تا پایان مقدماتی جام جهانی و در صورت صعود به این مسابقات، تا پایان بیست و سومین دوره جام جهانی تمدید خواهد شد.
ماجرای مهم در این میان اما چیست و درد اصلی فوتبال ایران کجاست؟ در لابه لای تمام مشکلاتی که وجود دارد، قرارداد قلعه‌نویی یا هر مربی دیگری با فدراسیون فوتبال، کوچک ترین اهمیتی ندارد. این یک بحث داخلی میان فدراسیون و سرمربی تیم ملی است که دیر یا روز حل و فصل می‌شود اما آنچه به عنوان یک نکته مستتر باقی می‌ماند، وضعیت تیم ملی به لحاظ کیفی و نتایجی است که به زودی رقم خواهد خورد.
در جام ملتهای آسیا اگر ایران به جمع ۴ تیم این رقابت‌ها نیز صعود کند، اتفاقی خیره کننده رخ نداده است. حتی صعود ایران به جام جهانی نیز، دیگر دستاوردی بزرگ تلقی نمی‌شود. این همان اتفاقاتی است که در گذشته رخ داده و مربیانی نظیر قلعه‌نویی هم در مصاحبه‌های متعدد، آنها را به عنوان یک شاهکار محسوب نمی‌کردند و به همین دلیل، منتقد سرمربی وقت تیم ملی و حامیانش بودند.
فدراسیون فوتبال یا امیر قلعه‌نویی، زمانی می‌توانند از عملکردشان اظهار رضایت کنند که در جام ملتهای آسیا، فوتبال ایران را نه تنها به مرحله آبروداری در میان قدرت‌های درجه یک، بلکه به جام برسانند. در این صورت، مسئله قرارداد کادرفنی به ویژه قلعه‌نویی، به طور خودکار انجام می‌شود و هیچ کس هم نمی‌تواند از این مسئله ایراد بگیرد. یادمان باشد که نتیجه گرفتن در فوتبال و یک حرکت باشکوه در جام ملتها، فقط دست خدا نیست؛ بلکه این مورد به کار و تلاش همه اعضای تیم ملی هم بستگی دارد.
در همین ارتباط: عجیب اما واقعی؛ حضور در نیمه‌نهایی هدف تیم ملی در جام ملتهای آسیاست؟
