به گزارش خبرورزشی، هرچند در ايران خيلي شناختهشده نيست اما يك دنياي سنگنوردي است و يك رضا عليپور. مرد سرعتي كه در 23 سالگي، 13 مدال جهاني دارد و ركورددار دنياست. حتي پيشنهادات وسوسهانگيز خارجيها هم او را اغوا نكرد تا قيد ايران را بزند.

* مسابقه قهرماني آسياي تهران چطور بود؟

خوب بود. 10 تيم با همه قهرمانان جهانشان آمده بودند كه من هم قهرمان ماده سرعت شدم. ركوردهايي كه در تهران زدم در قهرماني جهان ميزدم باز هم قهرمان ميشدم.

* پس رقابت سنگيني بود؟

سنگين بود اما نه براي من. من به خاطر اينكه ركورددار جهانم و كشورم ميزبان رقابتها بود، طلا نميگرفتم بد ميشد.

* تو كه حالا ركورددار سنگنوردي سرعت جهان هستي، چقدر براي مسئولان ورزش شناخته شدهاي؟

من سال 2013 اولين مدالآور سنگنوردي شدم كه آن موقع مرا نميشناختند. سه سال گذشت يعني سال 2016 با تكرار مدالهاي طلا در جام جهاني بالاخره مرا شناختند و امسال نگاهها بهتر شد اما نگاه وزارت ورزش مثل بقيه نگاههاست. در حالي كه سنگنوردي خيلي سنگين است و هركس نميتواند مدال بگيرد. مثل بعضي رشتهها نيست كه بعد از 5 سال تمرين قهرمان جهان شود. براي قهرماني جهان سنگنوردي بايد روزي دو تا سه جلسه تمرين سنگين با تمركز بالا داشته باشي.

* امكانات تو در حد قهرمان جهان هست؟

شايد به جرأت بتوانم بگويم امكانات من در حد قهرماني آسياست نه ركورددار جهان. من اصلاً نه امكانات خاصي دارم و نه مربي. در اين چند سال هم به جز چند ماهي كه سال 2013 مربي داشتم، هميشه خودم تنها كار كردهام.

* يعني ميخواستي مربي داشته باشي؟

اگر حالا، دو سال پيش بود، شايد دلم ميخواست با مربي كار كنم كه شاگرد قهرمان جهان داشت اما حالا نه. حالا ديگر هيچ مربيای را قبول نميكنم چراكه آنقدر كه خودم را ميشناسم، هيچ مربي مرا نميشناسد و نميتواند كمكحالم باشد.

* سنگنوردان مطرح دنيا، امكانات خوبي دارند؟

آنها امكانات خيلي خوبي از نظر ديوره، سالن، مربي، ماساژور، درآمد و... دارند اما وقتي خودشان را با فوتباليستها مقايسه ميكنند، معتقدند امكاناتي ندارند. حتي سنگنوردان آمريكا، روسي و لهستاني از جايزهشان مينالند.

* ديواره تمريني تو استاندارد است؟

ديواره ما استاندارد هست اما در سالن نيست. به خاطر وجود در فضاي باز من مجبورم در سرماي زمستان و گرماي طاقتفرساي تابستان تمرين كنم. در حالي كه ديواره بايد جايي باشد كه تغييرات آب و هوا روي كار ما تأثير نگذارد. من ماساژور ثابت ندارم و... 

* درست است جام جهاني انگليس را از دست دادي؟

برايم خيلي مهم بود به اين جام جهاني بروم اما ويزايم صادر نشد و نرفتم. اگر ميرفتم با قهرماني در آن، نفر اول رنكينگ جهان ميماندم و با حفظ آن تا پايان سال 2017 بهترين سنگنورد دنيا ميشدم و چه بسا براي سهميه المپيك 2020 توكيو شرايطم راحتتر ميشد اما حالا 100 امتياز از دست دادم و سه پله سقوط كردم و بايد همين رتبه را تا پايان سال 2017 حفظ كنم. البته هنوز فدراسيون جهاني شرايط سهميه المپيك را مشخص نكرده است.

* ظاهراً تو پيشنهادهايي هم براي تابعيت از كشورهاي ديگر داشتي، هيچ وقت وسوسه نشدي؟

من از كشورهاي آلمان، آمريكا، امارات و... پيشنهاد داشتم. امارات سال 2014 به من پيشنهاد داد تبعهاش شوم، در قبال هر مدال 100 هزار دلار ميدهد با حقوق ماهانه 30 هزار دلاري. بعد هم ميخواست مربي تيم ملياش شوم. آلمان هم پيشنهاد داد همهجوره مرا تأمين كند و حتي ميخواست مربي تيم ملياش شوم. آمريكا هم پيشنهاد خوبي داشت اما من به عشق مردم قبول نكردم. چراكه مردم و پرچم كشورم را نميتوانستم عوض كنم. در حالي که شرايط خيلي خوبي ندارم. همه زندگيام با همان جايزه قهرماني جام جهانيها ميگذرد. البته فدراسيون در حد توانش براي سفرهايم كمك ميكند اما زندگي خرج دارد. درست نيست قهرماني مثل من كه روي ايران تعصب دارم تنها بماند.

* يعني پاداش نميگيري؟

همه پاداش 13 مدال من در اين چند سال روي هم 60 ميليون تومان ميشود. وزارت مبلغي داده اما در حد قهرماني جهان نيست. شايد 3 سكه براي قهرماني جهان گرفتهام. در واقع جام جهاني براي وزارت ورزش اهميت ندارد. اگر مهم نبود همه مدالآوران در جام جهانيهاي سنگنوردي نميآمدند. من در بازيهاي جهاني غيرالمپيكيها طلا گرفتم. بازيهايي كه بعد از المپيك اهميت دارد اما براي كشور ما مهم نيست. شايد باور نكنيد اما وقتي در مسابقهاي غايبم معمولاً گزارشگران ميگويند سطح مسابقات پايين است. وقتي به مسابقهاي اعتبار ميدهم يعني قهرمان عادي نيستم. كاش مسئولان ورزش قدر قهرمانان را بدانند. من كه از صفر تا 100 خودم بالا آمدهام اما براي پرورش يك قهرمان مثل عليپور بايد هزينههاي ميلياردي شود.