۰
دوشنبه ۲۰ فروردین ۱۳۹۷ - ۲۱:۴۶
۰ |
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه

از ساوتهمپتون در جنوب تا نیوکاسل در شمال انگلستان هر آخر هفته مردم از زندگی روزمره خود برای ساعاتی جدا شده و روانه استادیوم تیم منطقه زندگی‌شان می‌شوند تا نود دقیقه فوتبال ناب بنگرند، با تمام توان سرود باشگاهشان را بخوانند، عقایدشان را فریاد بزنند، پرچم تیم و نمادهای ناحیه زندگی‌شان را به اهتزاز درآورند و لذت ببرند.

لیورپول و منچستر را نزاعی قدیمی در تجارت، سلتیک و رنجرز را عقاید مذهبی متفاوت و در آلمان شالکه و دورتموند را نبردی تراژیک در برابر یکدیگر قرار میدهد. فقیر علیه غنی، معدن کار علیه معدندار؛ فوتبال این بستر را فراهم میکند تا عقدههایی که قرنها از نسلی به نسل دیگر منتقل شده گشوده شوند، «با برد رقیب» دشمن دیرینه تبدیل بغضها به غریو شادی... 

این قدرت فوتبال است؛ ورزش مسحورکننده. در اینجا سوالی پیش میآید: آیا ما در کشورمان به اندازه کافی از پتانسیل این ورزش بهره میگیریم یا فقط سرسری تیمی را از شهری به شهر دیگر منتقل میکنیم بدون توجه به هوادارانی که پس از پشت سر گذاشتن هفتهای کاری میخواهند ساعاتی خستگی خود را در حالی که با دوستانشان به تماشای تیمی که باورش دارند نشستهاند از تن به در کنند! آیا شما همان پاس تهران را در همدان نیز مشاهده کردید؟! این تیم الان در کدام لیگ به اصطلاح حرفهای فوتبال کشورمان حضور دارد؟ چرا فوتبال ما بیهویت شده است؟ چرا در شهری مانند مشهد که بسیاری از بزرگان فوتبال کشورمان از ابومسلم این شهر پا به تیمهایی مثل کلن در اروپا گذاشتهاند باید تعداد طرفدارهای تیمهای سرخابی از طرفدارهای تیم پدیده که متعلق به این شهر است به مراتب بیشتر باشد؟ فوتبال ما پر شده از تیمهای پلاستیکی تیمهایی که ظاهرا فقط برای پر کردن جدول در لیگ شرکت کردهاند. در کشوری که حزبها وصنفها اینقدر متنوع اند و هرکدام طرفدارانی سرسخت دارند جای تعجب است که چرا یکی از این اصناف روی تیمی در ورزش فوتبال سرمایهگذاری نمیکنند تا با این روش هم عقاید خود را هرهفته بتوانند در کنار لذتی که از تماشای بازی تیمشان میبرند فریاد بزنند و همینطور بتوانند به خارج شدن فوتبال ایران از این حالت دوقطبی کمک کنند. طرفداران سرخ و آبی نمیدانند دلیل حمایتشان از تیمشان چیست؟! به شش و چهار افتخار میکنند!! به بازیای که سالها قبل احتمال میرود! که برده باشند. آیا وجه تشابهی بین عقاید خود و شعار باشگاه مورد علاقهات خواهی یافت؟ البته اگر شعاری در کار باشد!

از زمانی که ابومسلمها، برق شیرازها، شاهین بوشهرها و... از سطح اول فوتبال کشورمان دور شدند طرفدارانشان نیز دیگر با پرچمی جز به رنگ سرخ و آبی پا به ورزشگاه نگذاشتهاند و ما کمکم داریم نتیجه مدیریتهای اشتباهمان در فوتبال این کشور را میبینیم. به امید روزی که ما دلیلی فراتر از نشان دادن شش و چهار به یکدیگر برای رفتن به ورزشگاه داشته باشیم.

* ارسالی از محمدهادی عابدی

وب‌گردی و دیدنی‌های ورزش

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

پربازدید امروز

آخرین خبرها

منهای ورزش

بازرگانی