امیر عابدزاده ماههاست به سنگربان اصلی تیم ماریتیمو پرتغال تبدیل شده و جزو دروازهبانهای مورد نظر کارلوس کیروش به شمار میرود. موفقیتهای امیر سبب خوشحالی پدرش شده است. احمدرضا عابدزاده سنگربان محبوب و فراموش نشدنی تاریخ فوتبال ایران خرسند از عملکرد پسرش اطمینان دارد امیر شرایط بسیار بهتری خواهد داشت. گفتوگوی خودمانی خبرورزشی و احمدرضا عابدزاده را بخوانید.
*دقایقی از بازیهای امیر در ماریتیمو را در صفحه شخصی شما دیدیم. به نظر پیشرفت محسوسی داشته است.
متأسفانه تلویزیون خودمان بازیهای تیمهای لژیونرهای خودمان را نشان نمیدهد. تعداد بازیکنان ایرانی شاغل در خارج از کشور دورقمی است و بازی اکثر این تیمها نمایش داده نمیشود. شبکهای داریم به اسم شبکه ورزش ولی این شبکه هم بازیهای لژیونرها را پخش نمیکند. گاهی در تلویزیون میبینیم مسابقات اسبسواری، اسکواش و خیلی رشتههای دیگر را مفصل نشان میدهند که اشکالی هم ندارد ولی بازیهای چند تیم که بیننده هم دارد، نمایش داده نمیشود. بالاخره اینها بچههای همین سرزمین هستند و نباید به این شکل مورد بیتوجهی قرار بگیرند.
*شرایط امیر برایتان رضایتبخش هست؟
بله، خدا را شکر روزبهروز بهتر میشود. در ۲۴ سالگی در لیگ پرتغال دروازهبان اصلی تیمش است. کوچکترین مشکلی ندارد، به زبان انگلیسی و اسپانیایی تسلط کامل دارد، دو زبان دیگر را هم تا حدودی بلد است، الان هم آقای کیروش او را تحت نظر دارد و انشاءا... به جام جهانی برود. عملکردش هم در لیگ پرتغال خیلی خوب بوده و همه رسانههای ورزشی این کشور از او تمجید میکنند. در اروپا دلالها نقش اول را بازی نمیکنند و امیر این فرصت و توانایی را دارد که در تیمهای بزرگتر و لیگهای معتبر قاره بازی کند.
*امیر عابدزاده میتواند مثل احمدرضا عابدزاده دروازهبان بزرگی باشد؟
من اگر از او تعریف کنم، به دل نمینشیند چون میگویند از پسرش تعریف میکند. زمان نشان میدهد او به چه سطحی میرسد.
*به عنوان یک پدر احساستان را بگویید.
بله، امیر میتواند از من بهتر باشد و الان هم در سطح خیلی خوبی قرار دارد.
*تیم ملی در گروه سختی قرار دارد، مقابل حریفانی نظیر اسپانیا، پرتغال و مراکش چقدر شانس موفقیت داریم.
دیدگاه من در فوتبال مختص خودم است. به نظر من در فوتبال همه چیز شدنی است. زمان بازیگری وقتی در بازی با حریفان بزرگ، فرض کنید بازی برگشت با استرالیا در ملبورن حرفهای برخی همبازیانم را میشنیدم و چهرهشان را میدیدم، درکشان نمیکردم. برخی میگفتند نمیشود، استرس دارم ولی من چنین احساسی نداشتم. چیزی به اسم نمیشود یا ترس را درون خودم احساس نمیکردم. فکر کنم تماشای فیلم آن مسابقات و چهره من نشان میدهد چه حال و هوایی داشتم. مثلاً یکی از من سؤال میکرد چطور توی این شرایط لبخند به صورت داری و میخندی؟ میگفتم گریه کنم خوب است؟
*یاد صحنهای افتادیم که وقتی تماشاگر استرالیایی تور دروازه را پاره کرد و شما با خنده معلق زدی.
آره، اتفاقاً پرسیدند نترسیدی؟ از چه چیزی باید میترسیدم؟ به من که کاری نداشت، کار هم داشت خودش میباخت (خنده). در جام جهانی قبلی آلمان و برزیل بازی داشتند اینکه آلمان بتواند برزیل را شکست دهد، عجیب نبود ولی کسی فکرش را نمیکرد آلمان ۷ گل به برزیل بزند. فعل خواستن ژرمنها جالب بود. گل ششم را هم که زدند، ارضا نشدند و رفتند و گل هفتم را زدند. تیم ملی اگر با تصور اینکه میخواهد به اسپانیا و پرتغال ببازد به روسیه برود، میشود یک تیم از قبل باخته! مشکلات زیاد هستند. امکانات تیم ما حتی از مراکش هم کمتر است. بازیهای دوستانه لازم را نداشتهایم ولی یک مربی باتجربه و کاربلد داریم، خودش میداند چطور ۱۱ بازیکن را مثل ۱۱ شیر به جنگ حریفان نامدارمان بفرستد. اسپانیا و پرتغال تیمهای بزرگی در فوتبال هستند همانطور که آرژانتین و آلمان تیمهای کوچکی نیستند اما در جامهای جهانی قبلی عملکردمان مقابل آنها برای بینندگان رضایتبخش بود.
*پرسپولیس قهرمان لیگ شد ولی به نظر انگیزه این تیم کم شده است.
کم شدن انگیزه بازیکنان غیرطبیعی نیست. حداقل در کشور ما غیرطبیعی نیست. پرسپولیس زود قهرمان شد و بازیکن ناخواسته و در ضمیر ناخودآگاه کمانگیزه میشود. باخت مقابل ذوبآهن برای بازیکنان تجربه میشود تا در بازی آینده عملکرد بهتری داشته باشند.
*پرسپولیس، استقلال و ذوبآهن در آسیا چقدر شانس موفقیت دارند؟
پرسپولیس پارسال تا نیمهنهایی آسیا صعود کرد. امیدوارم امسال بتواند خودش را به فینال برساند. استقلال و ذوبآهن در یکهشتم نهایی به هم خوردند که این قرعه سبب میشود حذف یکی از نمایندگان ما از لیگ قهرمانان قطعی باشد و حیف شد چون موفقیت نمایندگان ما در آسیا برای اعتبار فوتبال کشور خوب است.
*۳ روز قبل کرمانشاه بودید، شرایط مناطق زلزلهزده بهتر از چند ماه قبل شده است؟
من در کرمانشاه فستفود دارم و هر از گاهی باید به این شهر بروم و در هر سفر این فرصت را دارم به مناطق آسیبدیده سر بزنم. اینبار به یک روستای دورافتاده در اسلامآباد غرب رفتم که ۱۳۶۰ نفر جمعیت دارد. از قبل تصمیم داشتم چند کانکس برای هموطنانم تهیه کنم و خوشبختانه این اتفاق افتاد.
* در تصاویر دیدیم کلی غذا هم تهیه کردهاید.
حدود ۵۰۰ پرس غذا گرفتم که چیز خاصی نیست. بالاخره مردم آن منطقه خانه و طبعاً آشپزخانه ندارند که بتوانند غذا درست کنند. دوست داشتم این کار را انجام دهم ولی متأسفانه دیدم چند نفر در صفحه اینستاگرامم نوشتهاند داری ریا میکنی! باعث تأسف است چنین موجوداتی را انسان و ایرانی بنامم. اگر کاری انجام ندهی، از نگاه آنها به کشور و مردمت علاقه نداری. اگر انجام بدهی، ریاکار هستی! من هر کاری میکنم برای دلم انجام میدهم نه اینکه کسی بگوید کارم خوب یا بد است. از نظر من به فکر همدیگر بودن خوب است. امثال من توی چشم هزاران جوان هستیم. صفحه من بیش از یک میلیون نفر دنبالکننده دارد که خیلی از آنها دوستم دارند. اگر کار من حتی باعث شود ۱۰ نفر از این یک میلیون و چند ده هزار نفر هم انگیزه کمک پیدا کنند، برایم بسیار خوشحالکننده خواهد بود. آدمها نان دل و کار خودشان را میخورند و عزت را پروردگار میدهد. اگر امروز عزت و اعتبار دارم از آن بالایی است. آدمهایی که کاری نمیکنند و به دیگران تهمت میزنند هم چوب دل سیاه خودشان را میخورند.
*به پرتغال سفر نمیکنید؟
شاید یکشنبه آینده سفر چند روزهای به پرتغال داشته باشیم و پسرمان را ببینیم.
