به گزارش خبرورزشی ،رشید مظاهری بعد از شکست سه بر یک تیم فوتبال ذوبآهن مقابل استقلال و حذف از لیگ قهرمانان آسیا گفت: بازی خوبی بود اما فکر میکنم نتیجه باید حداقل مساوی میشد. تبریک میگویم به تیم داوری. فکر میکنم باید برای بازیهای ما داورانی از کشورهای شرق آسیا بگذارند. با تجربهای که در مسابقات آسیایی داشتهام این موضوع به من ثابت شده که داوران شرقی از تماشاگران نمیترسند.
وی درباره گل دومی که از مامه تیام دریافت کرد، گفت: گل، گل است، پنالتی یا ضربه به سه کنج دروازه ندارد. الان باید همه تلاشم را برای اردوی تیم ملی بکنم تا بتوانم گلر ثابت شوم و دل مردم ایران را شاد کنم.
دروازهبان تیم ذوبآهن درباره اینکه در جام جهانی شوتهای از راه دور بسیار زده میشود و میتواند برای دروازه تیم ملی خطرناک باشد، عنوان کرد: من یک سوال دارم، آیا دروازهبان دیگری میتوانست این شوت تیام را دفع کند؟ این توپ را بوفون میگرفت؟ نمیخواهم از خودم تعریف کنم اما اگر بوفون بود این توپ را میگرفت؟ این را از او سوال کنید و جوابش را به من هم بگویید.
مظاهری درباره اتفاقاتی که بعد از پایان بازی و درگیریهای که بین او برخی از بازیکنان استقلال رخ داد گفت: من دست کسی را پس نزدم و فقط با آنها شوخی کردم. مقداری مهدی رحمتی را هل دادم و با فرشید اسماعیلی هم شوخی میکردم وگرنه اصلا چنین اخلاقی ندارم.
وی یادآور شد: در مورد قلعهنویی یک چیز بگویم. ببخشید که اینطور حرف میزنم اما هر زمانی که ما با پرسپولیس بازی داشتیم، ندیدم که هوادارانشان با مربیان سابقشان این کار را کرده و به آنها توهین کنند. دلم سوخت که این را میگویم. شما نگاه کنید با منصوریان و قلعهنویی هر چند که این دو قابل مقایسه نیستند اما ببینید با اینها چه کار کردند. قلعهنویی چند سال عمرش را در استقلال گذاشته است؟ در این تیم پیر شده فکر میکنم ریشه و بنیه استقلال از افرادی مانند امیر خان و مرحوم پورحیدری باشد. این کارها زشت است. در استقلال آدمهای با شخصیتی وجود داشتند، حجازی، پورحیدری و امیر قلعهنویی. امیدوارم این مکتب حفظ شود.
مظاهری در خصوص گل دومی که از تیام دریافت کرد، عنوان کرد: گل دوم را تیام بسیار خوب زد. یک مربی داشتیم که میگفت برای بعضی از گلها باید برگردی و برای بازیکن مقابل دست بزنی. فکر میکنم این گل را همه دروازهبانها دریافت می کردند هرچند این گل روی هوا به ثمر رسید. چند روز پیش برخی گلهایی روی زمین خوردند، چه برسید به این گل که روی هوا بود.
