وقتی میلانیها در نیمه اول سه بار توپ را به تور دروازه لیورپول گره زدند کسی تصور نمیکرد پایان این قصه به نفع بندرنشینان رقم خواهد خورد. حالا بعد از ۱۳ سال دوباره آنها قدم به فینال لیگ قهرمانان گذاشتهاند. به چمن ورزشگاه المپیسکی کییف، اما این بار در مقابل بزرگترین غول باشگاهی فوتبال جهان: رئال بزرگ؛ رئال پرافتخار و پرستاره؛ ستارههایی در کهکشان مادرید؛ رئال کهکشانی؛ تنها لقبی که روح سرکش و بلندپرواز پرز را ارضا میکند.
طعم فینال ۲۰۱۸ برای ما متفاوت خواهد بود. چاووشی هیجانانگیز برای سوت آغاز رقابتهای جام جهانی در روسیه. آخرین بازیهای رونالدو و صلاح در قالب فوتبال باشگاهی. در یک سو کلوپ کاریزماتیک و از سوی دیگر زیدان افسانهای. مردی که به راحتی قانون نسبیت را به سخره میگیرد. مطلقی که نظیرش در دنیای فوتبال نیست. نه پله و نه رونالدو برزیلی، نه مارادونا و نه پلاتینی و نه هیچ ستاره دیگری نمیتواند در کنار او قرار گیرد. رسیدن به تمام افتخاراتی که هم در قامت بازیکن و هم در کسوت مربی برای او متصور است. کسی که آمیزه ظرافت و منطق، احساس و تعقل در تفکراتش موج میزند. اگر در فینال کییف زیدان بتواند برای سومین سال متوالی رئال را به قهرمانی برساند افسانهای را خواهد ساخت که شاید در سالیان آتی تصورش غیرممکن باشد، کاری که حتی پپ با رویاییترین تیم عصر حاضر به آن دست نیافت. بارسا در فصل زایش فوتبال مدرن همه جامها را به دست آورد اما سه قهرمانی متوالی در اروپا برای آنها حسرتی شد که شاید رقیب سنتیشان به چنگ آورد. وقتی صحبت از لیورپول میشود ناخودآگاه هیجان به ذهن رسوخ میکند. فوتبالی سرشار از هجوم، سرشار از احساس و میخکوب کردن بیننده تا آخرین ثانیه بازی. فوتبال متفکرانه پسران کلوپ در مقابل منسیتی که بدون شک بهترین تیم امسال لیگ جزیره بود و نمایش جذاب در بازی رفت مقابل رم لیاقت آنها را برای رسیدن به فینال ۲۰۱۸ اثبات کرد اما شکنندگی دفاع لیورپول در بازی برگشت در المپیکو نشان داد که به هر اندازه خط آتش آنها زهردار است به همان اندازه نمیتوان به جبهه دفاعی اعتماد کامل داشت با این پیشفرض که تنوع تاکتیکی و استفاده وجب به وجب زمین از سوی رئالیها حیرتانگیز است. با بازیکنانی همچون ایسکو، آسنسیو، مودریچ، مارسلو و البته رونالدو که زیدان او را مرد بازیهای بزرگ میخواند کسی که یک لحظه غفلت از او ندامتی عجیب به بار خواهد آورد. اما نقطه قوت لیورپول جدا از کلوپ، فارغ از صلاح و فیرمینیو و گذشته از بازی درخشانشان هوادارانی است که چه در جزیره و چه در سراسر دنیا نظیرشان نیست. آنهایی که در فینال استانبول پس از دریافت سه گل چنان تیمشان را تشویق میکردند که بازیکنان به گفته خودشان پس از ورود به زمین در نیمه دوم احساس میکردند آنها هستند که با اختلاف سه گل از حریف جلو هستند.
فینال کییف برای ما جذاب خواهد بود. انتظار برای به ثمر نشستن آخرین پرده از فوتبال جذاب کلوپ یا رسیدن به رویای زیدان. ساعاتی باید منتظر بمانیم!
* ارسالی از میثم یزدانی