خبرورزشی/مهدی یکتا؛ دیروز خیلی سعی کردیم با نگاهی عادلانه و براساس کارنامه بازیکنان در ادوار مختلف جام جهانی لیستی ۸ نفره تهیه کنیم. مطلب زیر را با این توضیح بخوانید که این فهرست صرفاً به خاطر دریبلزنی نبود و شامل پاس دادن، سانتر کردن و استپ کردن میشود که عیار تکنیکی یک بازیکن را نشان میدهد.
۱- خداداد عزیزی (جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه)
به گواه مسابقات جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه و مقایسه عملکرد خداداد عزیزی با سایر فوتبالیستهای ایرانی، باید ستاره مشهدی و سابق تیم کشورمان را در صدر این لیست قرار داد.
خداداد عزیزی دریبلزنتر از علی کریمی نبود. قدرت ارسال و پاسوری علی پروین را هم نداشت، اما در جام جهانی فرانسه بهتر از هر دو بازیکن یاد شده دریبل زد و پاس داد.
اوج هنر خداداد عزیزی را باید در پاسی جستوجو کرد که حماسهساز ملبورن در بازی با یوگسلاوی و تکضرب برای مهرداد میناوند مهیا کرد که این دومی قدر آن را ندانست.
خداداد مثل آب خوردن مدافعان یوگسلاوی، آمریکا و آلمان را در آن مسابقات دریبل زد و بدشانس بود که دو پنالتی صددرصد روی او از سوی داوران نادیده گرفته شد. حیف که عمر فوتبالی ملی عزیزی خیلی کوتاه شد.
۲- اشکان دژاگه (جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل)
تا پیش از ظهور اشکان دژاگه، در فوتبال ایران بازیکنان تکنیکی صرفاً براساس دریبل زدن یا پاس دادن شناخته میشدند، اما او نگاه همه را به یک ستاره عوض کرد.
اشکان در کنار قدرت دریبلزنی و پاسوری، بازیکنی فداکار و دونده بود که یکتنه جلوی آرژانتین و مسی ایستاد. او هم بدشانس بود که مازیچ داور صربستانی این مسابقه پنالتی مسلم از سوی مدافعان آرژانتین را نادیده گرفت.
تکنیک ناب دژاگه از بازی در کوچه پسکوچههای برلین و کنار برادران بواتنگ حاصل شده است. تکنیکی خیابانی در کنار فوتبال مدرنی که ناشی از رشد در تیمهای پایهای کشور آلمان است. اگر مصدومیت اجازه بدهد، کاپیتان تیم ملی کشورمان در این دوره جام جهانی هم نگاهها را به خود خیره خواهد کرد.
۳- ایرج داناییفرد (جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین)
قرار بود ایرج داناییفرد مأمور مهار آرچی کمیل ستاره اسبق اسکاتلند باشد، اما با استفاده از تکنیک ناب و پای چپ هنرمند خود یک گل از زاویه بسته مقابل این حریف اروپایی به ثمر رساند. همان حرکت و گل زیبای ایرج داناییفرد باعث شد هافبک تکنیکی پیشین استقلال (تاج سابق) و پاس را در رده سوم این لیست قرار بدهیم.
ایرج فرزند مرحوم علی داناییفرد یکی از مربیان سازنده فوتبال ایران و تاج سابق بود که دریبلهای مؤثری داشت و از دوندگی خوبی هم برخوردار بود. او هم پس از جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین ترجیح داد فوتبالش را در آمریکا دنبال کند و در همین کشور هم ماند. فوتبالدوستان قدیمی به طور حتم خاطرات خوبی از دریبلهای آقاایرج در ذهن دارند.
۴- حسن روشن (جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین)
امان از مصدومیت!
حسن روشن خیلی بدشانس بود که در آستانه جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین از ناحیه زانو آسیب دید. شماره ۱۰ ایران در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین یک عنصر ویرانگر برای هر خط دفاعی بود.
حسن روشن سرعت، تکنیک و قدرت دریبلینگ بالایی داشت. او قادر بود هر دفاعی را بشکافد و به قلب دروازه حریف نفوذ کند. حسنآقا هم با وجود آسیبدیدگی یک گل زیبا به پرو زد تا تنها فوتبالیست ایرانی لقب بگیرد که هم در جام جهانی موفق به گلزنی شده است و هم المپیک!
روشن هم جزو نوابغی بود که خیلی زود فوتبال ملیاش تمام شد وگرنه میتوانست در فوتبال ایران جاودانهتر شود.
۵- مسعود شجاعی (جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل)
قبل از جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان، برانکو سرمربی وقت تیم ملی کشورمان اعلام کرد مسعود شجاعی پدیده جام میشود! خیلیها پس از پایان آن دوره از مسابقات جام جهانی از مرد کروات انتقاد کردند که چرا پدیدهات را فقط در دیدار آخر بازی دادی؟!
با این حال مسعود شجاعی نزدیکترین فوتبالیست به علی کریمی بود که حالا در روسیه سومین جام جهانی خود را تجربه میکند. شجاعی هم در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل با دریبلهای کشویی و حرکات تکنیکی خود همه را به تحسین واداشت. مسعود در آخرین جام جهانی زندگی خود در اوج آمادگی قرار داشته و در لیگ یونان هم عملکرد فوقالعادهای داشته است. امیدواریم در روسیه هم بهترین نمایش را از شجاعی تکنیکی شاهد باشیم.
۶- علی پروین (جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین)
عوامل زیادی دست به دست هم داده که هنوز هم برخیها علی پروین را بهترین بازیکن تاریخ ایران میدانند. او بازیکنی دریبلزن و در عین حال پاسور بود. در فضاهای تنگ و محدود علی پروین بهتر از هر فوتبالیست دیگری همبازیان خود را میدید و آنها را تغذیه میکرد.
پروین در ضربات ایستگاهی هم مهارت داشت و قدرت کاشتهزنی او هنوز هم زبانزد خاص و عام است. آنچه باعث شد او را در ردیف ششم قرار بدهیم، نمایش متوسط در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین بود.
همگروهی با غول فوتبال جهان هلند و استرس اولین حضور در جام جهانی حتی در ساقهای علی پروین هم مشهود بود. با این وجود نمیتوان علی پروین را به عنوان یکی از تکنیکیترین بازیکنان تاریخ کشورمان نادیده گرفت.
۷- خسرو حیدری (جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل)
لطفاً تعجب نکنید! خسرو حیدری را هم میتوان در زمره بازیکنان تکنیکی و مؤثر ایران در جامهای جهانی قلمداد کرد. او در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل هرگاه به میدان رفت، مؤثر و مفید بازی کرد. هر چند خسرو در مسابقات باشگاهی به مراتب موفقتر از تیم ملی ظاهر شده، اما با تمام تفاسیر او هم در این لیست جای خاص خود را دارد.
نکته قابل تأمل در خصوص خسرو حیدری اینکه جدای از سانترهای بینقص او، دریبل سادهای داشت و آن هم زدن توی سر توپ بود. حرکتی به ظاهر ساده که کمتر مدافعی توانست بدل آن را پیدا کند.
۸- علی کریمی (جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان)
خیلی دلم میخواست اعجوبه تاریخ فوتبال ایران را در صدر لیست تکنیکیترین بازیکنان ایران در تاریخ جام جهانی قرار بدهم، اما مصدومیت شدید قبل از جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان جلوی درخشش علی کریمی را گرفت. این شد که در لیست تکنیکیترین، جایگاه جادوگر به طور اتفاقی با شماره پیراهن مورد علاقهاش یکی شد!
کریمی خیلی تلاش کرد که در جام جهانی آلمان به تیم ملی ایران کمک کند، ولی مصدومیت این اجازه را نداد تا مثل همیشه شاهد جلوهگری تکنیکی او باشیم. با این حال جایگاه علی کریمی منهای جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان مشخص است. او دریبلزنترین بازیکن تاریخ فوتبال ایران و حتی آسیاست که به درستی لقب مارادونا را در قاره یدک میکشد.
توضیح ضروری: شاید برای برخیها این سؤال پیش بیاید که چرا در فهرست تکنیکیترین نامی از مهدی مهدویکیا نیست؟ موشک دوستداشتنی و سابق هامبورگ بیش از آن که یک بازیکن تکنیکی باشد، فوتبالیستی سرعتی و پاسور بود. گلی هم که مقابل آمریکا به ثمر رساند، بیشتر ناشی از سرعت ویرانگر او بود. کیا، حمید استیلی، رضا قوچاننژاد و... کسانی بودند که در جام جهانی درخشیدند، اما در این فهرست جایی ندارند. البته هر سه از جمله ارزشمندترین بازیکنان تاریخ فوتبال محسوب میشوند که مقابل آمریکا و بوسنی مهمترین گلهای کشورمان را به ثمر رساندهاند.
۱- خداداد عزیزی (جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه)
به گواه مسابقات جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه و مقایسه عملکرد خداداد عزیزی با سایر فوتبالیستهای ایرانی، باید ستاره مشهدی و سابق تیم کشورمان را در صدر این لیست قرار داد.
خداداد عزیزی دریبلزنتر از علی کریمی نبود. قدرت ارسال و پاسوری علی پروین را هم نداشت، اما در جام جهانی فرانسه بهتر از هر دو بازیکن یاد شده دریبل زد و پاس داد.
اوج هنر خداداد عزیزی را باید در پاسی جستوجو کرد که حماسهساز ملبورن در بازی با یوگسلاوی و تکضرب برای مهرداد میناوند مهیا کرد که این دومی قدر آن را ندانست.
خداداد مثل آب خوردن مدافعان یوگسلاوی، آمریکا و آلمان را در آن مسابقات دریبل زد و بدشانس بود که دو پنالتی صددرصد روی او از سوی داوران نادیده گرفته شد. حیف که عمر فوتبالی ملی عزیزی خیلی کوتاه شد.
۲- اشکان دژاگه (جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل)
تا پیش از ظهور اشکان دژاگه، در فوتبال ایران بازیکنان تکنیکی صرفاً براساس دریبل زدن یا پاس دادن شناخته میشدند، اما او نگاه همه را به یک ستاره عوض کرد.
اشکان در کنار قدرت دریبلزنی و پاسوری، بازیکنی فداکار و دونده بود که یکتنه جلوی آرژانتین و مسی ایستاد. او هم بدشانس بود که مازیچ داور صربستانی این مسابقه پنالتی مسلم از سوی مدافعان آرژانتین را نادیده گرفت.
تکنیک ناب دژاگه از بازی در کوچه پسکوچههای برلین و کنار برادران بواتنگ حاصل شده است. تکنیکی خیابانی در کنار فوتبال مدرنی که ناشی از رشد در تیمهای پایهای کشور آلمان است. اگر مصدومیت اجازه بدهد، کاپیتان تیم ملی کشورمان در این دوره جام جهانی هم نگاهها را به خود خیره خواهد کرد.
۳- ایرج داناییفرد (جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین)
قرار بود ایرج داناییفرد مأمور مهار آرچی کمیل ستاره اسبق اسکاتلند باشد، اما با استفاده از تکنیک ناب و پای چپ هنرمند خود یک گل از زاویه بسته مقابل این حریف اروپایی به ثمر رساند. همان حرکت و گل زیبای ایرج داناییفرد باعث شد هافبک تکنیکی پیشین استقلال (تاج سابق) و پاس را در رده سوم این لیست قرار بدهیم.
ایرج فرزند مرحوم علی داناییفرد یکی از مربیان سازنده فوتبال ایران و تاج سابق بود که دریبلهای مؤثری داشت و از دوندگی خوبی هم برخوردار بود. او هم پس از جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین ترجیح داد فوتبالش را در آمریکا دنبال کند و در همین کشور هم ماند. فوتبالدوستان قدیمی به طور حتم خاطرات خوبی از دریبلهای آقاایرج در ذهن دارند.
۴- حسن روشن (جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین)
امان از مصدومیت!
حسن روشن خیلی بدشانس بود که در آستانه جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین از ناحیه زانو آسیب دید. شماره ۱۰ ایران در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین یک عنصر ویرانگر برای هر خط دفاعی بود.
حسن روشن سرعت، تکنیک و قدرت دریبلینگ بالایی داشت. او قادر بود هر دفاعی را بشکافد و به قلب دروازه حریف نفوذ کند. حسنآقا هم با وجود آسیبدیدگی یک گل زیبا به پرو زد تا تنها فوتبالیست ایرانی لقب بگیرد که هم در جام جهانی موفق به گلزنی شده است و هم المپیک!
روشن هم جزو نوابغی بود که خیلی زود فوتبال ملیاش تمام شد وگرنه میتوانست در فوتبال ایران جاودانهتر شود.
۵- مسعود شجاعی (جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل)
قبل از جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان، برانکو سرمربی وقت تیم ملی کشورمان اعلام کرد مسعود شجاعی پدیده جام میشود! خیلیها پس از پایان آن دوره از مسابقات جام جهانی از مرد کروات انتقاد کردند که چرا پدیدهات را فقط در دیدار آخر بازی دادی؟!
با این حال مسعود شجاعی نزدیکترین فوتبالیست به علی کریمی بود که حالا در روسیه سومین جام جهانی خود را تجربه میکند. شجاعی هم در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل با دریبلهای کشویی و حرکات تکنیکی خود همه را به تحسین واداشت. مسعود در آخرین جام جهانی زندگی خود در اوج آمادگی قرار داشته و در لیگ یونان هم عملکرد فوقالعادهای داشته است. امیدواریم در روسیه هم بهترین نمایش را از شجاعی تکنیکی شاهد باشیم.
۶- علی پروین (جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین)
عوامل زیادی دست به دست هم داده که هنوز هم برخیها علی پروین را بهترین بازیکن تاریخ ایران میدانند. او بازیکنی دریبلزن و در عین حال پاسور بود. در فضاهای تنگ و محدود علی پروین بهتر از هر فوتبالیست دیگری همبازیان خود را میدید و آنها را تغذیه میکرد.
پروین در ضربات ایستگاهی هم مهارت داشت و قدرت کاشتهزنی او هنوز هم زبانزد خاص و عام است. آنچه باعث شد او را در ردیف ششم قرار بدهیم، نمایش متوسط در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین بود.
همگروهی با غول فوتبال جهان هلند و استرس اولین حضور در جام جهانی حتی در ساقهای علی پروین هم مشهود بود. با این وجود نمیتوان علی پروین را به عنوان یکی از تکنیکیترین بازیکنان تاریخ کشورمان نادیده گرفت.
۷- خسرو حیدری (جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل)
لطفاً تعجب نکنید! خسرو حیدری را هم میتوان در زمره بازیکنان تکنیکی و مؤثر ایران در جامهای جهانی قلمداد کرد. او در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل هرگاه به میدان رفت، مؤثر و مفید بازی کرد. هر چند خسرو در مسابقات باشگاهی به مراتب موفقتر از تیم ملی ظاهر شده، اما با تمام تفاسیر او هم در این لیست جای خاص خود را دارد.
نکته قابل تأمل در خصوص خسرو حیدری اینکه جدای از سانترهای بینقص او، دریبل سادهای داشت و آن هم زدن توی سر توپ بود. حرکتی به ظاهر ساده که کمتر مدافعی توانست بدل آن را پیدا کند.
۸- علی کریمی (جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان)
خیلی دلم میخواست اعجوبه تاریخ فوتبال ایران را در صدر لیست تکنیکیترین بازیکنان ایران در تاریخ جام جهانی قرار بدهم، اما مصدومیت شدید قبل از جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان جلوی درخشش علی کریمی را گرفت. این شد که در لیست تکنیکیترین، جایگاه جادوگر به طور اتفاقی با شماره پیراهن مورد علاقهاش یکی شد!
کریمی خیلی تلاش کرد که در جام جهانی آلمان به تیم ملی ایران کمک کند، ولی مصدومیت این اجازه را نداد تا مثل همیشه شاهد جلوهگری تکنیکی او باشیم. با این حال جایگاه علی کریمی منهای جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان مشخص است. او دریبلزنترین بازیکن تاریخ فوتبال ایران و حتی آسیاست که به درستی لقب مارادونا را در قاره یدک میکشد.
توضیح ضروری: شاید برای برخیها این سؤال پیش بیاید که چرا در فهرست تکنیکیترین نامی از مهدی مهدویکیا نیست؟ موشک دوستداشتنی و سابق هامبورگ بیش از آن که یک بازیکن تکنیکی باشد، فوتبالیستی سرعتی و پاسور بود. گلی هم که مقابل آمریکا به ثمر رساند، بیشتر ناشی از سرعت ویرانگر او بود. کیا، حمید استیلی، رضا قوچاننژاد و... کسانی بودند که در جام جهانی درخشیدند، اما در این فهرست جایی ندارند. البته هر سه از جمله ارزشمندترین بازیکنان تاریخ فوتبال محسوب میشوند که مقابل آمریکا و بوسنی مهمترین گلهای کشورمان را به ثمر رساندهاند.