به گزارش خبرورزشی، او که در جریان یک بازی حماسی در ۵ ست توانست از سد راجر فدرر اسطورهای بگذرد، حالا در گفتگو با یورواسپورت درباره تب و تاب آن دوره حرف میزند. در زیر بخشی از صحبتهای رافائل نادال را از نظر میگذرانید.
*۱۰ سال پیش در جریان یک بازی به یادماندنی مقابل راجر فدرر، اولین قهرمانی تان در ویمبلدون را به دست آوردید. الان که این همه سال از آنموقع میگذرد، چه چیزی در شما در این ۱۰ ساله ثابت مانده و چه چیزی تغییر کرده است؟
خب پیرتر شدهام و کیلومترهای کمتری میدوم (لبخند میزند). به طورکلی، چیزهایی که مرتبط با زندگیام بودهاند، تغییری نکردهاند. این خیلی مهم است. از لحاظ تنیسی هم بخواهیم حرف بزنیم باید بگویم مجبور بودهام بازیام را با تمامی اتفاقاتی که در طول این همه سال رخ داده سازگار کنم. روی هم رفته آنقدر تغییر نکردهام.
*از سازگاری حرف زدید. مهمترین سازگاریهایی که داشته اید، چه چیزهایی بوده است؟
میتوانم از جایگیری در زمین مسابقه حرف بزنم. البته منظورم روی زمینهای چمنی نیست، چون خیلی کم روی این نوع از زمینها بازی میکنم؛ شاید یک یا دو تورنمنت در سال ولی در بقیه سطوح زمینها، جایگیریام کمی تغییر کرده است. البته بازیخوانیام هم در مقایسه با ۱۰ سال پیش متفاوت شده است.
*خب به عقب برگردیم، به فینال سال ۲۰۰۸. آنموقع به چه چیزی فکر میکردی و چه چیزی در سرت میگذشت؟
اینطور نیست که بخواهم هر روز به آن بازی فکر کنم ولی طبیعتاً فینال سال ۲۰۰۸ یکی از لحظات بسیار مهم دوران حرفهای من است. برتری در آن بازی برای من قدم بسیار بلندی به سوی آینده بود. هنوز هم میگویم آن بازی احتمالاً احساسیترین بازیای بوده که من در تمام عمرم داشتهام. همه میدانند که قهرمانی در ویمبلدون یکی از آرزوهای من بود. بینهایت خوشحال بودم. خیلی سخت است که بخواهم چیزی پیدا کنم که با آن قهرمانی مقایسه شود. البته آن قهرمانی مال سالهای دور است ولی خبر خوب اینکه من هنوز هم در گرنداسلم ویمبلدون حضور دارم و بازی میکنم.
*برای دومین سال متوالی است که به ویمبلدون میآیید بدون اینکه قبلش در تورنمنت چمنی بازی کرده باشید. قبل از اینکه اولین بازی تان را برگزار کنید، چه حسی داشتید؟
احساس خوب. ترجیح میدادم در تورنمنت چمنی کویین بازی کنم. در این مورد شکی نیست ولی بیش از اندازه روی زمینهای خاکی بازی کرده بودم و بدنم نیاز به استراحت داشت. من که دیگر ۲۰ ساله نیستم. بعضی وقتها برای برنامهریزی بهتر باید تصمیمات سختتری هم بگیرم.
*با وجود اینکه تورنمنت کویین را از دست دادید ولی توانستید در زادگاهتان روی زمینهای چمنی تمرین کنید...
بله، شانس این را داشتیم که یک تورنمنت در مایورکا، جزیره خودمان داشته باشیم. خبر فوق العادهای است و میتواند برای آینده بسیار مفید باشد. من هم از فرصت استفاده کردم.
*اینکه بدون حضور در یک تورنمنت چمنی وارد مسابقات گرنداسلم ویمبلدون شوید، سطح توقعات و میزان انگیزه شما را دستخوش تغییر میکند؟
نه، اهدافی که ترسیم میکنیم همیشه بلندپروازانه است. نیامدهام اینجا که فقط بخواهم در ویمبلدون بازی کنم بلکه آمدهام تا تلاش کنم بزرگترین نتیجه را بگیرم. از طرفی این موضوع تازگی ندارد و من به آن عادت دارم. قبلاً، بدون اینکه در تورنمنتی پیش از این گرنداسلم شرکت کنم، توانستهام تا فینال هم بروم. ضمن اینکه حتی اگر دو یا سه مسابقه هم در تورنمنت کویین بازی میکردم، فکر نمیکردم تغییر بزرگی در میزان آمادگی من ایجاد میشد. ویمبلدون همیشه تورنمنتی بوده که باید اعتماد به نفسم را رفتهرفته در آن پیدا کنم؛ درست برعکس رولان گروس و با یک درجه پایینتر، برعکس یواس اوپن.
*از سال ۲۰۱۱ دیگر نتوانسته اید از مرحله یکهشتم نهایی ویمبلدون صعود کنید. از مراحل ابتدایی گرنداسلم ویمبلدون میترسید؟
میدانم که باید از همین ابتدای جام خوب بازی کنم، چون دیگر بازی سادهای وجود ندارد. باید سریع خودم را در شرایط مسابقه بگذارم و آماده شوم. هرچه در تورنمنت جلوتر میروم، احساس راحتی بیشتری میکنم به ویژه از لحاظ جابهجاییهایم. این موضوع جابهجایی در زمین مسابقه، سختترین کار برای من در زمینهای چمنی است. راستش هرچه تورنمنت جلوتر میرود، چمنهای عقب زمین کمتر میشود و در نتیجه جابهجایی من هم بهتر میشود ولی خب، چند تا بازی اول این مشکل را دارم.
*۱۰ سال پیش در جریان یک بازی به یادماندنی مقابل راجر فدرر، اولین قهرمانی تان در ویمبلدون را به دست آوردید. الان که این همه سال از آنموقع میگذرد، چه چیزی در شما در این ۱۰ ساله ثابت مانده و چه چیزی تغییر کرده است؟
خب پیرتر شدهام و کیلومترهای کمتری میدوم (لبخند میزند). به طورکلی، چیزهایی که مرتبط با زندگیام بودهاند، تغییری نکردهاند. این خیلی مهم است. از لحاظ تنیسی هم بخواهیم حرف بزنیم باید بگویم مجبور بودهام بازیام را با تمامی اتفاقاتی که در طول این همه سال رخ داده سازگار کنم. روی هم رفته آنقدر تغییر نکردهام.
*از سازگاری حرف زدید. مهمترین سازگاریهایی که داشته اید، چه چیزهایی بوده است؟
میتوانم از جایگیری در زمین مسابقه حرف بزنم. البته منظورم روی زمینهای چمنی نیست، چون خیلی کم روی این نوع از زمینها بازی میکنم؛ شاید یک یا دو تورنمنت در سال ولی در بقیه سطوح زمینها، جایگیریام کمی تغییر کرده است. البته بازیخوانیام هم در مقایسه با ۱۰ سال پیش متفاوت شده است.
*خب به عقب برگردیم، به فینال سال ۲۰۰۸. آنموقع به چه چیزی فکر میکردی و چه چیزی در سرت میگذشت؟
اینطور نیست که بخواهم هر روز به آن بازی فکر کنم ولی طبیعتاً فینال سال ۲۰۰۸ یکی از لحظات بسیار مهم دوران حرفهای من است. برتری در آن بازی برای من قدم بسیار بلندی به سوی آینده بود. هنوز هم میگویم آن بازی احتمالاً احساسیترین بازیای بوده که من در تمام عمرم داشتهام. همه میدانند که قهرمانی در ویمبلدون یکی از آرزوهای من بود. بینهایت خوشحال بودم. خیلی سخت است که بخواهم چیزی پیدا کنم که با آن قهرمانی مقایسه شود. البته آن قهرمانی مال سالهای دور است ولی خبر خوب اینکه من هنوز هم در گرنداسلم ویمبلدون حضور دارم و بازی میکنم.
*برای دومین سال متوالی است که به ویمبلدون میآیید بدون اینکه قبلش در تورنمنت چمنی بازی کرده باشید. قبل از اینکه اولین بازی تان را برگزار کنید، چه حسی داشتید؟
احساس خوب. ترجیح میدادم در تورنمنت چمنی کویین بازی کنم. در این مورد شکی نیست ولی بیش از اندازه روی زمینهای خاکی بازی کرده بودم و بدنم نیاز به استراحت داشت. من که دیگر ۲۰ ساله نیستم. بعضی وقتها برای برنامهریزی بهتر باید تصمیمات سختتری هم بگیرم.
*با وجود اینکه تورنمنت کویین را از دست دادید ولی توانستید در زادگاهتان روی زمینهای چمنی تمرین کنید...
بله، شانس این را داشتیم که یک تورنمنت در مایورکا، جزیره خودمان داشته باشیم. خبر فوق العادهای است و میتواند برای آینده بسیار مفید باشد. من هم از فرصت استفاده کردم.
*اینکه بدون حضور در یک تورنمنت چمنی وارد مسابقات گرنداسلم ویمبلدون شوید، سطح توقعات و میزان انگیزه شما را دستخوش تغییر میکند؟
نه، اهدافی که ترسیم میکنیم همیشه بلندپروازانه است. نیامدهام اینجا که فقط بخواهم در ویمبلدون بازی کنم بلکه آمدهام تا تلاش کنم بزرگترین نتیجه را بگیرم. از طرفی این موضوع تازگی ندارد و من به آن عادت دارم. قبلاً، بدون اینکه در تورنمنتی پیش از این گرنداسلم شرکت کنم، توانستهام تا فینال هم بروم. ضمن اینکه حتی اگر دو یا سه مسابقه هم در تورنمنت کویین بازی میکردم، فکر نمیکردم تغییر بزرگی در میزان آمادگی من ایجاد میشد. ویمبلدون همیشه تورنمنتی بوده که باید اعتماد به نفسم را رفتهرفته در آن پیدا کنم؛ درست برعکس رولان گروس و با یک درجه پایینتر، برعکس یواس اوپن.
*از سال ۲۰۱۱ دیگر نتوانسته اید از مرحله یکهشتم نهایی ویمبلدون صعود کنید. از مراحل ابتدایی گرنداسلم ویمبلدون میترسید؟
میدانم که باید از همین ابتدای جام خوب بازی کنم، چون دیگر بازی سادهای وجود ندارد. باید سریع خودم را در شرایط مسابقه بگذارم و آماده شوم. هرچه در تورنمنت جلوتر میروم، احساس راحتی بیشتری میکنم به ویژه از لحاظ جابهجاییهایم. این موضوع جابهجایی در زمین مسابقه، سختترین کار برای من در زمینهای چمنی است. راستش هرچه تورنمنت جلوتر میرود، چمنهای عقب زمین کمتر میشود و در نتیجه جابهجایی من هم بهتر میشود ولی خب، چند تا بازی اول این مشکل را دارم.