خبرورزشی/ فرهاد اشراقی: آدم عاقل قاعدتاً قید ۷، ۸ میلیارد پول را نمی‌زند تا برای ۲ میلیارد تومان و به عشق هوادار! (مزخرف‌ترین واژه‌ای که در این ۲۰ سال شنیده‌ایم) در استقلال بماند. بزرگتر از امید ابراهیمی هم به عشق هوادار نماندند که او بماند. امید البته برای استقلال بازیکن خوبی بود و برای تیم ملی بهتر. او انصافاً زحمتش را کشید و این پول هم حق اوست، چون پله پله رشد کرد و حالا هم باید پول خوب بگیرد. چنین فرصتی شاید تا آخر عمر نصیب ابراهیمی نشود، اما امیدواریم او که می‌رود وقتی به سن پژمان منتظری و مجتبی جباری رسید، برنگردد! یعنی اگر روزی، روزگاری خواست به استقلال برگردد حداقل قبل از ۳۵ یا ۳۶ سالگی برگردد و البته در آن زمان مدیران استقلال هم اول از او تست پزشکی بگیرند و در درجه دوم با او قرارداد سه ساله نبندند! همین حالا وریا یک‌ساله می‌بندد و زیر بار قرارداد ۲ یا ۳ ساله نمی‌رود، اما ۳۵ سالش که بشود، یکی در باشگاه استقلال هست که نازش را بکشد، با او قرارداد ۳ ساله ببندد و عکسش را نیمه‌های شب منتشر کند که آهای ما شاه‌ماهی نقل و انتقالات را جذب کردیم! همین بساط را البته در پرسپولیس هم داریم. جایی که هرکس بیشتر ناز کند، هم از باشگاه پول بیشتری می‌گیرد و هم از هدایتی زیرمیزی بیشتر! بعد هم آقایان مدیر در پرسپولیس و استقلال با سینه‌ای ستبر می‌گویند ارز دولتی را پیش‌خور کردیم تا بدهی‌ها را بدهیم و خطر کسر امتیاز و محرومیت را رفع کنیم!
در استقلال بازیکنی بود که در اوج مشکلات باشگاه به سپاهان رفت و با لقب «باتعصب» برگشت! یعنی همان بوقچی‌هایی که مادام‌العمر از استقلال حقوق می‌گیرند، طرف را باتعصب کردند. امید ابراهیمی هم هر وقت برگردد، قدمش روی چشم. اصلاً ۴ تا شعار باتعصب هم برای او سرمی‌دهند. هزینه‌ای که ندارد (داشته باشد هم باشگاه می‌دهد)، اما فقط امیدواریم به وقت پیری برنگردد. بوفون پیر که شد، رفت پاری‌سن‌ژرمن و در یوونتوس نماند. یعنی جوانی‌اش را گذاشت برای یووه و به وقت پیری رفت پاری‌سن‌ژرمن تا پول بیشتر بگیرد. اینجا، اما در زمان جوانی می‌روند کشور‌های عربی که پول بیشتر بگیرند (البته حق هم دارند) و وقت پیری می‌آیند که دوباره عاشق هوادار و لوگوی باشگاه بشوند و چند میلیارد دیگر هم بگیرند و ۴ تا بازی کنند و بعد هم بروند کلینیک استقلال که پای رباط عمل کرده شان را درمان کنند. به هر حال تا بوده، همین بوده و منبعد هم همین خواهد بود.
در استقلال بازیکنی بود که در اوج مشکلات باشگاه به سپاهان رفت و با لقب «باتعصب» برگشت! یعنی همان بوقچی‌هایی که مادام‌العمر از استقلال حقوق می‌گیرند، طرف را باتعصب کردند. امید ابراهیمی هم هر وقت برگردد، قدمش روی چشم. اصلاً ۴ تا شعار باتعصب هم برای او سرمی‌دهند. هزینه‌ای که ندارد (داشته باشد هم باشگاه می‌دهد)، اما فقط امیدواریم به وقت پیری برنگردد. بوفون پیر که شد، رفت پاری‌سن‌ژرمن و در یوونتوس نماند. یعنی جوانی‌اش را گذاشت برای یووه و به وقت پیری رفت پاری‌سن‌ژرمن تا پول بیشتر بگیرد. اینجا، اما در زمان جوانی می‌روند کشور‌های عربی که پول بیشتر بگیرند (البته حق هم دارند) و وقت پیری می‌آیند که دوباره عاشق هوادار و لوگوی باشگاه بشوند و چند میلیارد دیگر هم بگیرند و ۴ تا بازی کنند و بعد هم بروند کلینیک استقلال که پای رباط عمل کرده شان را درمان کنند. به هر حال تا بوده، همین بوده و منبعد هم همین خواهد بود.
