به گزارش خبرورزشی، پیش از فینال جام جهانی ۲۰۱۸ صحبت از شانس‌های کسب توپ طلای آدیداس است. لوکا مودریچ برجسته‌ترین مهره کرواسی بوده و اگر بلیزر‌ها قهرمان شوند، او شانس زیادی برای کسب این جایزه خواهد داشت. اگر فرانسه جام بگیرد شاید این جایزه به آنتوان گریزمن یا حتی در میان ناباوری به ستاره‌ای که هنوز ۲۰ ساله هم نشده، یعنی کیلیان امباپه برسد. اگر انتخاب غیرمنتظره‌ای هم صورت گرفت، تعجب نکنید چراکه این اتفاق سابقه داشته که از تیم بازنده فینال بازیکنی جایزه بهترین بازیکن جام را بگیرد، مثل همین دوره قبل که لیونل مسی با چهره‌ای غم‌زده بالا رفت و جایزه‌اش را دریافت کرد. نشریه FourFourTwo پنج انتخاب عجیبِ بهترین بازیکن جام جهانی و بازیکن‌های شایسته‌ای که نتوانسته‌اند جایزه را بگیرند را معرفی کرده است.

 

۵- پائولو روسی بالاتر از برونو کونتی (۱۹۸۲)

پائولو روسی در ۵ بازی در اسپانیا برای آتزوری گلزنی کرد، در عین حال مطبوعات ایتالیایی اعتقاد داشتند او شایسته کسب جایزه بهترین بازیکن جام نیست. روسی برابر برزیل هت‌تریک کرد، ۲ گل برابر لهستان زد و زننده یکی از گل‌های ایتالیا در فینال برابر آلمان‌غربی بود، اما ۵ گل از ۶ گل او از فاصله بسیار نزدیک تا دروازه به ثمر رسید. بدون شک در ترکیب آن تیم قهرمان دینوزوف، کلودیو جنتیله و گائتانو شیرئا و همچنین در برزیل فالکائو ستاره‌های بزرگتری نسبت به روسی بودند با این حال انتخاب رؤیایی قطعاً برونو کونتی بود. مهاجم ریزنقش ایتالیایی که چند بازیکن لهستان را به هم می‌پیچید و گلسازی می‌کرد، گلی زیبا برابر پرو به ثمر رساند و عملکرد خارق العاده‌ای مقابل برزیل داشت. او آن‌قدر تکنیکی بود که زیکو می‌گوید ما در آن بازی مقابل ۱۰ ایتالیایی و یکی از خودمان بازی کردیم! کونتی پایه‌گذار ۲ گلِ آتزوری در فینال جام جهانی هم بود. در هر صورت جایزه‌ای که حق کونتی بود را به روسی دادند چراکه ۶ گل زد و آقای گل شد.

 

۴- رونالدو بالاتر از لیلیان تورام (۱۹۹۸)

همه انتظار داشتند رونالدو ستاره‌ای باشد مثل پله در فینال جام جهانی ۱۹۷۰ یا دیگو مارادونا در فینال جام جهانی ۱۹۸۶، اما دندان خرگوشی برزیلی‌ها مصدوم شد و در فینال هم بدترین بازیکن میدان بود. رونالدو در مرحله گروهی عالی کار کرد، یک گل به مراکش زد، پس از آن در یک‌هشتم نهایی ۲ گل برابر شیلی به ثمر رساند و در نهایت زننده تنها گل سلسائو در نیمه‌نهایی مقابل هلند بود. با این حال زمانی که برزیل به چیزی که می‌خواست، نرسید و ستاره‌های برجسته دیگری در ترکیب فرانسه بودند، چرا جایزه بهترین بازیکن جام به او رسید؟ لیلیان تورام در طول تورنمنت برجسته بود و با عملکرد بی‌نظیرش باعث شد فرانسه آن دوره قهرمانی با کمترین گل خورده در جام جهانی باشد. مدافع راست بی‌نقص فرانسه یکی از دلایل مهم قهرمانی خروس‌ها در جام بود. او حتی دوم هم نشد و داور شوکر کروات به دلیل آقای گلی در رده دوم قرار گرفت.

 

۳- اولیور کان بالاتر از رونالدو (۲۰۰۲)

با بیشترین گل خورده بین تیم‌های اروپایی آلمان به جام جهانی ۲۰۰۲ رسید، اما در آسیا عملکرد فوق العاده‌ای داشتند و با درخشش اولیور کان تا پای فینال تنها یک گل دریافت کردند. عملکرد تحسین‌برانگیز دفاعی مانشافت باعث شد تا او به عنوان بهترین بازیکن جام انتخاب شود. این برای اولین و آخرین مرتبه بود که یک دروازه‌بان بهترین بازیکن تورنمنت می‌شد. رونالدو که ۴ سال قبل حق دیگران را گرفته بود این مرتبه حق خودش را خورده شده می‌دید. رونالدو باز هم در جام جهانی مصدوم شد، اما با وجود آسیب‌دیدگی جام بی‌نظیری را سپری کرد. تا پای فینال ۶ گل زد و در فینال هم با ۲ گل دیگر کان را مغلوب کرد. با این حال این برتری در دوئل رونالدو و کان از سوی فیفا دیده نشد و ستاره سلسائو تنها به کسب جایزه آقای گلی بسنده کرد. نکته جالب فینال این بود که یکی از گل‌های رونالدو با اشتباه کان به ثمر رسید. البته آرای این دو ستاره خیلی زیاد نبود، کان ۲۵ درصد رأی آورد و رونالدو ۲۱ درصد.

 

۲- زین‌الدین زیدان بالاتر از فابیو کاناوارو (۲۰۰۶)

یک غافلگیری دیگر از سوی فیفا مشخص کرد که آن‌ها پیش از فینال بهترین بازیکن جام جهانی را انتخاب کرده بودند. زین‌الدین زیدان قطعاً خودش را یکی از مقصران باخت در فینال جام جهانی ۲۰۰۶ برابر ایتالیا می‌داند، اما فیفا چنین نظری نداشت. زیزو کارت قرمز گرفت و در حالی که تیمش شانس داشت آتزوری را در پایان ۱۲۰ دقیقه ببرد، زمین را ترک کرد. شاید آخرین بازی ملی زیدان را می‌خواستند فراموش‌نشدنی‌تر بکنند که پس از اخراج جایزه بهترین بازیکن تورنمنت را به او اهدا کردند. زیدان در کل تورنمنت عملکرد خوبی داشت و برابر اسپانیا، پرتغال و ایتالیا هم گلزنی کرد ولی بدون شک بازیکن‌های شایسته‌تری برای کسب عنوان بهترین بازیکن جام وجود داشتند. فابیو کاناوارو درخشان‌ترین روز‌های خودش را در ترکیب ایتالیا سپری کرد و آندره‌آ پیرلو هم بی‌نظیر بود. به کاناوارو پس از فینالِ ۲۰۰۶ لقب «دیوار برلین» دادند.

 

۱- لیونل مسی بالاتر از آرین روبن (۲۰۱۴)

قطعاً لیونل مسی ناراحت‌ترین برنده جایزه بهترین بازیکن جام جهانی بود. او یک قدم تا قهرمانی فاصله داشت، اما آلمان رؤیاهایش را به باد داد. لئو در طول تورنمنت عملکرد خوبی داشت و ۴ مرتبه هم جایزه بهترین بازیکن زمین را گرفت، اما بدون شک ستاره‌ای نبود که در صدر بهترین بازیکنان جام قرار بگیرد. دیگو مارادونا اسطوره فوتبال آرژانتین هم اعتراف کرد از کسب جایزه بهترین بازیکن تورنمنت توسط لیونل مسی شگفت‌زده شده است. مسی در مرحله گروهی برابر بوسنی، ایران و نیجریه گل زد و در ادامه هم تیمش را تا فینال بالا برد ولی عملکرد آرین روبن هلندی و چند مهره آلمانی از جمله توماس مولر، تونی کروس و حتی مانوئل نویر درخشان‌تر بود. از شایسته‌ترین‌ها می‌توان به خامس رودریگس کلمبیایی و کیلور ناواس کاستاریکایی هم اشاره کرد ولی در نهایت همه آن‌ها شاهد کسب جایزه توسط لئو بودند. روبن پنالتی گرفت، گل‌های زیبا زد و شانس‌های زیادی خلق کرد، اما در نهایت در میان ناباوری به دلیل اینکه هلند سوم شد توپ برنزی را به خودش اختصاص داد.