به گزارش   خبرورزشی، امیر عابدینی بعد از تحریم ایران توسط آدیداس، شفاف و بی‌پرده توضیحاتی درباره همکاری ایران با این برند معروف جهان می‌دهد. او در جریان قرارداد آدیداس بود و در میانه راه کنار کشید. حالا عابدینی به سؤالات خبرورزشی در این باره پاسخ می‌دهد.
* آقای عابدینی! دوست داریم شفاف درباره آدیداس و تیم ملی حرف بزنیم. این قراردادی است که شما به دنبالش بودید؟
الان قرارداد‌های دور زمین شفاف است که می‌خواهید آدیداس را شفاف‌سازی کنیم؟!
* طبیعتاً نه. چون بحث در این باره هم زیاد است.
ببینید این فدراسیون بعید است چیزی را دقیق شفاف‌سازی کند.
* شما درباره آدیداس این کار را می‌کنید؟
ببینید چیزی که آدیداس به ما داد این بود؛ ۱۰ میلیارد تومان بدهید، ما ۴ میلیارد می‌دهیم.
* منظور نقدی است یا از طریق...؟
از طریق امکانات تبلیغی. وقتی ما با این برند مذاکره کردیم، نتایجی داشت که به این نتایج رسیدیم. آدیداس ۴ میلیارد تومان به ما لباس می‌داد ولی می‌گفت: باید این کار و آن کار را انجام دهید. اول اینکه لباس گرید یک به ما نمی‌داد. طبیعی بود ما قرارداد را امضا نکنیم. من به آقایان در جلسه هیئت‌رئیسه توضیح دادم و گفتم بگذارید یک رقیب برای آدیداس درست کنیم. دوستان ما در صدر فدراسیون گفتند الا و بلا فقط آدیداس. من که دیدم وضع این‌طور است خودم را کنار کشیدم.
* درباره تبلیغات آدیداس شفاف‌تر توضیح می‌دهید؟
ببینید آدیداس تبلیغات دور زمین را می‌خواست. تبلیغات روی تابلو‌ها را می‌خواست. روی تیکت‌ها تبلیغ می‌خواست. تبلیغات بازیکنان و مربیان و کادر را می‌خواست. می‌گفت: باید در کمپ‌ها تبلیغات من باشم. بنده گفتم این‌ها همه‌اش قیمت دارد. اگر شما همین تبلیغات را به یک شرکت داخلی بدهی حاضر است چیزی بین ۸ تا ۱۰ میلیارد تومان بدهد. بعد بدهیم آدیداس؟ یک شرکت داخلی این پول را می‌داد. تازه آدیداس می‌گفت: اگر من باشم، نباید هیچ برند دیگری باشد! من برند اول و آخر هستم. یعنی ما اگر با آدیداس همکاری می‌کردیم باید همه چیز را از دست می‌دادیم. بعد آن‌ها شرط گذاشته بودند که اگر از مرحله گروهی بالا بروید ۳۰۰ هزار دلار می‌دهیم. ببخشید چقدر احتمال داشت از گروه بالا برویم؟! با وجود این شرایط فدراسیون مدام به من می‌گفت: قرارداد را امضا کن. گفتم آقا این قرارداد رقیب می‌خواهد. منهای نایک که آمریکایی بود، مگر نمی‌شد با ایتالیایی‌ها کار کنیم؟ مگر همان آل‌اشپورت به ما ظلم کرد؟ یک کاسه‌ای زیر نیم کاسه بود که فشار می‌آوردند با آدیداس ببندیم.
* نتیجه چه بود؟
فدراسیون رفت لباس خرید. آقای ساکت رفت دبی و پول داد و البسه را گرفت. یعنی قرارداد امضا نشد.
* آقای تاج گفته ۶ هزار لباس در اختیار فدراسیون است و نمی‌داند با لباس‌ها چه‌کار کند.
بله این‌ها هم جزو خرید‌ها بوده است. ایران یک پکیج از آدیداس خرید. ۶ هزار تا هم دادند تا بفروشند ولی فروشگاهی نمی‌فروخت. الان هم لباس‌ها دست ساکت است و در بازار نیست.
* حالا هم ایران را تحریم کرده است.
شعار‌هایی شنیدم از این طرف و آن طرف، یعنی چه؟ نماینده محترمی گفته انبار آدیداس را آتش بزنیم. مگر انبار آدیداس در تهران برای خود این برند است؟ آدیداس ۶ نماینده در ایران دارد. شعبه هم دارند. این شعبه‌ها هم با هم لینک هستند و کار می‌کنند. آن‌ها نمایندگان این شعبه‌ها را قبول دارند.
* چرا علی دایی را به مذاکره با آدیداس نفرستادید؟
من گفتم علی دایی یا دوست دیگری که نماینده آدیداس هستند را بفرستیم. گفتیم بیایید قرارداد را داخلی کنیم فدراسیون قبول نکرد. به هر حال علی دایی پورسانت نمی‌داد! دایی به من عابدینی پورسانت نمی‌داد که بروم یک جفت کتانی از نمایندگی‎اش بردارم!
* در آخر ایران سود کرد یا ضرر؟
نمی‌دانم باید از سیستم بازرسی فدراسیون بپرسید. آن‌ها باید جوابگو باشند.