به گزارش خبرورزشی، مودریچ می‌گوید این تیم کرواسی تیم آینده‌داری است و می‌تواند حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد. او در گفتگو درباره بازی فینال جام جهانی و عنوان نایب‌قهرمانی‌شان در دنیا هم حرف زده است.
وقتی از روسیه به کرواسی برگشتید، انتظار چنین استقبالی را در کشورتان داشتید؟
این استقبال باورنکردنی بود، واقعاً باورنکردنی بود! زمانی که جام جهانی ۱۹۹۸ برگزار شد، من ۱۳ ساله بودم و در باشگاه شهرم زادار بازی می‌کردم. آن‌موقع از افتخاری که بوبان، شوکر و بقیه بازیکنان تیم ملی رقم زدند و در اولین حضور کرواسی در جام جهانی به عنوان سومی رسیدند، شوکه شدم و تحت تأثیر قرار گرفتم. آن‌موقع اصلاً نمی‌توانستم تصور کنم که روزی قرار است من هم چنین تجربه‌ای و البته با شدت بیشتری را به دست بیاورم. چنین استقبال گرمی می‌تواند تو را منقلب کند. این همان سرخوشی ناشی از خوشبختی است که گهگاهی درباره اش حرف می‌زنند (مکث می‌کند و بعد در حالی که احساساتی شده ادامه می‌دهد). هیچ‌وقت روز استقبال را فراموش نمی‌کنم! به محض اینکه هواپیمای‌مان وارد حریم هوایی کرواسی شد، خلبان از طریق پیامی رادیویی به ما خوشامد گفت و بعد دو هواپیمای شکاری ما را تا فرودگاه زاگرب اسکورت کردند. مو به تنم سیخ شده بود! بعد هم وقتی استقبال مردم و خیل عظیم جمعیت تا میدان بان جلالیچ را دیدم، چند قطره اشک از چشمانم جاری شد. عجب هیجانی داشت، حتی سرمربی‌مان هم گریه کرد!
توانستید شکست در بازی فینال را هضم کنید؟
بعد از به صدا درآمدن سوت پایان بازی فینال، مطمئناً ناراحت بودم ولی سرمربی‌مان داشت تلاش می‌کرد کلماتی را پیدا کند که با آن‌ها ما را بخنداند. آنجا با تمام غرور به کاری که در جام جهانی انجام داده بودیم فکر کردم، به مسیر فوق العاده‌ای که سپری کردیم، به تلاش‌های مکرری که تا رسیدن به فینال انجام دادیم. به خوشحالی هواداران کرواسی فکر کردم که خودشان را به روسیه رسانده بودند و البته به تمام مردم کشورم که در طول جام جهانی با ما یکی شده بودند.
وقتی از روسیه به کرواسی برگشتید، انتظار چنین استقبالی را در کشورتان داشتید؟
این استقبال باورنکردنی بود، واقعاً باورنکردنی بود! زمانی که جام جهانی ۱۹۹۸ برگزار شد، من ۱۳ ساله بودم و در باشگاه شهرم زادار بازی می‌کردم. آن‌موقع از افتخاری که بوبان، شوکر و بقیه بازیکنان تیم ملی رقم زدند و در اولین حضور کرواسی در جام جهانی به عنوان سومی رسیدند، شوکه شدم و تحت تأثیر قرار گرفتم. آن‌موقع اصلاً نمی‌توانستم تصور کنم که روزی قرار است من هم چنین تجربه‌ای و البته با شدت بیشتری را به دست بیاورم. چنین استقبال گرمی می‌تواند تو را منقلب کند. این همان سرخوشی ناشی از خوشبختی است که گهگاهی درباره اش حرف می‌زنند (مکث می‌کند و بعد در حالی که احساساتی شده ادامه می‌دهد). هیچ‌وقت روز استقبال را فراموش نمی‌کنم! به محض اینکه هواپیمای‌مان وارد حریم هوایی کرواسی شد، خلبان از طریق پیامی رادیویی به ما خوشامد گفت و بعد دو هواپیمای شکاری ما را تا فرودگاه زاگرب اسکورت کردند. مو به تنم سیخ شده بود! بعد هم وقتی استقبال مردم و خیل عظیم جمعیت تا میدان بان جلالیچ را دیدم، چند قطره اشک از چشمانم جاری شد. عجب هیجانی داشت، حتی سرمربی‌مان هم گریه کرد!
توانستید شکست در بازی فینال را هضم کنید؟
بعد از به صدا درآمدن سوت پایان بازی فینال، مطمئناً ناراحت بودم ولی سرمربی‌مان داشت تلاش می‌کرد کلماتی را پیدا کند که با آن‌ها ما را بخنداند. آنجا با تمام غرور به کاری که در جام جهانی انجام داده بودیم فکر کردم، به مسیر فوق العاده‌ای که سپری کردیم، به تلاش‌های مکرری که تا رسیدن به فینال انجام دادیم. به خوشحالی هواداران کرواسی فکر کردم که خودشان را به روسیه رسانده بودند و البته به تمام مردم کشورم که در طول جام جهانی با ما یکی شده بودند.
وقتی دوباره بازی با فرانسه را مرور می‌کنید، آیا چیزی هم هست که بابتش پشیمان باشید؟
قبل از وارد شدن به این موضوع باید بگویم از اینکه توانستیم برگی در تاریخ ورزش کرواسی بنویسیم به خودمان افتخار می‌کنیم. در مورد بازی فینال هم باید بگویم حالم از بدشانسی‌مان به هم می‌خورد! می‌توانم بگویم حتی برای یک لحظه هم شانس نیاوردیم. اول که آن گل به خودی را خوردیم که حاصل یک خطایی بود که چندان خطا به نظر نمی‌رسید. بعد هم که توانستیم بازی را به زیبایی مساوی کنیم داستان آن پنالتی سختگیرانه به وجود آمد. پریشیچ که آگاهانه دستش را به توپ نزد. وقتی بازی ۲-۱ شد، شرایط برای‌مان سخت شد. به ویژه اینکه روبه‌روی‌مان تیم منسجمی بازی می‌کرد که بازیکنان بزرگ باکیفیتی داشت و سازماندهی خوبی هم داشتند. ضمن اینکه نباید اصلاً کیلیان امباپه را فراموش کرد. جایزه بهترین بازیکن جوان جام جهانی تحت هیچ شرایطی از دست او نمی‌توانست فرار کند!
وقتی جایزه بهترین بازیکن دنیا به شما رسید، به آرامش رسیدید؟
این جایزه من را تحت تأثیر قرار داد، چون به لطف کار کل بچه‌های تیم به دست آمد. البته باید بگویم در مقام مقایسه اصلاً نمی‌تواند با خوشحالی‌ای که جام قهرمانی دنیا به من می‌داد برابری کند. از این موارد گذشته فکر می‌کنم در مجموع بازی‌های انجام شده در تورنمنت و در طول یک نیمه از بازی فینال مقابل فرانسه، تیم بهتری بودیم. شنیدم که می‌گفتند اگر داور دیگری برای بازی انتخاب می‌شد، شاید نتیجه می‌توانست به گونه‌ای دیگر رقم بخورد: برای خودم به شخصه مطرح کردن این موضوعات بی‌فایده است. به هیچ دردی نمی‌خورد.
به نظر می‌رسید آمادگی بدنی بهتر فرانسوی‌ها در فینال خودش را نشان داد و روی نتیجه تأثیرگذار بود. فکر نمی‌کنید تا رسیدن به فینال خیلی انرژی گذاشتید؟
سه بازی ما به صورت متوالی به وقت اضافه کشید که دوتایش به ضربات پنالتی رفت. با مجموع وقت‌های در نظر گرفته شده این سه بازی، عملاً در مجموع یک بازی بیشتر از فرانسه پیش از رسیدن به فینال برگزار کردیم. مطمئناً این موارد تأثیرگذار بود ولی می‌خواهم به این مورد برسم که می‌دانستیم می‌توانیم از این سختی‌ها عبور کنیم و تا ثانیه‌های آخر مبارزه کنیم. همان موقع که پای‌مان را در کمپ تمرینی‌مان در زلنوگورسک گذاشتیم، به فکر این بودیم که جام جهانی فوق العاده‌ای را برگزار کنیم. این موضوع از مدت‌ها قبل در ذهن‌مان نقش بسته بود... پاییز گذشته را به خاطر دارم که وضعیت روحی‌مان بسیار بد و شرایط ناراحت‌کننده بود. ما به کیف رفته بودیم تا برای رسیدن به آخرین شانس‌مان مبارزه کنیم. اولین مسابقه‌ای بود که زیر نظر زلاتکو دالیچ داشتیم بازی می‌کردیم. او خیلی سریع با بیان کلمات درست اعتماد به نفس ما را برگرداند. همان برتری ۲ بر صفر در اوکراین سرآغاز ماجراجویی بزرگ ما بود.
پس از همین حالا هدف‌تان قهرمانی در رقابت‌های یورو ۲۰۲۰ است؟
با سرمربی و اعضای کادر فنی، تیمی عالی و متحد ساختیم که به خوبی با همه هواداران همدل شده است. این تیم، تیم آینده‌داری است. چیزی که به خودم مربوط می‌شود، این است که ابتدا باید کنار خانواده‌ام باشم و کمی استراحت کنم. از الان خیلی زود است بخواهم بگویم برای سال آینده می‌خواهم چه کاری کنم. برای من، بازی در تیم ملی، پوشیدن پیراهن شطرنجی این تیم، حتی در تمرینات هم همیشه مایه خوشبختی بوده و خواهد بود. از اینکه کاپیتان این تیم هستم به خودم افتخار می‌کنم.
