به گزارش خبرورزشی، محمد دانشور رکابزن طلایی بازیهای آسیایی اینچئون، این بار هم با تصمیم سرمربی تیم در ماده تخصصی خودش پا میزند؛ کایرین و اسپرینت ۲۰۰ متر. او در روزهای مانده تا بازیهای آسیایی با آثار مصدومیتش در اردوی مالزی تمرین میکند، پا به پای بقیه رکابزنان. با اینکه همه از او توقع مدال طلا را دارند، اما خودش ترجیح میدهد قولی ندهد: «همه از من توقع مدال طلا دارند، اما نمیدانم چه اتفاقی میافتد و بنابراین من هم بیشترین تلاشم را میکنم تا بهترین نتیجه را در بازیهای آسیایی بگیرم.» او در این دوره بازیهای آسیایی با تصمیم سرمربی تیم در مواد کایرین و ۲۰۰ متر اسپرینت پیست مسابقه میدهد. مثل همیشه، اما رکابزن ملیپوش قول نمیدهد چراکه دوچرخهسواری را قابل پیشبینی نمیداند: «در دوچرخهسواری هیچ چیز مشخص نیست. شاید بهترین رکابزن باشی، اما خدای نکرده در مسابقه بدشانسی بیاوری. شاید شانس بیاوری با فاصله نفر اول شوی. خلاصه در دوچرخهسواری که رشته گروهی است، شرایط تعیینکننده است. ما ورزشکاری داشتیم که قهرمان المپیک ریو بود، اما در قهرمانی آسیا به فینال هم نرسید.»
رکابزن ملیپوش پیست معتقد است رقابتهای دوچرخهسواری بازیهای آسیایی اندونزی متفاوت از دورههای قبل میشود: «این دوره خیلی متفاوت از قبل است چراکه در این چهار سال رکابزنان در المپیک و قهرمانی جهان روی سکو رفتهاند. در واقع سطح دوچرخهسواری آسیا خیلی عجیب شده است.»
او از اردوی مالزی راضی است. تمرین روی پیست چوبی که در ایران وجود ندارد: «۱۲ روزی است که در مالزی روی پیست چوبی تمرین میکنیم. تمرین خیلی خوبی است و بهترین فرصت تا خودمان را برای بازیهای آسیایی آماده کنیم. خدا را شکر همه چیز خوب و طبق برنامه پیش میرود چراکه ما وقتی پیست چوبی در ایران نداریم، حالا باید از این فرصت نهایت استفاده را تا هشت روز دیگر و پایان اردو ببریم.»
دانشور هنوز با آثار مصدومیت اردوی چین دست و پنجه نرم میکند: «در روزهای آخر اردوی مالزی همه تمرکزمان روی اوج آمادگی است. هرچند حادثه کوپک اردوی چین و قسمتهایی از بدنم که ضربه خورده هنوز کاملاً خوب نشده و همین کمی مرا اذیت میکند و امیدوارم در بازیهای آسیایی برایم دردسرساز نشود. البته خدا را شکر خیلی جدی نیست و مهم این است که شکستگی نداشتم. البته برای بهبود و برگشت به اردوی تیم ملی دوستم کربلایی خیلی کمکم کرد که تشکر میکنم.»
رکابزن ملیپوش پیست معتقد است رقابتهای دوچرخهسواری بازیهای آسیایی اندونزی متفاوت از دورههای قبل میشود: «این دوره خیلی متفاوت از قبل است چراکه در این چهار سال رکابزنان در المپیک و قهرمانی جهان روی سکو رفتهاند. در واقع سطح دوچرخهسواری آسیا خیلی عجیب شده است.»
او از اردوی مالزی راضی است. تمرین روی پیست چوبی که در ایران وجود ندارد: «۱۲ روزی است که در مالزی روی پیست چوبی تمرین میکنیم. تمرین خیلی خوبی است و بهترین فرصت تا خودمان را برای بازیهای آسیایی آماده کنیم. خدا را شکر همه چیز خوب و طبق برنامه پیش میرود چراکه ما وقتی پیست چوبی در ایران نداریم، حالا باید از این فرصت نهایت استفاده را تا هشت روز دیگر و پایان اردو ببریم.»
دانشور هنوز با آثار مصدومیت اردوی چین دست و پنجه نرم میکند: «در روزهای آخر اردوی مالزی همه تمرکزمان روی اوج آمادگی است. هرچند حادثه کوپک اردوی چین و قسمتهایی از بدنم که ضربه خورده هنوز کاملاً خوب نشده و همین کمی مرا اذیت میکند و امیدوارم در بازیهای آسیایی برایم دردسرساز نشود. البته خدا را شکر خیلی جدی نیست و مهم این است که شکستگی نداشتم. البته برای بهبود و برگشت به اردوی تیم ملی دوستم کربلایی خیلی کمکم کرد که تشکر میکنم.»