به گزارش خبرورزشی، نواک جوکوویچ ۳۱ ساله صربستانی موفق شد یکشنبه شب در فینال رقابتهای مسترز ۱۰۰۰ سینسیناتی با نتیجه دو بر صفر از سد راجر فدرر بگذرد و جام قهرمانی را بالای سر ببرد. «نوله» هر دو سِت این بازی را با نتیجه مشابه ۶ بر ۴ به سود خودش خاتمه داد تا طلسم ناکامیهایش در این رقابتها را بشکند. در واقع پیش از فینال یکشنبه، نواک ۵ بار به فینال رقابتهای مسترز سینسیناتی رسیده بود که هر ۵ بار را شکسته خورده بود. دست بر قضا سه بار از آن ۵ بار را به همین راجر فدرر واگذار کرده بود. این بار، اما او توانست از سد فدرر بگذرد و برای اولین بار در طول عمرش این مسترز مهم را به دست بیاورد. این پایان ماجرا نبود، چون جوکوویچ با همین قهرمانی تنها جام مسترزی که در ویترین نداشت را هم به دست آورد و تبدیل به تنها تنیسباز عصر اوپن شد که توانسته همه جامهای مسترز (۹ مسترز مختلف) را بالای سر ببرد. جوکوویچ که در سینسیناتی پیش از هر تنیسباز دیگری از راجر فدرر زخم خورده بعد از بازی خطاب به او و تماشاگران حاضر در ورزشگاه گفت: «من ۵ فینال را در اینجا برگزار کرده بودم که بیشتر آنها را مقابل این مرد فوق العادهای که اینجا ایستاده یعنی راجر فدرر واگذار کرده بودم. راجر، خیلی ممنونم که بالاخره گذاشتی من یک بار در سینسیناتی برنده شوم». جوکوویچ البته گفتوگوی بلندتری هم بعد از این قهرمانی با اکیپ داشت که بخشی از آن را در زیر از نظر میگذرانید.
*الان تنها تنیسبازی هستید که همه مسترزها را برده. این موضوع که با بردن سینسیناتی همراه شد، چه اهمیتی در کارنامه ورزشی تان دارد؟
بدون تردید یکی از ویژهترین لحظات زندگی حرفهایام است. انجام دادن چنین کاری، نوشتن برگی در تاریخ ورزشی که واقعاً دوستش دارم برای من مزیت و شکوهی است که همیشه به آن افتخار خواهم کرد. پیشتر هم گفته بودم که بردن این جام میتواند منبع الهام و انگیزه دیگری برای من باشد. البته در جریان این تورنمنت تلاش کردم زیاد به این موضوع فکر نکنم، نمیخواستم بیش از اندازه خودم را تحت فشار روحی بگذارم، چون میدانستم پیش از این هم با همه فشارهایی که به خودم آورده بودم، بسیاری از فینالهای سینسیناتی را باخته بودم که بیشترش مقابل راجر بود. در بازی فینال وقتی وارد زمین شدم دوباره مرور کردم که فینالهای زیادی را به راجر دادهام ولی همزمان به شانسی که دوباره نصیبم شده بود، ایمان آورده بودم، چون سطح بازیام در طول این تورنمنت بالاتر رفته بود.
*فکر میکنید این بهترین بازی تان روی زمینهای سطح سفت رقابتهای برگزار شده در آمریکا بود؟
مطمئناً بله، هرچند راجر بهترین تنیسش را بازی نکرد. او در بازگشت دادن توپ اشتباهات زیادی داشت و آنطور که باید و شاید در زمین جابهجا نشد. حتی فکر میکنم به اندازه دیگر مسابقاتی که در این تورنمنت داشت هم خوب بازی نکرد ولی از طرفی باید به بازی خودم هم اشاره کنم که او را تحت فشار گذاشتم و مانع این شدم که تنیس هجومی همیشگی اش را به نمایش بگذارد. البته همه این موارد فقط در حرف ساده است. واقعاً از شیوهای که بازی و البته اعصابم را کنترل کردم، خیلی راضیام.
*و حالا یک جام زیبای دیگر به ویترین افتخاراتتان اضافه شد. این جام را کجا میگذارید؟ اصلاً سالن مخصوصی برای نگهداری از جامهایی که برده اید، دارید؟
بله ولی سالن من بسیار کوچکتر از سالن راجر و رافاست، یا جیمی کانرز. با این حال من خیلی خوب از جامهایی که بردهام، محافظت میکنم. بیشتر جامهایی که بردهام را در صربستان نگهداری میکنم. والدینم، به ویژه پدرم خیلی به این جامها افتخار میکنند و از آنها به دقت نگهداری میکنند. ما یک باشگاه تنیس در بلگراد داریم که یک سالن را در آنجا به این جامها اختصاص دادهایم.
*الان تنها تنیسبازی هستید که همه مسترزها را برده. این موضوع که با بردن سینسیناتی همراه شد، چه اهمیتی در کارنامه ورزشی تان دارد؟
بدون تردید یکی از ویژهترین لحظات زندگی حرفهایام است. انجام دادن چنین کاری، نوشتن برگی در تاریخ ورزشی که واقعاً دوستش دارم برای من مزیت و شکوهی است که همیشه به آن افتخار خواهم کرد. پیشتر هم گفته بودم که بردن این جام میتواند منبع الهام و انگیزه دیگری برای من باشد. البته در جریان این تورنمنت تلاش کردم زیاد به این موضوع فکر نکنم، نمیخواستم بیش از اندازه خودم را تحت فشار روحی بگذارم، چون میدانستم پیش از این هم با همه فشارهایی که به خودم آورده بودم، بسیاری از فینالهای سینسیناتی را باخته بودم که بیشترش مقابل راجر بود. در بازی فینال وقتی وارد زمین شدم دوباره مرور کردم که فینالهای زیادی را به راجر دادهام ولی همزمان به شانسی که دوباره نصیبم شده بود، ایمان آورده بودم، چون سطح بازیام در طول این تورنمنت بالاتر رفته بود.
*فکر میکنید این بهترین بازی تان روی زمینهای سطح سفت رقابتهای برگزار شده در آمریکا بود؟
مطمئناً بله، هرچند راجر بهترین تنیسش را بازی نکرد. او در بازگشت دادن توپ اشتباهات زیادی داشت و آنطور که باید و شاید در زمین جابهجا نشد. حتی فکر میکنم به اندازه دیگر مسابقاتی که در این تورنمنت داشت هم خوب بازی نکرد ولی از طرفی باید به بازی خودم هم اشاره کنم که او را تحت فشار گذاشتم و مانع این شدم که تنیس هجومی همیشگی اش را به نمایش بگذارد. البته همه این موارد فقط در حرف ساده است. واقعاً از شیوهای که بازی و البته اعصابم را کنترل کردم، خیلی راضیام.
*و حالا یک جام زیبای دیگر به ویترین افتخاراتتان اضافه شد. این جام را کجا میگذارید؟ اصلاً سالن مخصوصی برای نگهداری از جامهایی که برده اید، دارید؟
بله ولی سالن من بسیار کوچکتر از سالن راجر و رافاست، یا جیمی کانرز. با این حال من خیلی خوب از جامهایی که بردهام، محافظت میکنم. بیشتر جامهایی که بردهام را در صربستان نگهداری میکنم. والدینم، به ویژه پدرم خیلی به این جامها افتخار میکنند و از آنها به دقت نگهداری میکنند. ما یک باشگاه تنیس در بلگراد داریم که یک سالن را در آنجا به این جامها اختصاص دادهایم.