به گزارش خبرورزشی ، جان لوئیجی بوفون، دروازه‌بان اسطوره‌ای ایتالیا، که همین تابستان راهی پاریس شده تا برای پی‌اس‌جی به میدان برود روز گذشته گفت‌وگوی بسیار مفصلی با هفته‌نامه فرانس فوتبال داشته و از دلایل حضورش در این تیم صحبت کرده است. در زیر بخشی از این گفت‌وگوی بسیار بلند را از نظر می‌گذرانید.
* شما یکی از آخرین چالش‌هایتان را با پیوستن به پاریس شروع کرده‌اید. البته اولین تجربه شما برای بازی در خارج هم محسوب می‌شود. بعد از چند هفته‌ای که در پاری‌سن‌ژرمن هستید، الان چه احساسی دارید؟
اول این را بگویم که فکر می‌کنم آخرین چالش دوران حرفه‌ای‌ام است و تاریخ فوتبالی برای من این‌طور به پایان می‌رسد. با این حال زندگی پر از غافلگیری است و در طول این سال‌ها آموخته‌ام هرگز نگویم هرگز. نشان به آن نشان که همین فرصت حضور در پاری‌سن‌ژرمن نصیبم شد و خیلی خوشحالم چنین چالشی را قبول کردم. چالشی که همزمان زیبا، مهیج و پر از سمبل‌های مختلف برای من است. دقیقاً به چیزی که دنبالش بودم رسیدم هرچند که باید بگویم هرگز فکرش را نمی‌کردم بتوانم بعد از یوونتوس دوباره بازی کنم...
* سه یا چهار ماه قبل بود که تقریباً تصمیم مشخصی گرفته بودید؛ اینکه در ۴۰ سالگی از فوتبال خداحافظی کنید. چه چیز پروژه پی‌اس‌جی برای‌تان جذاب بود که نظرتان را عوض کرد؟
الان ۴ یا ۵ سالی می‌شود پاری‌سن‌ژرمن همسطح یوونتوس، رئال‌مادرید، بارسلونا و یا منچسترسیتی، مدعی فتح لیگ قهرمانان اروپاست. حالا به هر دلیلی موفق نشده در طول سال‌های گذشته از مرحله یک‌چهارم نهایی بالاتر برود ولی پتانسیل رسیدن به مراحل بالاتر را دارد و این موضوع قابل مشاهده است. خب، وقتی تو با پاریس قرارداد امضا می‌کنی و به تیمی با این قدرت می‌پیوندی، می‌دانی که اهداف در نظر گرفته شده بسیار بالاست. پس به لطف تجربه و جام‌هایی که به دست آورده‌ای می‌توانی به این تیم در زمین و همچنین رختکن کمک کنی. از این موارد گذشته تنها سؤالی که من در این برهه از دوران فوتبالی‌ام باید از خودم بپرسم این است: «آیا انرژی لازم برای پذیرش این نوع چالش بزرگ را داری؟» وقتی متوجه شدم هنوز قدرت، انگیزه و هیجانش را دارم، دیگر درنگ نکردم.
* چه زمانی تصمیم گرفتید به پاری‌سن‌ژرمن بپیوندید؟
اواسط ماه می، زمانی که سری A. به پایان رسید. چند روزی نیاز داشتم فکر کنم. باید تصمیم جدی‌ای می‌گرفتم و یکسری مسائل برایم روشن می‌شد.

* پیوستن شما به پی‌اس‌جی، فراموش کردن یک فصل پیچیده و تلخ نبود؟ ایتالیا به جام جهانی صعود نکرد و یوونتوس در یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا به دست رئال حذف شد.
نه، اتفاقاً فصل به زیباترین شکل ممکن به پایان رسید؛ ما جام‌حذفی را در رم در یک شرایط بسیار فوق العاده برابر میلان به دست آوردیم و یک بار دیگر در حضور آندرا انیلی، رئیس باشگاه، که رابطه بسیار خوبی با او دارم، سری A. را فتح کردیم؛ خب، بهترین زمان بود که بخواهم یوونتوس را ترک کنم.
* الان با توجه به اختلاف سنی قابل ملاحظه‌ای که با تعدادی از بازیکنان پی‌اس‌جی دارید، رابطه تان با بازیکنان جوان‌تر، مثلاً با کیلیان امباپه چطور است؟ کیلیانی که تازه قهرمان دنیا شده و به زور نصف سن شما را دارد.
بیشتر وقت‌ها با کیلیان شوخی می‌کنیم و می‌خندیم. همیشه به من می‌گوید: «هرگز تصورش را نمی‌کردم روزی با تو در یک تیم بازی کنم». او من را در فینال جام جهانی ۲۰۰۶، زمانی که برابر فرانسه بازی می‌کردم دیده؛ آن هم در حالی که فقط یک پسر بچه بوده است. ما در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا در قالب دو تیم یووه- موناکو در سال ۲۰۱۷ برابر هم قرار گرفتیم ولی اتفاقاً این هم از زیبایی‌های زندگی است: مسائل همیشه آن‌طوری که فکرش را می‌کنید پیش نمی‌رود.
* در یووه سال‌ها پشت سر کیلینی، بارزالی و بونوچی بازی کردید ولی حالا تیاگو سیلوا، مارکینیوس یا کیمپمبه را جلوی خودتان می‌بینید. برای بازی کردن با این خط دفاعی نیاز به زمان برای سازگاری است؟
من هم‌تیمی‌هایم که قهرمان بودند را ترک کردم، اینجا بازیکنان دیگری را شناخته‌ام که آن‌ها هم قهرمان هستند؛ پس چیز زیادی که شما انتظارش را دارید تغییر نمی‌کند. فقط امیدوارم تیاگو و مارکینیوس همان‌طور که کیلینی و بقیه با من راحت بودند، با من راحت باشند (می‌خندد).
* در زمین چطوری با همدیگر ارتباط برقرار می‌کنید؟ با توجه به اینکه تیاگو در میلان بازی کرده و مارکینیوس در رم، آیا ایتالیایی با هم حرف می‌زنید؟
بستگی دارد... اگر یک اتفاق اورژانسی در مسابقه رخ دهد و نیاز باشد یک موضوع جزئی، خیلی سریع انتقال داده شود، کلماتی که از دهنم خارج می‌شود ایتالیایی است ولی اگر قرار باشد توصیه‌ای به صورت کاملاً کلی کنم، آن را به زبان فرانسه می‌گویم.
* در یوونتوس مثل تیم ملی ایتالیا شما کاپیتان بودید. در پاریس، کاپیتان تیاگو سیلواست. این موضوع چیزی را عوض می‌کند؟
نه، هیچ چیز. من کاپیتان بودم، چون بازوبند را می‌بستم وگرنه در هر دو تیم کلی کاپیتان وجود داشتند و من تنها نبودم. در تیم‌هایی که می‌خواهند جام ببرند یک کاپیتان به تنهایی کافی نیست، باید چند کاپیتان داشت. همیشه یکی بیشتر داشتن، بهتر است... (می‌خندد).
* رابطه شما با آرئولا و کوین تراپ چطور است؟
با آلفونس و کوین رابطه بسیار خوبی دارم. برای من آن‌ها قبل از اینکه هم‌تیمی‌ام باشند، مثل برادر هستند. واقعاً رفتار آن‌ها در کار روزانه مثال‌زدنی است. داشتن چنین بازیکنانی که به تک‌تک بازیکنان دیگر احترام می‌گذارند، همیشه درتیم مهم است، ضمن اینکه الان فوتبال عوض شده است؛ تیمی مثل پاری‌سن‌ژرمن در یک فصل ۶۰ بازی می‌کند و امیدوارم در این فصل حتی چند بازی هم بیشتر انجام دهد. فصل طولانی است و تو به همه نیاز داری، چون هرگز نمی‌دانی چه اتفاقی می‌افتد. در نتیجه غیرممکن است فقط به یک دروازه‌بان فیکس فکر کنی و طبیعی است باید سه تا دروازه‌بان داشته باشی.
* خب به این ترتیب برای ایستادن درون دروازه، باید رقابت سختی وجود داشته باشد؟
برای همه چیز آماده‌ام. وقتی در زمین هستم باید مثل همیشه عملکردم خوب باشد. اگر هم در زمین نباشم، اینجا هستم تا به بقیه بازیکنان کمک کنم.
* ارزیابی‌تان از سطح بازی فعلی‌تان چگونه است؟
اگر از من بپرسید «در ۳۵ سالگی احساس متفاوتی نسبت به امروز داشتید؟» به شما می‌گویم: «فکر می‌کنم الان بهتر هستم». در این صورت شما احتمالاً به من می‌گویید «غیرممکن است». من هم بعضی وقت‌ها زمانی که به خانه برمی‌گردم به خودم می‌گویم «امکان ندارد». با این حال عمیقاً فکر می‌کنم نسبت به ۵، ۶ یا ۷ سال پیش بهتر هستم. نمی‌دانم چطوری بگویم چرا، شاید، چون کمی نگاهم نسبت به تمرینات عوض شده است. از این گذشته در سن من موضوع میل و انگیزه هم خیلی تأثیرگذار است.

* در طول این همه سال، بازی شما تغییری کرده است؟
معلوم است؛ هرچه که تجربه‌ات بیشتر می‌شود شرایط متفاوت‌تری را تجربه می‌کنی و می‌توانی زودتر ریسکی که در بازی وجود دارد را ارزیابی کنی.
* راز شما همچنان این است که در مقایسه با بقیه کمتر اشتباه می‌کنید. چطور می‌شود در ۴۰ سالگی کاری کرد که هنوز ریسک این اشتباهات کمتر شود؟
با کار کردن بیشتر روی تکنیک‌های مهار توپ. اینکه بلد باشی راه توپ را ببندی، بدانی چه موقع باید دفع توپ کنی و بدانی که توپ را به کجا باید دفع کنی، به کناره‌ها یا مستقیم جلوی خودت. تمرین‌ها پر از جزئیاتی است که می‌توانی مدام اشتباهاتی که داری را رفع کنی، حتی جزئی‌ترین آن‌ها را. بعد هم که نوبت به جنبه ذهنی و روانی می‌رسد. همیشه باید نهایت تمرکز را داشته باشید تا بتوانید متفاوت ظاهر شوید.