۰
یکشنبه ۱۱ شهریور ۱۳۹۷ - ۲۰:۵۴
۰ |
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه

مدیران استقلال می‌توانند به جای اصغر حاجیلو از میان کاپیتان‌های پیشکسوت استقلال کسانی را انتخاب کنند که قدرت مدیریت توأم با آرامش و تدبیر را دارند و از سوی دیگر به زبان خارجی نیز آشنا باشند.

قلم شما| نیمکت آشفته و تموّج احساس
در دو سه فصل اخیر، نصرالله عبداللهی با آرامش و تدبیر مثال‌زدنی مخصوص به خود نیمکت استقلال را همچون منصور پورحیدری با نظم و ثبات مدیریت می­‌کرد. در این فصل و پس از تحولات مدیریتی در استقلال، اصغر حاجیلو به عنوان سرپرست تیم استقلال انتخاب شد و از همان ابتدا مشهود بود که این انتخاب همراه حاشیه خواهد بود؛ زیرا، حاجیلو ذاتاً بسیار احساسی است و نمی­‌تواند احساس خود را کنترل کند و این بزرگ­‌ترین ضعف برای یک مدیر است.
اصغر حاجیلو چه در زمانی که بازیکن استقلال بود و چه پس از آن همواره یک استقلالی باتعصب بوده است و در وفاداری و دل‌سوزی وی برای استقلال هیچ شبهه­‌ای نیست اما، صرفاً باتعصب بودن موجب موفقیت در سرپرستی تیم بزرگی مانند استقلال و مدیریت نیمکت آن نیست. حاجیلو اگرچه سال­‌ها در استقلال توپ زد اما بسیار کم کاپیتان استقلال شد و در همان بازی­‌های معدود نیز اصلاً کاپیتان موثری برای تیم نبود و رهبری داخل زمینش با کاپیتان­‌های پیش از او نظیر ناصر حجازی و سعید مراغه­‌چیان که سال­‌ها کاپیتان این تیم بودند، مطلقاً قابل مقایسه نبود. حاجیلو پیش از این نیز در دو مقطع سرپرست استقلال شد که در هر دو مورد کارنامه ضعیفی از خود به جای گذاشت. نخستین بار در دوره سرمربی‌گری امیر قلعه­‌نویی بود که حاجیلو از مدیریت حواشی ناتوان بود و در فینال جام حذفی که استقلال بازی را به سپاهان واگذار کرد این اختلافات علنی شد و حاجیلو از سرپرستی استقلال کنار گذاشته شد. در سال ۸۶ و زمان مربی‌گری ناصر حجازی برای دومین­‌بار حاجیلو سرپرست استقلال شد. استقلال در آن فصل خوب نبود و نتیجه نمی‌گرفت. عدم نتیجه­‌گیری در بازی به حاشیه­‌ها دامن می­‌زد. استقلال در آن شرایط نیاز مبرم به یک مدیر توانمند روی نیمکت داشت اما، حاجیلو با هر حمله تیم از جا برمی­‌خواست و هیجانی می­‌شد و این هیجان­‌های مشهود به دیگر نیمکت­‌نشینان استقلال منتقل می­‌شد و نیمکت را همچون قایقی شکسته بر امواج آشفته و سیال به غلیان می­‌آورد و در آن لحظات حساس تمرکز را از حجازی می­‌گرفت. ناصر حجازی در یکی از مصاحبه­‌های خود با اشاره ضمنی به حرکات اضافی اصغر حاجیلو روی نیمکت، شکسته بسته گفت: «نیمکت ما خیلی شلوغ است!»
حالا نیز که حاجیلو برای سومین بار سرپرست تیم استقلال شده است، هر هفته شاهد دسته گلی هستیم که ایشان به آب می­‌دهد؛ در اولین بازی که حاجیلو به عنوان سرپرست روی نیمکت استقلال نشست، وقتی داور چهارم به شفر تذکری عادی داد، یک باره حاجیلو شتابان از روی نیمکت برخاست و با عجله به سمت داور رفت، دو دستش را روی سینه گذاشت و به خواهش و تمنا پرداخت که اصلا وجهی نداشت. در بازی بعد وقتی استقلال از حریف یک گل دریافت کرد و عقب اقتاد، حاجیلو دو دستش را روی سرش گذاشته بود و در کنار نیمکت آرام و قرار نداشت و ناخواسته به تلاطم و اضطراب تیم می­‌افزود. در بازی حساس و سرنوشت­‌ساز با السد قطر نیز سهل‌انگاری حاجیلو در اعلام شماره بازیکن تعویضی و عدم ارتباط زبانی با شفر دوباره نیمکت استقلال را ملتهب کرد و تمرکز سرمربی را برهم زد.
این مواردی که اشاره شد چند تصویر از نیمکت استقلال در این فصل است و همه موید این نکته است که حاجیلوی عزیز و دوست‌داشتنی متانت یک مدیر را ندارد و اگر این انتخاب تصحیح نشود در آینده شاهد موارد بیش­تری از این دست خواهیم بود که در شأن تیم استقلال نیست.
مدیران استقلال می­‌توانند به جای اصغر حاجیلو از میان کاپیتان­‌های پیشکسوت استقلال کسانی را انتخاب کنند که قدرت مدیریت توأم با آرامش و تدبیر را دارند و از سوی دیگر به زبان خارجی نیز آشنا باشند؛ مانند حمید فرزام‌نیا، عبدالعلی چنگیز، سعید مراغه­‌چیان، بهتاش فریبا و هادی نراقی. استقلال برای این فصل مهیا نیست و باید دوباره ساخته شود و انسجام تیمی پیدا کند که نیازمند آرامش و تدبیر است اما، متاسفانه با این سرپرست دوست‌داشتنی ممکن نخواهد بود.
* ارسالی از محمد عظیمی، مدرس دانشگاه

وب‌گردی و دیدنی‌های ورزش

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

پربازدید امروز

آخرین خبرها

منهای ورزش

بازرگانی