به گزارش خبرورزشی، همه چیز تمام شد. ششمی با ۶۲ مدال همه سهم کاروان ورزشی ایران از ۱۹ روز رقابت در بازیهای آسیایی جاکارتاست. کاروانی که روزهای تلخ و شیرینی را تجربه کرد و اتفاقات بد و خوب. نتیجه بزرگترین کاروان ایران در مجموع هجده دوره بازیهای آسیایی سایهروشنهای زیادی از ورزش را نشان داد. در واقع ۲۷۶ نفری که در بازیهای اینچئون شرکت کردند، ۲۱ طلا، ۱۸ نقره و ۱۸ برنز گرفتند، اما ۳۷۸ نفری که به جاکارتا رفتند، ۲۰ طلا، ۲۰ نقره و ۲۲ برنز گرفتند. یک مدال طلا کمتر. با اینکه مدال طلا برای ما اهمیت ویژهای دارد، اما وقتی حساب و کتابها به هم خورد به اینچئون نرسیدیم و در جدول ردهبندی سقوط یک پلهای از پنجمی اینچئون در جاکارتا داشتیم. با این حال سیدرضا صالحیامیری رئیس کمیته ملی المپیک هنوز کاروان را پنجم بازیها میداند: «پیش از شروع بازیها هم هیچگاه در تحلیلهای ستاد عالی، جایگاهی بالاتر از پنجم برای ایران پیشبینی نکرده بودیم و این تحلیل منطبق با ظرفیت کشور است. من نمره خیلی خوب به کاروان ورزشی کشور میدهم.»، اما شاید مهمترین نکته این بازیها درخشش بانوان بود. آنها به نسبت دوره قبل ۵۰ درصد کل کاروان بودند و سنگ تمام گذاشتند. رئیس کمیته ملی المپیک هم این مسئله را تأیید میکند: «یک نکته روشن و ساده این است که نیمی از مدالهای کشورهای چین، کره و ژاپن برای بانوانشان بوده و ما هم در این دوره دوبرابر بیش از دوره قبل ورزشکار زن اعزام کردیم، ظرفیت مدالآوری بانوانمان را به ۲۲ درصد رساندیم و خوب هم درخشیدند. البته ما باید همچنان برای مدالهای بانوان تلاش کنیم تا بتوانیم از این فرصت حداکثر استفاده را ببریم.»
نتیجه بعضی رشتهها مهر تأیید را بر پیشرفت آنها میزند. مثل پینگپنگ که بعد از ۵۲ سال نوشاد عالمیان مدال برنز انفرادی را گرفت. مدالی که به نظر خیلی از کارشناسان ورزشی کمتر از طلا نیست و نشان میدهد فدراسیون با برنامه مشخص کار میکند. تیم واترپلو هم بعد از ۴۴ سال مدال برنز بازیهای آسیایی را گرفت. تیمی که دوره قبل از لیست مسافران اینچئون جا ماند. شاید سرآمد آنها دوومیدانی باشد؛ جدا از طلای احسان حدادی که همیشه ورزشکار موفقی است، اما طلای حسین کیهانی دونده ۳ هزار متر با مانع آن هم با مربیگری سجاد مرادی دونده نیمهاستقامت سالهای نه چندان دور روی دیگر سکه را نشان داد؛ اینکه فدراسیون دوومیدانی میتواند با استفاده از مربیان بومی از غیرممکن، ممکن بسازد و تنها هزینه و مربی خارجی مهم نیست. در این بین رشتههایی هم بودند که به رغم امید به مدالشان، دستهای خالی از مدالشان زنگ خطر را برای ورزش به صدا درآورد. قایقرانی، تیراندازی، جودو، بوکس، دوچرخهسواری، تیروکمان. البته در قایقرانی تنها زنانش آبروداری کردند و بس.
در این بین اندونزی با استفاده از امتیاز میزبانی و تغییر در اوزان بعضی رشتههایی که شانس مدال طلایش را بالا میبرد یا اضافه کردن پنچاک سیلات، بازی بومی محلی، نهایت استفاده را برد. در حالی که ما به جای تقویت رشتههای پرمدال وقتی مقابل شگرد آنها آچمز شدیم، حرف از شکایت پیش کشیدیم و اعتراض. صالحیامیری البته معتقد است اتفاقات و تغییر شرایط در بازیهای آسیایی مدالهای طلایی را از ایران گرفته: «ناداوری و تغییر اوزان چهار مدال طلا را از ایران گرفت.»
با این حال به نظر میرسد بازیهای آسیایی جاکارتا نکتههای زیادی برای ورزش ایران دارد. نکتههایی که با استفاده از آن شاید برای کاروان ایران در بازیهای المپیک ۲۰۲۰ کارگشا باشد.
طلاییترین رشته
کشتی با ۵ مدال طلا
پرمدالترین رشته
کشتی و کاراته هر کدام با ۸ مدال
ناکامترین رشته مدعی مدال
دوچرخهسواری، بدون مدال
بوکس، بدون مدال
ضعیفترین نتیجه رشتههای مدعی
تیراندازی با ۱۹ ورزشکار، اما کسب یک برنز
شگفتیسازترینها
تنیس روی میز، مدال برنز بعد از ۵۲ سال
دوی ۳ هزار متر با مانع، طلا بعد از ۲۰ سال
واترپلو، مدال برنز بعد از ۴۴ سال
رکورددارها
وزنهبرداری: سهراب مرادی رکورد بازیها و جهان را در یکضرب و مجموع با مهار وزنه ۱۸۹ کیلوگرم را شکست. رکورد جهان بعد از ۱۹ سال شکسته شد.
دوومیدانی: حسین کیهانی در دوی ۳ هزار متر با مانع رکورد بازیها را شکست.
دوومیدانی: احسان حدادی با چهارمین طلا تنها ورزشکار تاریخ ورزش ایران شد که در چهار دوره متوالی بازیهای آسیایی مدال طلا گرفته است.
نتیجه بعضی رشتهها مهر تأیید را بر پیشرفت آنها میزند. مثل پینگپنگ که بعد از ۵۲ سال نوشاد عالمیان مدال برنز انفرادی را گرفت. مدالی که به نظر خیلی از کارشناسان ورزشی کمتر از طلا نیست و نشان میدهد فدراسیون با برنامه مشخص کار میکند. تیم واترپلو هم بعد از ۴۴ سال مدال برنز بازیهای آسیایی را گرفت. تیمی که دوره قبل از لیست مسافران اینچئون جا ماند. شاید سرآمد آنها دوومیدانی باشد؛ جدا از طلای احسان حدادی که همیشه ورزشکار موفقی است، اما طلای حسین کیهانی دونده ۳ هزار متر با مانع آن هم با مربیگری سجاد مرادی دونده نیمهاستقامت سالهای نه چندان دور روی دیگر سکه را نشان داد؛ اینکه فدراسیون دوومیدانی میتواند با استفاده از مربیان بومی از غیرممکن، ممکن بسازد و تنها هزینه و مربی خارجی مهم نیست. در این بین رشتههایی هم بودند که به رغم امید به مدالشان، دستهای خالی از مدالشان زنگ خطر را برای ورزش به صدا درآورد. قایقرانی، تیراندازی، جودو، بوکس، دوچرخهسواری، تیروکمان. البته در قایقرانی تنها زنانش آبروداری کردند و بس.
در این بین اندونزی با استفاده از امتیاز میزبانی و تغییر در اوزان بعضی رشتههایی که شانس مدال طلایش را بالا میبرد یا اضافه کردن پنچاک سیلات، بازی بومی محلی، نهایت استفاده را برد. در حالی که ما به جای تقویت رشتههای پرمدال وقتی مقابل شگرد آنها آچمز شدیم، حرف از شکایت پیش کشیدیم و اعتراض. صالحیامیری البته معتقد است اتفاقات و تغییر شرایط در بازیهای آسیایی مدالهای طلایی را از ایران گرفته: «ناداوری و تغییر اوزان چهار مدال طلا را از ایران گرفت.»
با این حال به نظر میرسد بازیهای آسیایی جاکارتا نکتههای زیادی برای ورزش ایران دارد. نکتههایی که با استفاده از آن شاید برای کاروان ایران در بازیهای المپیک ۲۰۲۰ کارگشا باشد.
طلاییترین رشته
کشتی با ۵ مدال طلا
پرمدالترین رشته
کشتی و کاراته هر کدام با ۸ مدال
ناکامترین رشته مدعی مدال
دوچرخهسواری، بدون مدال
بوکس، بدون مدال
ضعیفترین نتیجه رشتههای مدعی
تیراندازی با ۱۹ ورزشکار، اما کسب یک برنز
شگفتیسازترینها
تنیس روی میز، مدال برنز بعد از ۵۲ سال
دوی ۳ هزار متر با مانع، طلا بعد از ۲۰ سال
واترپلو، مدال برنز بعد از ۴۴ سال
رکورددارها
وزنهبرداری: سهراب مرادی رکورد بازیها و جهان را در یکضرب و مجموع با مهار وزنه ۱۸۹ کیلوگرم را شکست. رکورد جهان بعد از ۱۹ سال شکسته شد.
دوومیدانی: حسین کیهانی در دوی ۳ هزار متر با مانع رکورد بازیها را شکست.
دوومیدانی: احسان حدادی با چهارمین طلا تنها ورزشکار تاریخ ورزش ایران شد که در چهار دوره متوالی بازیهای آسیایی مدال طلا گرفته است.