به گزارش خبرورزشی، یک عمر طلبکاران دنبال مدیر و معاون و آبدارچی باشگاه می‌دویدند تا آن‌ها را پیدا کنند و طلب‌شان را بگیرند. آن‌ها حرف غیرقانونی هم نمی‌زدند و پول‌شان را می‌خواستند، ولی حالا به لطف قوانین فیفا و AFC کار دقیقاً برعکس شده و این باشگاه‌ها هستند که دنبال بازیکنان می‌دوند! در همین رابطه شنیدیم یک بازیکن هفته‌هاست که موبایل خود را خاموش کرده و در جایی گفته: «۶ سال دنبال پولم دویدم و حتی یک نفر به تلفنم جواب نداد. حالا بگذار ۶ روز هم آن‌ها دنبال من بدوند!» مشکل البته اینجاست که مهلت AFC تمام شده و شاید هم در حال تمام شدن است و پرسپولیس و استقلال مجبورند به هر شکل ممکن رضایت شاکیان را جلب کنند. شاکیان هم دو دسته‌اند؛ یکسری آن‌هایی که به AFC شکایت کرده‌اند و سری دوم که از راه‌های دیگر و دادگاه‌های داخلی دنبال پول خود هستند. این سری دومی‌ها خطر گروه اول را ندارند، ولی به هر حال باید پول‌شان را داد. راه و روش باشگاه‌ها هم این است که ابتدا یک مقدار از طرف مقابل تخفیف می‌گیرند و بعد می‌گویند چک اسپانسر هنوز پاس نشده و به همین دلیل ما به شما چک مدت‌دار می‌دهیم، ولی قطعاً این چک پاس می‌شود.
در همین ماجرای طلب‌ها و طلبکاران عاشقان واقعی پرسپولیس و استقلال که عمدتاً از بچگی پرسپولیسی و استقلالی بودند! شناسایی شدند. عده‌ای حتی یک ریال هم تخفیف ندادند که البته نمی‌توان یقه آن‌ها را هم گرفت. یکی از این طلبکاران می‌گوید: «آقا، من هیچ جا نگفتم از بچگی طرفدار فلان تیم بودم. با صراحت می‌گویم همان‌موقع که با باشگاه قرارداد بستم، دنبال پول و شهرت بودم و حالا هم که شهرتی ندارم، حداقل پولم را می‌خواهم و این حق طبیعی من است. یک ریال هم تخفیف نمی‌دهم، چون ارزش پولم در این چند سال از نصف هم کمتر شده. من با این پول می‌توانستم ۳، ۴ سال قبل یک ماشین خوب خارجی بخرم یا یک آپارتمان ۸۰ متری تهیه کنم، اما حالا باید به یک ماشین ایرانی راضی باشم و با مبلغ طلبم نهایتاً می‌توانم یک آپارتمان رهن کنم نه اینکه آن را بخرم. در واقع به اندازه کافی در این چند سال ضرر کرده‌ام، پس چرا دوباره نصف همان پول را هم ببخشم؟!»
به نظر می‌رسد حق با این بازیکن است و مدیران باشگاه‌ها چاره‌ای ندارند جز آن که طلب طلبکاران را بدهند. البته آن‌ها هم به نوعی مظلومند که باید پول قرارداد‌های ناشیانه مدیران قبلی را بدهند، اما این وسط یک سؤال مهم در ذهن مردم ایجاد می‌شود؛ اینکه اگر این همه طلبکار وجود دارد، چرا دوباره در این دوره هم قرارداد‌های آنچنانی (با ایرانی‌ها و خارجی‌ها) بسته می‌شود؟!