خبرورزشی / آرتین زهرابی: آخرین بیانیه فدراسیون فوتبال پیرامون بازی های تدارکاتی و درخواست های مکرر ما، لحنی عاجزانه دارد.
عاجزانه به این معنا که ما بدمان نمی آید در بازی های بزرگ به میدان برویم اما درخواست هایی که داریم باب میل فدراسیون های کشورهای دیگر نیست!
راستی چرا تیم های بزرگ حاضر به برگزاری بازی های تدارکاتی نیستند؟
آیا فقط پول نداشته فوتبال ایران باعث می شود آنها به پیشنهادهای ما «آری» نگویند یا این مساله دلایل غیرورزشی دارد؟ واقعیت چیست؟
بی گمان هر کدام از این دو عامل می تواند بر ماجرای پرونده بسته شده بازی های تدارکاتی تیم ملی ایران تاثیرگذار باشند اما فوتبالی که 42 سال قهرمان جام ملت های آسیا نمی شود، یعنی کارنامه اش مخدوش شده است.
فوتبالی که 4 دهه است به المپیک صعود نمی کند بخش زیادی از اعتبارش را از دست می دهد. آمار در فوتبال همین جاهاست به فریاد تیم ها می رسد. ما در حوزه فوتبال ملی، تیم هایی به اصظلاح خوش آمار نداریم.
از 5 دفعه ای که به جام جهانی صعود کرده ایم، فقط دوباره آن را با کی روش رفته ایم اما باز هم آمار به سود ما نیست.
فدراسیون های فوتبال در کشورهای مختلف به آمار آسیایی ما نگاهی ویژه دارند. اهمیت قهرمانی در جام ملت ها دقیقا از همین جا نشات می گیرد.
ژاپن با این کارنامه پر بار، عربستان سعودی و استرالیا با سابقه قهرمانی در جام ملت های آسیا منهای مسائل غیرورزشی، اعتبار فوتبالی برای خود خریده اند.
در سال های گذشته با این که تیم اول رنکینگ قاره آسیا هستیم اما اعتبار و وجاهت لازم را به دلیل ناکامی های متعدد در جام ملت ها نداریم.
تجهیز تیم ملی برای این رقابت ها و اهمیت دادن به آن یکی از دلایلش بازگشت دوباره به کانال اعتبار و وجهه فوتبال ایران است.
امیدواریم اهمیت این موضوع را دوستان درک کنند و بدانند تکرار ناکامی در جام ملت های 2019 چه عواقب و فرجام بدی برای این فوتبال خواهد داشت. آن روز که امیدواریم هرگز نیاید با خود خواهیم گفت لعنت به جام ملت ها که حسرت ها و عقده های این فوتبال را چند برابر کرد. لعنت به جامی که از آن متنفریم. دوست داریم این بار از جام ملت ها خاطرات خوشی داشته باشیم.
عاجزانه به این معنا که ما بدمان نمی آید در بازی های بزرگ به میدان برویم اما درخواست هایی که داریم باب میل فدراسیون های کشورهای دیگر نیست!
راستی چرا تیم های بزرگ حاضر به برگزاری بازی های تدارکاتی نیستند؟
آیا فقط پول نداشته فوتبال ایران باعث می شود آنها به پیشنهادهای ما «آری» نگویند یا این مساله دلایل غیرورزشی دارد؟ واقعیت چیست؟
بی گمان هر کدام از این دو عامل می تواند بر ماجرای پرونده بسته شده بازی های تدارکاتی تیم ملی ایران تاثیرگذار باشند اما فوتبالی که 42 سال قهرمان جام ملت های آسیا نمی شود، یعنی کارنامه اش مخدوش شده است.
فوتبالی که 4 دهه است به المپیک صعود نمی کند بخش زیادی از اعتبارش را از دست می دهد. آمار در فوتبال همین جاهاست به فریاد تیم ها می رسد. ما در حوزه فوتبال ملی، تیم هایی به اصظلاح خوش آمار نداریم.
از 5 دفعه ای که به جام جهانی صعود کرده ایم، فقط دوباره آن را با کی روش رفته ایم اما باز هم آمار به سود ما نیست.
فدراسیون های فوتبال در کشورهای مختلف به آمار آسیایی ما نگاهی ویژه دارند. اهمیت قهرمانی در جام ملت ها دقیقا از همین جا نشات می گیرد.
ژاپن با این کارنامه پر بار، عربستان سعودی و استرالیا با سابقه قهرمانی در جام ملت های آسیا منهای مسائل غیرورزشی، اعتبار فوتبالی برای خود خریده اند.
در سال های گذشته با این که تیم اول رنکینگ قاره آسیا هستیم اما اعتبار و وجاهت لازم را به دلیل ناکامی های متعدد در جام ملت ها نداریم.
تجهیز تیم ملی برای این رقابت ها و اهمیت دادن به آن یکی از دلایلش بازگشت دوباره به کانال اعتبار و وجهه فوتبال ایران است.
امیدواریم اهمیت این موضوع را دوستان درک کنند و بدانند تکرار ناکامی در جام ملت های 2019 چه عواقب و فرجام بدی برای این فوتبال خواهد داشت. آن روز که امیدواریم هرگز نیاید با خود خواهیم گفت لعنت به جام ملت ها که حسرت ها و عقده های این فوتبال را چند برابر کرد. لعنت به جامی که از آن متنفریم. دوست داریم این بار از جام ملت ها خاطرات خوشی داشته باشیم.
