خبرورزشی/کاوه علی‌اسماعیلی؛ بدون هیچ مقدمه‌ای، در آستانه شهرآورد ۸۸، مصاحبه بهروز رهبری‌فرد با خبرورزشی را بخوانید؛ هر مقدمه‌ای برای این مصاحبه بنویسیم، مطلب اضافی است!
*قبل از هر چیز، رابطه‌ات با برانکو چطور است؟
رابطه‌ای نداریم. از وقتی سرمربی پرسپولیس شده فقط یک‌بار او را دیدم آن هم زمانی که در آکادمی باشگاه فعالیت می‌کردم. زمانی در تیم ملی، رابطه‌مان خیلی خوب بود. من و بلاژویچ دعوا می‌کردیم، برانکو به سراغ من می‌آمد و می‌گفت: «حق با تو است، من هم نمی‌دانم چرا به تو بازی نمی‌دهد!» کلاً آدم خوبی است، ببینید چه تیمی ساخته، آدم کیف می‌کند طرفدار این تیم است. شاهکار کرده. به خدا وقتی تلویزیون نیمکت تیم را نشان می‌دهد، من که در خانه نشسته‌ام، می‌ترسم، اما برانکو از همان نیمکت یک تعویض می‌کند و تیمش گل می‌زند.
*امکان دارد قبل از شهرآورد سری به تمرین تیم بزنی و با برانکو ملاقات کنی؟
به خدا دوست دارم بروم، اما متأسفانه شرایطش فراهم نیست. هیچ‌کس از باشگاه ما را دعوت نمی‌کند. آن‌ها باید به فکر باشند. بالاخره ما پیشکسوت و خاک‌خورده این تیم هستیم. حالا من نه، چهار نفر بزرگ‌تر را دعوت کنند و قبل از شهرآورد جو بهتری به تمرین بدهند.
*کسی مثل قنبرپور که خودش پیشکسوت باشگاه بوده، نمی‌تواند این شرایط را به وجود بیاورد؟
آدم‌های موجه‌تری نسبت به قنبرپور باید سرپرست می‌شدند؛ ایشان شش ماه در پرسپولیس بود و تنها ۳۳ دقیقه بازی کرد! حالا هم با رابطه شده سرپرست تیم و طوری کت و شلوار می‌پوشد انگار ۶۰ بازی ملی و ۵۰۰ بازی برای پرسپولیس دارد. ایشان پیشکسوت سایپاست نه پرسپولیس، به همین علت از او هیچ توقعی ندارم.
*تو همیشه منتقد این تیم بودی. امروز پرسپولیس را چطور می‌بینی؟
تیمی که هوادار دارد، حاشیه و منتقد هم دارد. ما اگر حرفی می‌زدیم، به خاطر پدرکشتگی نبود. آن زمان، پرسپولیس واقعاً بد بود، اما امروز تیم را ببینید. کریم باقری، سیدجلال، برانکو و آرامش دارد و موفق است. بازیکنان برای برانکو، گردن‌شان را هم می‌دهند و مدیریت باشگاه هم در کار فنی دخالت نمی‌کند. همه چیز سر جای خودش است، من این پرسپولیس را دوست دارم نه آن تیم سال‌های قبل. واقعاً افتخار است طرفدار این پرسپولیس باشی.
*تو استاد و اسطوره کارت گرفتن در بازی‌ها بودی! آیا این موضوع خطرناک نیست که پرسپولیسی‌ها زیاد کارت می‌گیرند؟
این موضوع را گفتی، یاد یک خاطره افتادم. می‌دانستی من در تمام ۱۵ سالی که فوتبال بازی کردم، یک بار به آبادان رفتم؟ آب و هوای این شهر خوب نبود و به همین خاطر هر بار در آبادان بازی داشتیم، هفته قبل از آن کاری می‌کردم که کارت قرمز بگیرم و محروم شوم! یک بار قبل از بازی با صنعت نفت در آبادان، با ابومسلم بازی داشتیم. هر کاری کردم، داور به من کارت نداد تا اینکه طوری داریوش میکائیلیان را زدم که طحالش پاره شد. جای استوک‌های کفشم روی بدنش مانده بود. به داور گفتم این را اخراج نکنی، به چه خطایی کارت قرمز می‌دهی؟ همان موقع کارت گرفتم و محروم شدم! حالا شاید پرسپولیسی‌ها هم به بازی بعدی فکر می‌کنند! از شوخی گذشته، تز من این است که مدافع و هافبک باید خشن باشند. عیب ندارد که کارت بگیرند. مدافعی که یک بازی در میان کارت نگیرد، باید برود دنبال پینگ‌پنگ! این‌ها خشونت نداشته باشند، فوروارد‌ها پدرشان را درمی‌آورند.
*عجب خاطره‌ای تعریف کردی!
آن زمان فوتبال این شکلی بود؛ بازیکنان لیگ همه از دَم ناقص بودند. یک نفر طحال نداشت، یکی کلیه نداشت، یکی چشم! بازیکنانی هم داشتیم که دست و پا نداشتند، اما فوتبال بازی می‌کردند و به تیم ملی هم دعوت می‌شدند. الان فوتبال خیلی خوب شده، خدا پدرشان را بیامرزد، دیگر همدیگر را نمی‌زنند! از فوتبالیست‌های زمان ما، تقریباً هیچ کدام‌شان به خاطر اعتراض به داوری یا کشیدن پیراهن حریف کارت نمی‌گرفتند، چون کسر شأن بود. باید طوری تکل می‌زدی که بازیکن حریف صدای بلبل دربیاورد!
*به نظرت کلیدی‌ترین عنصر پرسپولیس در شهرآورد کدام است؟
در وهله اول برانکو، اما در چارچوب ۱۱ نفره، قطعاً کمال کامیابی‌نیا. شاید زیاد کارت بگیرد ولی انصافاً بازیکن مؤثری است. اگر بد باشد، فاتحه تیم خوانده است. امیدوارم روز خوبی را در شهرآورد سپری کند. همه بازیکنان مهم هستند مثلاً منشا و علیپور یا سیدجلال و بیرانوند، اما به نظرم کمال از همه کلیدی‌تر خواهد بود. خوبی کمال به این است که کمربند میانی را شُل نمی‌بندد!
*بازی مساوی که نمی‌شود؟
نمی‌دانم، فکر نمی‌کنم. علی پروین آن زمان به ما قبل از شهرآورد‌ها چهار تا فحش می‌داد و بعد هم می‌گفت: «اگر گل نزدید، حداقل گل نخورید. بازی مساوی شود، باز هم می‌توانید با سربلندی به رختکن برگردید.» من هم شبیه پروین فکر می‌کنم!
*کدام‌شان چهره یک برنده را دارند؛ برانکو یا شفر؟
سال پیش استقلال را می‌دیدم، حس می‌کردم یکی از بهترین‌های مربیان تاریخ روی نیمکتش نشسته و شفر ۱۰ سال می‌تواند استقلال را قهرمان ایران و آسیا کند، اما حالا نظرم عوض شده، چون می‌بینم ایرادات فنی اساسی در کارش دارد. به عقیده من برانکو برنده‌تر به نظر می‌رسد. حالا اگر پرسپولیس با این شرایط بازی را نَبَرَد، باید ببینیم در این روز‌ها چه اتفاقی قبل از شهرآورد رخ داده وگرنه از لحاظ فنی، پرسپولیس بهتر از استقلال است.
*تو دوست داری استقلال همیشه قدرتمند و رقیب پرسپولیس باشد یا این تیم ضعیف باشد و باقی تیم‌ها با پرسپولیس رقابت کنند؟
من به همه هواداران فوتبال احترام می‌گذارم، چون خودم فوتبالیست بودم، اما به عقیده من استقلال و پرسپولیس همیشه باید گران‌ترین، بهترین و قدرتمندترین تیم‌ها را داشته باشند، چون نفسِ میلیون‌ها نفر به نتایج این تیم‌ها بسته است. تیم‌های دیگر هر قدر هم قدرتمند باشند، اندازه یک شهرآورد نمی‌توانند جذابیت با خود بیاورند، اما شهرآورد که می‌شود، آدم می‌ترسد به خیابان برود از بس که همه جا خلوت است و مردم مشغول تماشای این بازی!
*راستش را بگو، اگر به جای فرشاد پیوس مثلاً شاهرخ بیانی از استقلال دنبالت می‌آمد، امکان داشت به استقلال بروی؟
من از بچگی پرسپولیسی بودم و در محله ما هم، کسی جرأت نمی‌کرد حرف از استقلال بزند، اما چون عاشق فوتبال و پیشرفت بودم، شاید این اتفاق هم می‌افتاد. البته امروز افتخار می‌کنم که پرسپولیسی هستم، اما این را بدانید خیلی‌ها استقلالی بودند که به پرسپولیس آمدند و خیلی‌ها هم پرسپولیسی بودند که به استقلال رفتند. یک زمانی من با ۱۷ سال سن کنار کریم باوی و مرتضی یکه با پیراهن شاهین مقابل استقلال و پرسپولیس بازی کردم و آن زمان فقط به فتح فکر می‌کردم، شاید اگر استقلال هم می‌رفتم، این حس را داشتم.
*اگر قرار باشد برای یکی از استقلالی‌ها کری بخوانی، آن فرد، چه کسی است؟
با پرویز برومند خیلی شوخی داریم. در آن شهرآورد که مهدی هاشمی‌نسب گل زد و بیهوش شد، من به پرویز گل اول را از روی نقطه پنالتی زدم. قبل از آن شهرآورد در اردوی تیم ملی مدام به او می‌گفتم در شهرآورد پنالتی شود، خودم پشت توپ می‌ایستم. اگر تو حتی توانستی مسیر توپ را تشخیص بدهی و بگویی: «اوناهاش، توپ اون طرفی رفت» گل من قبول نیست! الان هم به او می‌گویم پرویزجان، بیرانوندِ ما توانست پنالتی رونالدو را بگیرد. اگر شما به پنالتی رسیدید، ۱۱ بار ضربه بزنید؛ خیال ما از دروازه‌مان راحت است!
*قبل از هر چیز، رابطه‌ات با برانکو چطور است؟
رابطه‌ای نداریم. از وقتی سرمربی پرسپولیس شده فقط یک‌بار او را دیدم آن هم زمانی که در آکادمی باشگاه فعالیت می‌کردم. زمانی در تیم ملی، رابطه‌مان خیلی خوب بود. من و بلاژویچ دعوا می‌کردیم، برانکو به سراغ من می‌آمد و می‌گفت: «حق با تو است، من هم نمی‌دانم چرا به تو بازی نمی‌دهد!» کلاً آدم خوبی است، ببینید چه تیمی ساخته، آدم کیف می‌کند طرفدار این تیم است. شاهکار کرده. به خدا وقتی تلویزیون نیمکت تیم را نشان می‌دهد، من که در خانه نشسته‌ام، می‌ترسم، اما برانکو از همان نیمکت یک تعویض می‌کند و تیمش گل می‌زند.
*امکان دارد قبل از شهرآورد سری به تمرین تیم بزنی و با برانکو ملاقات کنی؟
به خدا دوست دارم بروم، اما متأسفانه شرایطش فراهم نیست. هیچ‌کس از باشگاه ما را دعوت نمی‌کند. آن‌ها باید به فکر باشند. بالاخره ما پیشکسوت و خاک‌خورده این تیم هستیم. حالا من نه، چهار نفر بزرگ‌تر را دعوت کنند و قبل از شهرآورد جو بهتری به تمرین بدهند.
*کسی مثل قنبرپور که خودش پیشکسوت باشگاه بوده، نمی‌تواند این شرایط را به وجود بیاورد؟
آدم‌های موجه‌تری نسبت به قنبرپور باید سرپرست می‌شدند؛ ایشان شش ماه در پرسپولیس بود و تنها ۳۳ دقیقه بازی کرد! حالا هم با رابطه شده سرپرست تیم و طوری کت و شلوار می‌پوشد انگار ۶۰ بازی ملی و ۵۰۰ بازی برای پرسپولیس دارد. ایشان پیشکسوت سایپاست نه پرسپولیس، به همین علت از او هیچ توقعی ندارم.
*تو همیشه منتقد این تیم بودی. امروز پرسپولیس را چطور می‌بینی؟
تیمی که هوادار دارد، حاشیه و منتقد هم دارد. ما اگر حرفی می‌زدیم، به خاطر پدرکشتگی نبود. آن زمان، پرسپولیس واقعاً بد بود، اما امروز تیم را ببینید. کریم باقری، سیدجلال، برانکو و آرامش دارد و موفق است. بازیکنان برای برانکو، گردن‌شان را هم می‌دهند و مدیریت باشگاه هم در کار فنی دخالت نمی‌کند. همه چیز سر جای خودش است، من این پرسپولیس را دوست دارم نه آن تیم سال‌های قبل. واقعاً افتخار است طرفدار این پرسپولیس باشی.
*تو استاد و اسطوره کارت گرفتن در بازی‌ها بودی! آیا این موضوع خطرناک نیست که پرسپولیسی‌ها زیاد کارت می‌گیرند؟
این موضوع را گفتی، یاد یک خاطره افتادم. می‌دانستی من در تمام ۱۵ سالی که فوتبال بازی کردم، یک بار به آبادان رفتم؟ آب و هوای این شهر خوب نبود و به همین خاطر هر بار در آبادان بازی داشتیم، هفته قبل از آن کاری می‌کردم که کارت قرمز بگیرم و محروم شوم! یک بار قبل از بازی با صنعت نفت در آبادان، با ابومسلم بازی داشتیم. هر کاری کردم، داور به من کارت نداد تا اینکه طوری داریوش میکائیلیان را زدم که طحالش پاره شد. جای استوک‌های کفشم روی بدنش مانده بود. به داور گفتم این را اخراج نکنی، به چه خطایی کارت قرمز می‌دهی؟ همان موقع کارت گرفتم و محروم شدم! حالا شاید پرسپولیسی‌ها هم به بازی بعدی فکر می‌کنند! از شوخی گذشته، تز من این است که مدافع و هافبک باید خشن باشند. عیب ندارد که کارت بگیرند. مدافعی که یک بازی در میان کارت نگیرد، باید برود دنبال پینگ‌پنگ! این‌ها خشونت نداشته باشند، فوروارد‌ها پدرشان را درمی‌آورند.
*عجب خاطره‌ای تعریف کردی!
آن زمان فوتبال این شکلی بود؛ بازیکنان لیگ همه از دَم ناقص بودند. یک نفر طحال نداشت، یکی کلیه نداشت، یکی چشم! بازیکنانی هم داشتیم که دست و پا نداشتند، اما فوتبال بازی می‌کردند و به تیم ملی هم دعوت می‌شدند. الان فوتبال خیلی خوب شده، خدا پدرشان را بیامرزد، دیگر همدیگر را نمی‌زنند! از فوتبالیست‌های زمان ما، تقریباً هیچ کدام‌شان به خاطر اعتراض به داوری یا کشیدن پیراهن حریف کارت نمی‌گرفتند، چون کسر شأن بود. باید طوری تکل می‌زدی که بازیکن حریف صدای بلبل دربیاورد!
*به نظرت کلیدی‌ترین عنصر پرسپولیس در شهرآورد کدام است؟
در وهله اول برانکو، اما در چارچوب ۱۱ نفره، قطعاً کمال کامیابی‌نیا. شاید زیاد کارت بگیرد ولی انصافاً بازیکن مؤثری است. اگر بد باشد، فاتحه تیم خوانده است. امیدوارم روز خوبی را در شهرآورد سپری کند. همه بازیکنان مهم هستند مثلاً منشا و علیپور یا سیدجلال و بیرانوند، اما به نظرم کمال از همه کلیدی‌تر خواهد بود. خوبی کمال به این است که کمربند میانی را شُل نمی‌بندد!
*بازی مساوی که نمی‌شود؟
نمی‌دانم، فکر نمی‌کنم. علی پروین آن زمان به ما قبل از شهرآورد‌ها چهار تا فحش می‌داد و بعد هم می‌گفت: «اگر گل نزدید، حداقل گل نخورید. بازی مساوی شود، باز هم می‌توانید با سربلندی به رختکن برگردید.» من هم شبیه پروین فکر می‌کنم!
*کدام‌شان چهره یک برنده را دارند؛ برانکو یا شفر؟
سال پیش استقلال را می‌دیدم، حس می‌کردم یکی از بهترین‌های مربیان تاریخ روی نیمکتش نشسته و شفر ۱۰ سال می‌تواند استقلال را قهرمان ایران و آسیا کند، اما حالا نظرم عوض شده، چون می‌بینم ایرادات فنی اساسی در کارش دارد. به عقیده من برانکو برنده‌تر به نظر می‌رسد. حالا اگر پرسپولیس با این شرایط بازی را نَبَرَد، باید ببینیم در این روز‌ها چه اتفاقی قبل از شهرآورد رخ داده وگرنه از لحاظ فنی، پرسپولیس بهتر از استقلال است.
*تو دوست داری استقلال همیشه قدرتمند و رقیب پرسپولیس باشد یا این تیم ضعیف باشد و باقی تیم‌ها با پرسپولیس رقابت کنند؟
من به همه هواداران فوتبال احترام می‌گذارم، چون خودم فوتبالیست بودم، اما به عقیده من استقلال و پرسپولیس همیشه باید گران‌ترین، بهترین و قدرتمندترین تیم‌ها را داشته باشند، چون نفسِ میلیون‌ها نفر به نتایج این تیم‌ها بسته است. تیم‌های دیگر هر قدر هم قدرتمند باشند، اندازه یک شهرآورد نمی‌توانند جذابیت با خود بیاورند، اما شهرآورد که می‌شود، آدم می‌ترسد به خیابان برود از بس که همه جا خلوت است و مردم مشغول تماشای این بازی!
*راستش را بگو، اگر به جای فرشاد پیوس مثلاً شاهرخ بیانی از استقلال دنبالت می‌آمد، امکان داشت به استقلال بروی؟
من از بچگی پرسپولیسی بودم و در محله ما هم، کسی جرأت نمی‌کرد حرف از استقلال بزند، اما چون عاشق فوتبال و پیشرفت بودم، شاید این اتفاق هم می‌افتاد. البته امروز افتخار می‌کنم که پرسپولیسی هستم، اما این را بدانید خیلی‌ها استقلالی بودند که به پرسپولیس آمدند و خیلی‌ها هم پرسپولیسی بودند که به استقلال رفتند. یک زمانی من با ۱۷ سال سن کنار کریم باوی و مرتضی یکه با پیراهن شاهین مقابل استقلال و پرسپولیس بازی کردم و آن زمان فقط به فتح فکر می‌کردم، شاید اگر استقلال هم می‌رفتم، این حس را داشتم.
*اگر قرار باشد برای یکی از استقلالی‌ها کری بخوانی، آن فرد، چه کسی است؟
با پرویز برومند خیلی شوخی داریم. در آن شهرآورد که مهدی هاشمی‌نسب گل زد و بیهوش شد، من به پرویز گل اول را از روی نقطه پنالتی زدم. قبل از آن شهرآورد در اردوی تیم ملی مدام به او می‌گفتم در شهرآورد پنالتی شود، خودم پشت توپ می‌ایستم. اگر تو حتی توانستی مسیر توپ را تشخیص بدهی و بگویی: «اوناهاش، توپ اون طرفی رفت» گل من قبول نیست! الان هم به او می‌گویم پرویزجان، بیرانوندِ ما توانست پنالتی رونالدو را بگیرد. اگر شما به پنالتی رسیدید، ۱۱ بار ضربه بزنید؛ خیال ما از دروازه‌مان راحت است!
