به گزارش خبرورزشی، معمولاً برای یک فوتبالیست هیچ‌چیز به اندازه بازی کردن در مستطیل سبز لذت ندارد. لذتی از درخشش در فوتبال، آن ها را به فاکتورهای مهم زندگی یعنی شهرت، پول و احترام می‌رساند. هرکدام از این فاکتورها برای یک شهروند عادی رویایی محسوب می‌شود که رسیدن به آن بعضا دست نیافتنی است. با این حال هستند بازیکنانی که در عین ستاره شدن، خیلی هم با فوتبال ارتباط برقرار نکردند و در اواسط و یا انتهای راه از آن زده شدند. این زده شدن باعث شد به ورزش دیگری روی بیاورند و از فوتبال به خاطر تجربه یک چالش دیگر دور شوند.

اریک کانتونا

یکی از عجیب و غریب‌ترین فوتبالیست‌های تاریخ بود که هر اتفاقی که فکر کنید برایش در فوتبال رخ داد. اریک که نزدیک بود از سطح اول فوتبال دور شود، توسط فرگوسن در منچستریونایتد احیا شد. او به خاطر مدل رفتاری‌اش در تیم قهرمان جام جهانی 1998 نبود و پایش به عرصه هنر و سینما هم باز شد. با این حال با اتمام دوران حرفه‌ای‌اش، در سال 2002 تصمیم گرفت مسیرش را عوض کند. اریک که در جنگندگی مثال زدنی بود عزم خود را جزم کرد تا در فوتبال ساحلی بدرخشد. او حتی پا را فراتر از این گذاشت و تیم فوتبال ساحلی را هدایت کرد. سال 2005 فرانسه زیرنظر اریک کانتونا در فرمت جدید مسابقات جام جهانی به قهرمانی هم رسید.

بیشنته لیزارازو

قهرمانی در جام جهانی، جام ملت‌های اروپا، لیگ قهرمانان اروپا و 5 بار فتح بوندس‌لیگا همگی برای بیشنته لیزارازو در لباس فرانسه و بایرن‌مونیخ به‌دست آمد. بازیکنی که در فوتبال تا این حد درخدمت تیم بود و تاثیرگذار، بعد از آویزان کردن کفش‌هایش به یک‌باره تصمیم گرفت در ورزشی که قبلاً هم تخصصش را داشت جدی‌تر فعالیت کند. لیزارازو که همزمان با فوتبال ورزش جوجیتسو را هم پی می‌گرفت، بعد از فوتبال وارد لیگ حرفه‌ای جوجیتسو شد. لیزارازو در سال 2009 اولین افتخارش را به دست آورد و کمربند آبی اروپایی را به دست آورد.

دانیله ماسارو

ستاره آث‌میلان بود، در فینال جام جهانی 1994 آمریکا مقابل برزیل بازی کرد و شاهد شکست تلخ تیمش در ضربات پنالتی بود. ماسارو اما به جز فوتبال یک عشق دیگر هم داشت و آن ماشین بود. به جز جنون سرعتی که در زندگی روزمره و خیابان‌های میلان از خانه تا محل تمرین داشت، در مسابقات هم شرکت کرد. ماسارو در سال 1998 و 1999 دو دوره در مسابقات رالی شرکت کرد. او عضو تیم اُپل بود که البته نتوانست افتخار خاصی را به ارمغان بیاورد.

سانتیاگو کانیزارس

با موهای بلوند و نقره ای‌اش در درون دروازه جلب توجه می‌کرد و یکی از موفق‌ترین بازیکنان عصر خودش بود. در زمان او بود که والنسیا قدرتمند توانست 2 بار فاتح لالیگا شود و تا یک قدمی فتح لیگ قهرمانان اروپا هم پیش برود. با این حال دروازه‌بانی فقط تنها دلخوشی سانتیاگو نبود. بعد از اتمام بازی‌های ملی و باشگاهی، کانیزارس تصمیم گرفت مسیر جدیدی را امتحان کند. مسیری که باید او را پشت فرمان می‌نشاند. سانتیاگو بعد از فوتبالش به عضویت تیم سوزوکی درآمد و در رقابت‌های رالی اسپانیا شرکت کرد. هرچند که مقامی نصیبش نشد و بدون عنوان این حیطه را کنار گذاشت.

تیم ویزه

اگر هر ورزشی با فوتبال ارتباط داشته باشد، بدون شک رقابت‌های کشتی‌کچ اشتراکی با مستطیل سبز ندارد. به‌خصوص آنکه عضو تیم ملی آلمان هم باشی و قهرمانی در جام حذفی را با وردربرمن تجربه کرده باشی. تیم ویزه نیز بعد از اتمام دوران فوتبالش درست مسیر هم پستش کانیزارس را در پیش گرفت. با این تفاوت که به جای رالی راهی آمریکا شد تا وارد حرفه کشتی‌کچ شود. ویزه از آن دروازه‌بان ملی‌پوش یک ورزشکار هیکلی و تنومند با تتوهای ریز و درشت روی بدن ساخت که از نوامبر 2016 وارد رینگ کشتی‌کچ شد.

یوسین بولت

برای این یکی همه چیز فرق می‌کند و برعکس است. داستان یوسن بولت متفاوت از فوتبالیست‌هایی است که نام بردیم. اگر بازیکنان فوتبال به ورزش دیگری علاقه پیدا کردند، سریع‌ترین دونده جهان به فوتبال علاقمند شد. یوسین جامائیکایی که در دوران حرفه‌ای‌اش پیگیر فوتبال بود و حتی در تمرینات منچستریونایتد هم شرکت کرد، پس از فاصله گرفتن از دوندگی این راه را جدی تر ادامه داد. شرکت در تمرینات دورتموند باعث شد 12 تیم به او پیشنهاد بازی بدهند. یوسین این روزها در تیم سنترال کوست مارینرز تمرین می‌کند و پست اصلی‌اش وینگر چپ است. فوتبال می تواند چالش جدید آقای دونده باشد. شاید نتواند در آن مثل دوندگی موفق باشد ولی حداقل به چیزی که به آن علاقه داشته خواهد رسید.