به گزارش خبرورزشی ، پائولو مالدینی ستاره و اسطوره روز‌های دور و دیر میلان این روز‌ها دوباره به باشگاه محبوبش برگشته؛ این بار در نه قامت شماره ۳ دوست‌داشتنی بلکه به عنوان یکی از مدیران روسونری. پائولو که در حاشیه مراسم فستیوال ورزش در میلان حضور یافته بود با استقبال زیادی مواجه شد؛ هرکس از پیر و جوان از راه می‌رسید می‌خواست از او امضا بگیرد یا یک سلفی به یادگار بیندازد. اسطوره واقعی باشگاه میلان در همین مراسم گفت‌وگوی تقریباً مفصلی انجام داد که روزنامه «گاتزتا دلوسپرت» روز گذشته بخش‌هایی از آن را منتشر کرد. در زیر خلاصه‌ای از گفت‌وگوی پائولو مالدینی را از نظر می‌گذرانید.
* مالدینی، داستان از آنجا شروع شد که...
از ۱۰ سالگی‌ام. اولین باری که به میلان رفتم و خودم را معرفی کردم کفش‌های نویی داشتم که مادرم تازه برایم خریده بود. از من پرسیدند در کدام پست بازی می‌کنی ولی راستش من قبل از آن اصلاً پستی نداشتم. گفتند هافبک راست‌مان خالی است. خیلی سریع شروع به بازی کردن در آنجا کردم و تمام تلاشم را کردم تا بفهمم چطوری باید با توپ دوست شد.
* داستان فراتر از یک دوستی با توپ و چیزی شبیه یک عشق دیوانه‌وار بود: عشقی که از ۱۶ سال و ۲۰۸ روزه بودن شروع شد. پیش از آن هرگز کسی موفق نشده بود در این سن به تیم اصلی برسد.
راستش آن روز فکرش را نمی‌کردم بتوانم در سری A بازی کنم. قبلش مربی به من گفته بود ولی با این حال نمی‌توانستم باور کنم. زمانی که بازی تمام شد به خودم گفتم انجامش دادم و می‌توانم دوباره تکرارش کنم.
* البته نام‌خانوادگی سنگینی را هم یدک می‌کشیدی.
بله، خودم از این بابت کمی فشار و استرس را حس می‌کردم. خیلی‌ها به من می‌گفتند شبیه پدرت بازی کن ولی سعی نکن با انجام حرکات تکنیکی توپ را لو بدهی.
* و حالا که مدیر میلان شده‌ای، به نظرت یک ژست تکنیکی زیبا برای این تیم چطور رقم می‌خورد؟
چیزی که در سمت خودم دوست دارم رقمش بزنم این است: می‌خواهم میلان دوباره تبدیل به تیمی قوی در ایتالیا و اروپا شود. می‌خواهم همان سنت قدیمی دوباره به این تیم برگردد و باید برای تحقق این مسیر کار را از تیم‌های پایه‌ای شروع کنیم. فکر می‌کنم برای رسیدن به هدف، پرداختن به تیم‌های پایه اجتناب‌ناپذیر است. به نظرم این مورد اساسی است و فکر می‌کنم هدفی است که باید محققش کنیم.
* لیگ اروپا چی؟ رویکرد میلان در این رقابت‌ها چه چیزی خواهد بود؟
به این تورنمنت احترام می‌گذاریم و با تمام قدرت در آن شرکت می‌کنیم، چون هرگز در این لیگ قهرمان نشده‌ایم.
* تو بعد از مدت‌ها دوری از میلان بالاخره پذیرفتی کار مدیریتی در این باشگاه کنی. چرا زودتر نیامدی؟
خب مدت‌ها بود به این موضوع فکر می‌کردم ولی به نظرم زمانش فرا نرسیده بود. این بار حس کردم موقع خوبی است. کار را شروع کردیم و مسیر به نظرم خوب است.
* و اینکه در این مسیر، لئوناردو را هم به عنوان همسفر به همراه داری.
با یکدیگر تفاوت‌های زیادی داریم ولی می‌توانم بگویم مکمل یکدیگر هستیم. من به او اعتماد زیادی دارم. به نظرم از برخی جهات او می‌تواند منبع الهامی باشد. من با او کار‌های مربوط به بخش‌های ورزشی باشگاه را تقسیم کرده‌ایم، درست مثل دفتر کارمان.
* حتماً این روز‌ها شنیده‌ای برلوسکنی باشگاه مونزا را در اختیار گرفته و گفته قرار است این باشگاه را به سری A بیاورد.
شاید عده‌ای به این اظهارنظر بخندند ولی فکر می‌کنم توانایی انجام چنین کاری را دارد. فکر می‌کنم عملیات فوق العاده‌ای برای او باشد، یک کار خوب. در این راه من هم اهالی این باشگاه را تشویق می‌کنم.
* نظرت در مورد گتوزو چیست؟ خیلی‌ها می‌گویند بیشتر مربی جام‌حذفی یا لیگ‌های پایین‌تر است.
باید ببینیم امسال چه می‌شود. او علاقه شدیدی به میلان دارد که این اولین چیزی است که خود من و لئوناردو می‌خواهیم در تیم‌مان وجود داشته باشد. او حالا از نظر تکنیکی و تاکتیکی هم پیشرفت زیادی داشته و در حقیقت اعتماد ما را به خود جلب کرده است. شجاعت زیادی داشت که هدایت میلان را در شرایط بحرانی پذیرفت و البته خوب هم به توصیه‌های دیگران گوش می‌دهد و در نهایت بهترین تصمیم را می‌گیرد. رینو خیلی آرام‌تر از چیزی است که مردم از بیرون می‌بینند. در جریان بازی خودش را جای بازیکن می‌گذارد، اما در طول هفته اگر او را ببینید متوجه می‌شوید چقدر آدم متعادلی است.
* کمی درباره مربیان قدیمی حرف بزنیم. افسوس این موضوع را نخوردی که آریگو ساکی مدت زیادی مربی‌ات نبود؟
چرا. درست است او برهه‌ای به میلان آمد که انگار اسیر درگیری‌های ذهنی اش است ولی فلسفه روشنی از خودش به جا گذاشت که هنوز هم بخشی از آن در دل باشگاه جاری است.
* به غیر از او نام یک مربی دیگر را بگو که تأثیرگذار بوده؟
کاپلو. به نظرم او همزمان هم مدیر خوبی بود و هم سرمربی فوق العاده‌ای. من با لیدهولم شروع کردم؛ مربی‌ای که بازی کردن را به من آموخت. آنچلوتی هم مربی‌ای بود که خیلی خوب بلد بود تیم را مدیریت کند و این ویژگی اش را خیلی تحسین می‌کردم.
* سه رقیب گردن‌کلفتی که مقابل‌شان بازی کردی کدام بازیکنان بودند؟
بگذارید تعدادشان را ۴ تا کنم: مارادونا که بالاتر از بقیه بود، پلاتینی، رونالدو و در بین ایتالیایی‌ها هم فرانچسکو توتی.
* مسی یا رونالدو؟
مسی منحصر به فرد است. او ذات فوتبال است. لئو در ۱۵ سال اخیر قدرت مطلق فوتبال بوده است.