به گزارش خبرورزشی ، نمی‌دانیم این مرتبه داستان خداحافظی آنتونیو کاسانو را جدی بگیریم یا چند وقت دیگر در مصاحبه‌ای اعلام می‌کند دنبال تیم می‌گردد. سال گذشته در هلاس‌ورونا حضور پیدا کرد، اما به یکباره تصمیم گرفت فوتبال بازی نکند. چندی پیش هم با تیم دسته سومی «ویرتوس اِنتلا» تمرین کرد، اما حالا به جای اینکه با این باشگاه قرارداد ببندد اعلام کرد از فوتبال خداحافظی کرده است. در هر صورت این مرتبه در بیانیه‌ای کاسانو با تأکید بر خداحافظی‌اش گفته واقعاً دیگر فوتبال بازی نخواهد کرد! کاسانو بعد از خداحافظی‌اش هم بازیکنان فعلی فوتبال را یک مشت بازیکن به‌دردنخور توصیف کرده، در حالی که خودش آن‌قدر بی‌نظم و پرحاشیه بود که کمتر تیمی توانست از توانایی‌هایش به طور کامل بهره بگیرد.
فانتونیو
کاسانو در تیم باری که تیم زادگاهش بود رشد کرد. درخشش در ترکیب «بیانکوروسی» باعث شد حتی در فصلی که تیمش با فاصله زیاد تیم آخر جدول شد هم به چشم بیاید. البته شاید باری اشتباه کرد که آنتونیو را همان فصل ۲۰۰۱-۲۰۰۰ به رم فرستاد تا با سرعت مسیر سقوط به سری B را طی کند. در هر صورت کاسانو یک مهاجم تکنیکی بود، جذاب بازی می‌کرد و برای مهاجمان بزرگی همچون باتیستوتا، مونتلا و توتی مکمل خوبی به شمار می‌رفت. آنتونیوی جوان که تازه ۲۰ ساله شده بود دوران خوبی را با پیراهن جالوروسی شروع کرد که این دوران بعد از رم با وجود حضور در تیم‌های بزرگ دیگر برایش تکرار نشد. آن زمان بازی چشمگیر آنتونیو باعث شد لقب «فانتونیو» را به او بدهند که ترکیبی از کلمه فانتزی با نامش بود. تا پایان فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۴ دو مرتبه در سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۳ موفق شد جایزه بهترین بازیکن جوان سری A را کسب کند و بازی‌اش در رم به چشم آمد. رئال‌مادریدِ کهکشانی خواهان جذب این ستاره تکنیکی شد که ملی‌پوش ایتالیا هم شده بود.
کهکشانِ شوم
شاید یکی از بدترین تصمیم‌های دوران بازی کاسانو حضور در جمع کهکشانی‌ها بود. زمانی که رئال شرایط مساعدی نداشت و واندرلی لوکزامبورگو در میانه فصل جای خودش را به خوان لوپس کارو داده بود کاسانو به ترکیب این تیم اضافه شد. او دومین ایتالیایی رئال‌مادرید پس از کریستین پانوچی به شمار می‌رفت. احتمالاً قرار بود به رئال برای فرار از بحران کمک کند، اما خودش در سایه بزرگانی همچون رائول، رونالدو و حتی خولیو باپتیستا قرار گرفت. فصل دوم حضورش در مادرید بازی‌هایش در لالیگا حتی دورقمی هم نشد. البته با وجود نیمکت‌نشینی‌های مداوم در فصل ۲۰۰۷-۲۰۰۶ با تیمِ کاپلو قهرمانی لالیگا را جشن گرفت. کم بازی کردن در ترکیب رئالِ کاپلو هم باعث نمی‌شود کاسانو از او تمجید نکند و در همین مصاحبه اخیرش او را بهترین مربی دوران حرفه‌ای‌اش معرفی کرد چراکه همین مربی بود که به او در رم بازی داد. با این حال در یک سقوط آزاد کاسانو به سری A برگشت، اما نه به تیمی بزرگ. سامپدوریا مقصدش بود که در همین تیم هم احیا شد. دوباره باشگاه‌های بزرگ یادشان آمد کاسانو پدیده فوتبال ایتالیا بوده و بازیکنی ارزشمند به شمار می‌رود.
روسونری، نراتزوری و غرور
کاسانو که همیشه منتقد همه‌کس و همه چیز است از زمان حضورش در میلان تعریف می‌کند و می‌گوید گالیانی بهترین مدیری بوده که دیده. در نقل و انتقالات زمستانی فصل ۲۰۱۰-۲۰۱۱ که به میلان پیوست با این تیم اولین و آخرین قهرمانی‌اش در سری A را با روسونری جشن گرفت.
روز‌های خوبی در میلان داشت، اما در پایان فصل بعد در تصمیمی غیرمنتظره از میلان به اینتر پیوست تا یکی از بازیکنانی باشد که بین دو رقیب دیرینه شهر میلان جابه‌جا می‌شود. آن زمان کاسانو با جامپائولو پاتسینی معاوضه شد. با وجود اینکه اینترِ بحران‌زده با هدایت استراماچونی را بار‌ها نجات داد در این تیم یک فصل بیشتر دوام نیاورد. این پایانی بر حضور کاسانو در باشگاه‌های بزرگ بود. آخرین روز‌های شیرین پارما در سری A کاسانو در ترکیب این تیم حضور داشت و فصل بعد با تیم متلاشی شده‌ای که به دلیل ورشکستگی به سری D سقوط کرد، خداحافظی کرد.
فصل ۲۰۱۶-۲۰۱۵ پایانی بر فانتونیو بود چراکه بعد از آن بیشتر در حاشیه بود و بیشتر مصاحبه‌های جالب از او منتشر می‌شد. پسر بدِ فوتبال ایتالیا خودش را هنوز هم از بسیاری از فوتبالیست‌های فعلی برتر می‌داند و آن‌قدر غرور دارد که بعد از حضور در تمرین هلاس‌ورونا و تیم دسته سومی ویرتوس اِنتلا قید بازی کردن را بزند.
حسرت قهرمانی جام جهانی
کاسانو در رده ملی هم محبوب مربیان بود، اما نوسان‌های زیاد و مارچلو لیپی باعث شدند در بازه ۱۱ ساله فقط ۳۹ مرتبه در ترکیب آتزوری بازی کند. پس از دعوتِ جووانی تراپاتونی ۱۲ نوامبر ۲۰۰۳ در اولین بازی ملی‌اش برابر لهستان بازی کرد و اولین گل ملی‌اش را هم در همان بازی به ثمر رساند. در یورو ۲۰۰۴ هم عضو تیم ملی ایتالیا بود و ۲ گل هم برابر سوئد و بلغارستان به ثمر رساند. بزرگ‌ترین حسرتِ دوران بازی کاسانو خط خوردن از لیست تیم ملی ایتالیا توسط مارچلو لیپی برای جام جهانی ۲۰۰۶ بود که بازی نکردن در رئال‌مادرید را از او گرفت و قهرمانی آتزوری در جام جهانی را از خانه تماشا کرد. با حضور دونادونی به تیم ملی ایتالیا برگشت و در یورو ۲۰۰۸ باز هم در لیست تیم قرار گرفت. دوباره لیپی آمد و دوباره آنتونیو خط خورد تا بین مسافران جام جهانی ۲۰۱۰ هم نباشد. به جز لیپی همه مربی‌ها منتظر جرقه‌ای از کاسانو بودند تا او را به تیم ملی دعوت کنند. در یورو ۲۰۱۲ هم پراندلی او را در ترکیب تیم قرار داد. حسرت جام جهانی در سال ۲۰۱۴ پایان یافت و کاسانو به برزیل سفر کرد تا شماره ۱۰ آتزوری را بر تن کند. البته این حضور دردی از او دوا نکرد چراکه ایتالیا با عملکرد ضعیفش در مرحله گروهی کنار رفت. کاسانو هم به دلیل اینکه اصلاً آماده نبود مورد انتقاد رسانه‌ها قرار گرفت. کونته آمد و کاسانو دیگر پیراهن آتزوری را نپوشید. سرانجام با ۳۹ بازی ملی و ۱۰ گل زده سال ۲۰۱۴ با تیم ملی خداحافظی کرد.
