به گزارش خبرورزشی ، در فوتبال اگر بازیکنی ضعیف باشد، خط می‌خورد و توسط مربی کنار گذاشته می‌شود و اگر در ادامه هم نتواند نظر دیگر مربیان را جلب کند، از فوتبال کنار گذاشته می‌شود.
در فوتبال حرفه‌ای چنین فوتبالیست‌هایی وقتی نمی‌توانند به تیم‌های حرفه‌ای راه پیدا کنند و جایگاه خود را تثبیت کنند، به تیم‌های آماتور می‌روند و به فوتبال خود ادامه می‌دهند و شاید روزی آنقدر پیشرفت کنند که دوباره به تیم‌های حرفه‌ای راه پیدا کنند. اینجاست که می‌توان گفت: در کشور‌های توسعه یافته به واقع فوتبال برای همه است و همه را راضی نگه می‌دارد.
طبیعتاً داورانی که بازی‌های آماتور را سوت می‌زنند همانند بازیکنان آماتور هستند. آن‌ها هم دوست داشتند مثل بازیکنان در بازی‌های حرفه‌ای حاضر باشند. البته به عنوان داور، اما وقتی از پس قضاوت بازی حرفه‌ای برنمی‌آیند، مجبور به حضور در فوتبال آماتور می‌شوند تا همچنان دنبال‌کننده علاقه خود در فوتبال باشند.
اما در فوتبال ایران این‌چنین نیست. کسی که داور می‌شود راه لیگ یک و بعداً لیگ برتر را در پیش می‌گیرد و در این لیگ‌ها هر قدر هم اشتباه کند، فقط چند هفته‌ای از قضاوت محروم می‌شود و دوباره برمی‌گردد. اصلاً این‌طور نیست یک داور پراشتباه و یا کثیرالاشتباه برای همیشه از قضاوت بازی‌های لیگ برتر و دسته اول محروم شود. جای تعجب است که کمیته داوران خود را قربانی این داوران می‌کند و هر حرفی را به جان می‌خرد تا این داوران در صحنه باشند.
در فوتبال ایران تا داور اشتباه می‌کند همیشه این سؤال مطرح می‌شود که اشتباه او سهوی بوده یا عمدی؟ در این باره اصلاً نمی‌خواهیم قضاوتی داشته باشیم، اما به وضوح پیداست خیلی از این اشتباهات به خاطر ضعف فنی داور است.
نمونه اش سیدمهدی سیدعلی؛ در بازی نفت مسجدسلیمان - استقلال صحنه‌ای را به سود تیم میزبان پنالتی اعلام کرد که از چند متر دورتر مشخص بود اصلاً روزبه چشمی با بازیکن حریف برخورد نداشته و بازیکن تیم نفت تمارض می‌کند.
یا در بازی دیروز سپاهان – نساجی. داور در ثانیه‌های پایانی بازی صحنه‌ای را به سود تیم سپاهان پنالتی اعلام کرد که به زعم کارشناسان داوری اصلاً پنالتی نبود و داور به جای گرفتن پنالتی باید به بازیکن تیم حریف کارت زرد نشان می‌داد. به خاطر فریب داور.
چند سال پیش وقتی این اشتباهات به اوج خود رسیده بود دکتر مجتبی شریفی، رئیس وقت کمیته انضباطی به فدراسیون فوتبال پیشنهاد داده بود داور ضعیفی که ضعف او برای فدراسیون فوتبال مشهود شده است را از قضاوت کنار بگذارد. همان‌طور که در تیم مربی، بازیکن ضعیف و کسی که پیشرفت نکرده و جایی برای پیشرفت ندارد را کنار می‌گذارد. این پیشنهاد هنوز به طور جدی مطرح نشده، بایگانی شد و به همین خاطر امروز می‌بینیم داوری‌های ضعیف در نتایج بازی‌ها تأثیر‌گذار است. در حالی که اگر یک بار یک داور ضعیف از قضاوت کنار گذاشته می‌شد، حساب کار دست همه داوران می‌آمد و بیشتر دقت و تلاش می‌کردند.
در مربیگری هم این‌طور است. مربی‌ای که در کلاس D می‌نشیند، اگر هوش و ذکاوت نداشته باشد هیچ‌گاه به کلاس C توصیه نمی‌شود و در همان سطح باقی می‌ماند تا در نهایت به دنبال رشته‌ای برود که در آن تخصص دارد. چراکه جای شوخی نیست. مربی باید آموزش دهد و هدایت کند و داور باید قضاوت کند و حق را به حقدار بدهد.
در فوتبال حرفه‌ای چنین فوتبالیست‌هایی وقتی نمی‌توانند به تیم‌های حرفه‌ای راه پیدا کنند و جایگاه خود را تثبیت کنند، به تیم‌های آماتور می‌روند و به فوتبال خود ادامه می‌دهند و شاید روزی آنقدر پیشرفت کنند که دوباره به تیم‌های حرفه‌ای راه پیدا کنند. اینجاست که می‌توان گفت: در کشور‌های توسعه یافته به واقع فوتبال برای همه است و همه را راضی نگه می‌دارد.
طبیعتاً داورانی که بازی‌های آماتور را سوت می‌زنند همانند بازیکنان آماتور هستند. آن‌ها هم دوست داشتند مثل بازیکنان در بازی‌های حرفه‌ای حاضر باشند. البته به عنوان داور، اما وقتی از پس قضاوت بازی حرفه‌ای برنمی‌آیند، مجبور به حضور در فوتبال آماتور می‌شوند تا همچنان دنبال‌کننده علاقه خود در فوتبال باشند.
اما در فوتبال ایران این‌چنین نیست. کسی که داور می‌شود راه لیگ یک و بعداً لیگ برتر را در پیش می‌گیرد و در این لیگ‌ها هر قدر هم اشتباه کند، فقط چند هفته‌ای از قضاوت محروم می‌شود و دوباره برمی‌گردد. اصلاً این‌طور نیست یک داور پراشتباه و یا کثیرالاشتباه برای همیشه از قضاوت بازی‌های لیگ برتر و دسته اول محروم شود. جای تعجب است که کمیته داوران خود را قربانی این داوران می‌کند و هر حرفی را به جان می‌خرد تا این داوران در صحنه باشند.
در فوتبال ایران تا داور اشتباه می‌کند همیشه این سؤال مطرح می‌شود که اشتباه او سهوی بوده یا عمدی؟ در این باره اصلاً نمی‌خواهیم قضاوتی داشته باشیم، اما به وضوح پیداست خیلی از این اشتباهات به خاطر ضعف فنی داور است.
نمونه اش سیدمهدی سیدعلی؛ در بازی نفت مسجدسلیمان - استقلال صحنه‌ای را به سود تیم میزبان پنالتی اعلام کرد که از چند متر دورتر مشخص بود اصلاً روزبه چشمی با بازیکن حریف برخورد نداشته و بازیکن تیم نفت تمارض می‌کند.
یا در بازی دیروز سپاهان – نساجی. داور در ثانیه‌های پایانی بازی صحنه‌ای را به سود تیم سپاهان پنالتی اعلام کرد که به زعم کارشناسان داوری اصلاً پنالتی نبود و داور به جای گرفتن پنالتی باید به بازیکن تیم حریف کارت زرد نشان می‌داد. به خاطر فریب داور.
چند سال پیش وقتی این اشتباهات به اوج خود رسیده بود دکتر مجتبی شریفی، رئیس وقت کمیته انضباطی به فدراسیون فوتبال پیشنهاد داده بود داور ضعیفی که ضعف او برای فدراسیون فوتبال مشهود شده است را از قضاوت کنار بگذارد. همان‌طور که در تیم مربی، بازیکن ضعیف و کسی که پیشرفت نکرده و جایی برای پیشرفت ندارد را کنار می‌گذارد. این پیشنهاد هنوز به طور جدی مطرح نشده، بایگانی شد و به همین خاطر امروز می‌بینیم داوری‌های ضعیف در نتایج بازی‌ها تأثیر‌گذار است. در حالی که اگر یک بار یک داور ضعیف از قضاوت کنار گذاشته می‌شد، حساب کار دست همه داوران می‌آمد و بیشتر دقت و تلاش می‌کردند.
در مربیگری هم این‌طور است. مربی‌ای که در کلاس D می‌نشیند، اگر هوش و ذکاوت نداشته باشد هیچ‌گاه به کلاس C توصیه نمی‌شود و در همان سطح باقی می‌ماند تا در نهایت به دنبال رشته‌ای برود که در آن تخصص دارد. چراکه جای شوخی نیست. مربی باید آموزش دهد و هدایت کند و داور باید قضاوت کند و حق را به حقدار بدهد.
